တစ္ခါက အရက္မူးျပီး ကားလမ္းကို မ်ဥ္းက်ားက မကူးဘဲ လမ္းလယ္က ျဖတ္ကူးလို႔
အဖမ္းခံရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ တရားရုံးကို ေရာက္လာတယ္။ တရားရုံး ေရာက္ေတာ့
တရားသူၾကီးက တရားခံကို ေမးတယ္။ “ေမာင္မင္း လမ္းျဖတ္ကူးရာမွာ ဘာလို႔
မ်ဥ္းက်ားက မကူးရတာလဲ ”
“ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး မ်ဥ္းက်ားကို ရွာမေတြ႔လို႔ပါ ”
“မွန္ပါတယ္၊ မ်ဥ္းက်ားက ေတာင္ဘက္မွာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ေျမာက္ဘက္ကို လိုက္ရွာမိလို႔ပါ ”
“ ရွာမေတြ႔ ရတာနဲ႕ ကူးေရာလား ”
“ မကူးေသးပါဘူး၊ ကူးမလို႔ ဟန္ျပင္ ေနတုန္းပါ။ အရက္က နည္းနည္းမူးေနေတာ့
ေရွ႕ကိုယုိင္သြားတဲ့ ဆီမွာ မလဲေအာင္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး ထိန္းရင္း
ႏွစ္လမ္း၊ သုံးလမ္း လွမ္းမိတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးအမူးလြန္ေနတယ္ ဆုိတာ
အရက္ေရာင္းတဲ့ ကိုေခြး သိပါတယ္။ ကိုေခြးဆုိတာ မစိန္ၾကည္ရဲ႕ ေယာက္်ားပါ၊
မစိန္ၾကည္ရဲ႕ သမၤီး မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး သြားပါေသးတယ္၊
သူတုိ႔က ”
“ ဒီမွာ ေမးတာကိုပဲ ေျဖပါ။ မ်ဥ္းက်ား မရွိတဲ့ ေနရာက လမ္းျဖတ္ကူးတယ္လို႔
ေမာင္မင္းကို စြဲဆုိထားတယ္ မဟုတ္ဘူးလား ဒါပဲ ေျဖပါ ”
“ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး မကူးပါဘူး၊ မကူးတဲ့ အေၾကာင္းကို သက္ေသျပေနတာပါ၊
ကိုေခြးဆုိင္မွာ ေသာက္တုန္းက ကို အုန္းေမာင္ ပါ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး
မူးရင္း ေရွ႕ကို ေလးငါးလွမ္း ယုိင္တတ္တယ္ ဆုိတာ သူသိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးနဲ႕ ကိုအုန္းေမာင္နဲ႕ ငါးမွ်ားတုန္းက အဲသလို
ယုိင္ဖူးပါတယ္။ ေတာင္သမန္သြား ငါးမွ်ားတာပါ။ အဲဒီနားက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက
ဆရာေတာ္ ဦးပညာေက်ာင္းမွာေတာင္ ငွက္ေပ်ာသီး ေတာင္းစားပါေသးတယ္။ သူ႔
ေက်ာင္းေဘးက သီးပင္ၾကီးဆုိရင္ အလြန္ခ်ဳိပါတယ္ ”
တရားသူၾကီးမွာ စိတ္မရွည္ေတာ့-
“ ဒီမွာေမာင္မင္း၊ ၀န္ခံလိုက္ရင္ ဒဏ္ေငြ ငါးဆယ္ပဲ ရုိက္မွာ ဘယ္ေလာက္မွ
အျပစ္ၾကီးတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ေၾကာက္စရာလဲ မလိုပါဘူး ”
“ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး မေၾကာက္ပါဘူးဘုရား၊ ဆင္ျဖဴကန္ သခၤ်ဳိင္းမွာ ေတာင္
တစ္ေယာက္တည္း အိပ္လာခဲ့ေသးတယ္။ လူရႊင္ေတာ္ကိုဒီပါ သိပါတယ္။ သူက ကိုေရႊဆီက
အမဲအူျပဳတ္ ယူလာတာကို သခၤ်ဳိင္းထဲမွာ သြားစားရဲရင္ အၾကီးတစ္လုံး ေပးမယ္
ဆုိတာနဲ႕ သြားစားတာပါ၊ ေတာ္ရုံတန္ရုံနဲ႕ ဆုိ သြားစားရဲဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး၊
ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး သူငယ္ခ်င္း တတ္တူဆုိ ညေမွာင္တာနဲ႕ အိမ္ျပင္ေတာင္
မထြက္ရဲပါဘူး၊ ဒါနဲ႕ အရွင္က ဘယ္အရပ္ကလဲ ၊ တတ္တူ တုိ႔ အိမ္နဲ႕မ်ား
နီမလားလို႔...လို႔ ...”
တရားသူၾကီး က စိတ္ပ်က္စြာနဲ႕
“ ေမာင္မင္း စကားေတြ အမ်ားၾကီး မေျပာပါနဲ႕ ”
“ အရွင္ဘုရားေမးလို႔ ