သူရဲေကာင္းဆိုတာဘယ္လိုစိတ္ထားမ်ိဳးလဲ..?
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
က်ေနာ္ပံုျပင္ေလးနဲ႔ေျပာျပမယ္သူငယ္ခ်င္းကေကာ?
တရုပ္ျပည္တေနရာမွာအသဲကြဲေတာင္ထိပ္လို႔ေခၚတဲ့ ေတာင္တန္းတစ္တခုရွိပါတယ္။
အဲ့ဒီေတာင္တန္းရဲ့ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ေတာင္တန္းႀကီးဟာဆိုရင္ ေတာင္ထိပ္ကေန ေအာက္ေျခေရာက္တဲ့အထိ ဓါးနဲ႔ခြဲထားသလို ႏွစ္ျခမ္းကြဲေနပါတယ္။
အဲဒီလို ပိုင္းျခားထားတဲ့ အပိုင္းႏွစ္ပိုင္းဟာ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ (၁ဝ)မီတာေလာက္ ေဝးပါတယ္။
ကြဲကြာေနတဲ့ ေအာက္ေျခေနရာမွာေတာ့ အင္မတန္မွေရစီးတန္တဲ့ စမ္းေခ်ာင္းက ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာင္တန္းေပၚမွာေတာ့ ေတာင္ဆိတ္ေတြ က်က္စား ေနထိုင္ၾကတဲ့ေနရာေလးျဖစ္ပါတယ္။
ေတာင္ဆိတ္မ်ားဟာ ရိုးရုိးေတာင္ဆိတ္ထက္ အေကာင္အားျဖင့္ ႀကီးမာၿပီး အထီးေရာ အမပါ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးနဲ႔ ဦးဂ်ိဳပါ ရွိၾကပါတယ္။
အထူးျခားဆုံးကေတာ့ ခုန္တဲ့ေနရာမွာ အင္မတန္ေတာ္တဲ့ သတၱဝါ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ေတြဟာ (၆)မီတာထိေအာင္ ခုန္ႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး သူခုန္လို႔ က်တဲ့ေနရာမွာ ေျခစုံရပ္ဖို႔မလိုပဲ ခြာတစ္ခ်က္ခ်ဖို႔ရတာနဲ႔ မနားပဲ ဆက္တိုက္ခုန္ႏိုင္စြမ္းလည္း
ရွိပါတယ္။
ရွားပါးၿပီး ေဆးဖက္ဝင္တဲ့ သတၱဝါမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း မုဆိုးလုပ္သူမ်ားဟာ ခက္ခက္ခဲခဲရွာေဖြ ဖမ္းဆီး
ရပါတယ္။
ေတာင္ေစာင္းေတာင္ထိပ္မ်ားမွာသာ က်က္စားေလ့ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဖမ္းဆီးဖို႔ကိုမဆိုထားနဲ႔ ေတြ႔ရဖို႔
ေတာင္အင္မတန္မွ ခက္ခဲလွပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ မုဆိုးတစ္ေယာက္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ ခုလိုရွားပါတဲ့ ေတာင္ဆိတ္ကိုပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးႏိုင္ဖို႔ရန္ အသဲကြဲေတာင္ၾကားကို သြားခဲ့ပါတယ္။
ခက္ခဲစြာနဲ႔ ေတာင္ဆိတ္ေတြရွိရာအသဲကြဲေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္ေအာင္တက္လာခဲ့ပါတယ္။
ေတာင္ထိပ္ေရာက္ေတာ့ ေတာင္စြန္းတစ္ေနရာမွာ စုေဝးေနတဲ့ ေတာင္ဆိတ္ေတြကို ေတြ႔ရပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ဟာ ေတာင္ဆိတ္ေတြ ထြက္ေပါက္ေနရာေတြ အားလုံကို ပိတ္ဆိုးထားလိုက္ပါတယ္။ ထြက္ေပါက္ဆိုလို႔ ထက္ခ်မ္းကြဲေနတဲ့ ေတာင္တစ္ဖက္ကမ္း သာလွ်င္ရွိပါေတာ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေတာင္ဆိတ္ေတြဟာ သူတို႔အသက္အႏၲရယ္ကို ေၾကာက္လန္႔ေနတာေၾကာင့္ ပ်ာယာခက္ေနပါတယ္။ သူတို႔လြတ္ေျမာက္ဖို႔ဆိုတာ တစ္ဖက္ကမ္းျခားေနတဲ့ ေတာင္ေစာင္းတစ္ဖက္တည္းသာလွ်င္ ရွိပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ပစ္ကြင္းထဲေရာက္ေနတဲ့သားေကာင္ကို စိတ္ႀကိဳက္ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးဖို႔ရန္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္မွာပဲ အ
သက္အႏၱရယ္ကိုေၾကာက္ေနတဲ့ ေတာင္ဆိတ္တစ္ေကာင္ဟာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရွိရာကို တစ္ရွိန္ထိုးေျပး
ထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ေသနတ္ေအာက္မွာပဲ အသက္စေတးလိုက္ရပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေကာင္က ေၾကာက္လန္႔စြာနဲ႔ တစ္ဖက္ကမ္းပါးကိုႀကိဳးစားၿပီးခုန္ကူးေပမဲ့ လိုရာခရီးကိုမေရာက္ပဲ ေတာင္
ၾကားကို ျဖတ္စီးဆင္းေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းထဲကို က်ေရာက္ေသဆုံးသြားရပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ေသနတ္ကို ေနာက္ထပ္အသုံးမျပဳမိေအာင္ ဂရုစိုက္ေနရပါေတာ့တယ္။
ေသနတ္သံေၾကာင့္လည္းေတာင္ဆိတ္ေတြဟာပိုၿပီးပ်ာယာခတ္ေနပါေတာ့တယ္။
ေၾကာက္လန္႔စိတ္နဲ႔ ေတာင္တစ္ဖက္ကမ္းကိုသာခုန္ကူးမယ္ဆိုရင္ စမ္းေခ်ာင္းထဲေမွ်ာပါၿပီး ဆုံးရႈံးကုန္မွာကို ကၽြန္
ေတာ္တို႔ မလိုလားပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲထဲမွ တစ္ဖြဲကို ေတာင္ေျခကို ျပန္ဆင္းခိုင္းၿပီး စမ္းေခ်ာင္းတစ္ေနရာမွာ စမ္းေခ်ာင္းထဲ
ေသဆုံးေမ်ာပါလာတဲ့ အေကာင္ေတြကို ဆည္ယူႏိုင္ဖို႔ စီစဥ္ၾကပါတယ္။
သူတို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ခ်ိန္မွာ အခ်က္ေပးလိုက္ဖို႔နဲ႔ သူတို႔အခ်က္ေပးခ်ိန္က်မွ စတင္ပစ္ခတ္ၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္ၾကပါတယ္။
ေတာင္ေျခကို ျပန္ဆင္းသြားတဲ့ အဖြဲ႕ရဲ့ အခ်က္ေပးသံကို ေစာင့္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕ဟာ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အျဖစ္ တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ပ်ာယာခက္ေနတဲ့ မ်ားစြာေသာ ေတာင္ဆိတ္ေတြထဲမွာ တည္ျငိမ္စြာနဲ႔ရပ္ေနတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ ေတာင္ဆိတ္ႀကီးတစ္ေကာင္ကို ေတြ႔လိုက္ပါလို႔ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ေဘးနားမွာရွိေနတဲ့ အေဖာ္က "ဆရာ ဟိုမွာၾကည့္ပါအုံး"..။
တစ္ျခားေကာင္ေတြနဲ႔မတူပဲ ဟိုတစ္ဖက္ကမ္းကိုတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ ေတာင္ဆိတ္ႀကီးတစ္ေကာင္
က ထူးျခားလွခ်ည္လားလို႔ ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒါဟာ ေတာင္ ဆိတ္ေတြရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မွန္းသိလိုက္ပါၿပီ။
မၾကာခင္မွာပဲ အဲ့ဒီေတာင္ဆိတ္က တစ္ခ်က္ေအာ္ လိုက္ တယ္ ဆိုရင္ပဲခုနက ေယာက္ယက္ခက္ေနတဲ့ ေတာင္
ဆိတ္ေတြဟာ ၿငိမ္သက္သြားပါေတာ့တယ္။
ေတာင္ဆိတ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ ေတာင္ဆိတ္ေတြရဲ့ အလယ္မွာ ဝင္ရပ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ အသံတစ္ခ်က္ ထပ္ေပး လိုက္ခ်ိန္ မွာေတာ့ သူတို႔တစ္ေတြဟာ အဖြဲ႕ ႏွစ္ဖြဲ႕ကြဲထြက္သြားတာကို ထူးဆန္းစြာေတြ႕ လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ဒီထက္အံၾသဖုိ႔ ေကာင္းတာက တစ္ဖက္က အဖြဲဟာ အသက္ႀကီးတဲ့မ်ိဳးဆက္ေဟာင္း အုပ္စုနဲ႔ တစ္ဖက္ မွာေတာ့ အသက္ငယ္တဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ အုပ္စု ျဖစ္ေနတာကိုပါ။
ေနာက္ေတာ့ ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ အသက္ငယ္တဲ့ အဖြဲ႔ထဲကအေကာင္ႏွစ္ေကာင္ကို စိုက္ႀကည့္လိုက္
ေတာ့ အဲ့ဒီမ်ိဳးဆက္သစ္ျဖစ္တဲ့အေကာင္ႏွစ္ေကာင္ဟာ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းျဖစ္တဲ့အုပ္စုဆီ သြားေရာက္ ပူးေပါင္းလိုက္
ပါတယ္။
သေသခ်ာခ်ာ ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီႏွစ္ေကာင္ တစ္ဖက္အုပ္စုကို ေရာက္ သြားေတာ့မွ တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ဟာ အေကာင္အရည္အတြက္ တူညီသြားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့မွ အုပ္စုႏွစ္စုဟာ တစ္ဖက္ကမ္းကို မ်က္ႏွာမူလွ်က္ ခုန္ကူးဖို႔ အသင္ျ့ဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
ေခါင္းေဆာင္ဆိတ္မွ အခ်က္ေပးေအာ္လိုက္သံစတယ္ ဆိုရင္ပဲ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းဖက္မွ တစ္ေကာင္နဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္
ဖက္မွ တစ္ေကာင္တြဲၿပီး တရွိန္ထိုးအား စိုက္ခုန္ပါ ေတာ့တယ္ဗ်ာ။
လွ်င္ျမန္တဲ့မ်ိဳးဆက္သစ္က ခုန္ၿပီးလို႔ စကၠန္႔ပိုင္းမွ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းခုန္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ထင္တာက တစ္ေကာင္တည္း ခုန္မခ်ရဲလို႔ ႏွစ္ေကာင္စီတြဲ ခုန္ဆင္းၾကတယ္လို႔ ထင္မိခဲ့တာပါ။
ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေလးကေတာ့ ပထမမ်ိဳးဆက္သစ္အေကာင္ေလးခုန္လို႔ အရွိန္ကုန္ၿပီးျပန္အက်မွာ ေနာက္က
ဆက္တိုက္ခုန္လိုက္လာတဲ့ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းဆိတ္ႀကီးက မ်ိဳးဆက္သစ္ရဲ့ေနာက္ေျခအစုံကို သူ႔ရဲ့ဦးေခါင္းနဲ႔ ခံေပး
လိုက္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ပါ။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ ဆိတ္ငယ္ေလးဟာ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းရဲ့ ဦးေခါင္းကိုေျခစုံကန္ အားၿပဳၿပီး ထပ္ခုန္
လိုက္ေတာ့ သူလိုရာ တစ္ဖက္ကမ္းဆို႔တဲ့ ေနရာသစ္ေလးကိုေရာက္လို႔ သြားပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။
မ်ိဳးဆက္သစ္ ဆိတ္ေလးဟာ သူလိုရာ ခရီးေရာက္သြားလို႔ ဝမ္းသာတဲ့ အသံနဲ႔ ေအာင္ၿပီလို႔ ဟစ္ေအာ္ လိုက္ခ်ိန္မွာ
ေတာ့ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းျဖစ္တဲ့ဆိတ္ႀကီးကေတာ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းထဲကို က်ဆင္းလို႔ ေသပြဲဝင္သြားပါေတာ့
တယ္။
မ်ိဳးဆက္သစ္နဲ႔ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းတြဲတြဲၿပီး ခုန္လိုက္တုိင္းခုန္လိုက္တုိင္းမွာ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြေနရာသစ္ရဖို႔အတြက္ လိုရာပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းဆိတ္ေတြမွာ သူတို႔ဦးေခါင္းကိုလမ္းသဖြယ္အနင္းခံ အကန္ခံရင္း တစ္
ေကာင္ၿပီး တစ္ေကာင္ မရဏစမ္းေခ်ာင္းထဲ အသက္ေတြကို ေပးဆက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ေတာင္ေအာက္စမ္းေခ်ာင္းမွာ အေပၚကေနပစ္ခ်လို႔ က်လာမဲ့ဆိတ္ေတြကို ဆည္ယူဖို႔သြားေစာင့္တဲ့အဖြဲ႔က စတင္
ပစ္ခက္ဖုိ႔ရန္ အခ်က္ေပးလုိက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီဖက္ကမ္းမွာ ေတာင္ဆိတ္ဆိုလို႔ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေတာင္ဆိတ္ႀကီး
တစ္ေကာင္တည္းသာ က်န္ရစ္ေနပါေတာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အံၾသလို႔မွ မဆုံးခင္ ေတာင္ဆိတ္ႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို စိုက္ႀကည့္ရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကို တစ္
လွမ္းခ်င္း လွမ္းလို႔ လာေနခဲ့ပါတယ္။
သူမ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ လိုရာပန္းတိုင္ကို ေရာက္သြားလို႔ပဲလား သူနဲ႔တန္းသူ႔မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းေတြ က်ဆုံးသြားလို႔လား
ဆိုတာေတာ့ မသိပါ။
သူဟာ သူ႔သက္ကို အေလးမထားေတာ့ပါ။
သူ႔အတြက္ ေသျခင္းနဲ႔ ရွင္ျခင္းဆိုတာ သူနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့သလိုပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ သူမ်က္လုံးေတြနဲ႔ သူသ႑န္မွာေတာ့ ရဲဝ့ံတဲ့ အားမာန္ေတြ အျပည့္နဲ႔ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေသနတ္ခလုတ္ကို ဆြဲဖို႔အင္အား မရွိ႕ေတာ့ပါဖူး။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ဆိတ္ႀကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တိုးေဝွ႔ခုန္ေက်ာ္သြားသလား? ကၽြန္ေတာ္တို႔ကပဲ လမ္း
ဖယ္ေပးလိုက္ၾက သလား ဆိုတာကိုေတာင္ မသိလိုက္ေတာ့ပါဘူ။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲမွာျမင္ေနတာက ေတာင္ဆိတ္ မဟုတ္ေတာ့ပါဖူး။
လူေတြလုပ္ႏိုင္ခဲတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္သြားၾကတဲ့ တကယ္သူရဲေကာင္းေတြပါ။ စမ္းေခ်ာင္းထဲအသက္စေတးလိုက္က်တဲ့ တကယ့္ သူရဲေကာင္းေတြ မ်ိဳးဆက္ သစ္ေတြ ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ မရဏ
လမ္း ခင္းေပးလိုက္ၾကတဲ့ သူရဲေကာင္း... တကယ့္သူရဲေကာင္းႀကီးေတြ ။
ေအာ္...သူတို႔ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္က်တဲ့ အသဲကြဲေတာင္ကမ္းပါးတစ္ေနရာက စမ္းေခ်ာင္း
ထဲမွာ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြေနရာသစ္ပန္းတိုင္ကို အေရာက္လွမ္းႏိုင္ဖို႔ အသက္ကိုစြန္႔လြတ္သြားၾကတဲ့ တကယ့္သူရဲ
ေကာင္းေတြပါဗ်ာ..... ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူတို႔ကိုဂုဏ္ၿပဳ႕ေသာ အားျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ ေတာင္ဆိတ္ေတြကို ဖမ္းဆီး ျခင္း မလုပ္ေတာ ့ပါဘူးလို႔ ခုိင္ခိုင္မာမာပဲ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕မွာေတာ့ ဘယ္ေတာင္ဆိတ္ကိုမွ မျမင္ရေတာ့ပါ။ ဒါေပမဲ့ အာရုံထည္းမွာ ျမင္ေနရတာက ...... သူရဲေကာင္းေတြရဲ့ ရဲဝံ့တဲ့ လုပ္ရပ္ သူရဲေကာင္းေတြရဲ့ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ သူတို႔ေတြရဲ့ ပုံရိပ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။။။။။။
ၾကားခဲ့ဖူးေသာ တရုပ္ သူရဲေကာင္း ပုံျပင္မွ စိတ္ကူးပုံေဖာ္ထားပါသည္၊
0 comments:
Post a Comment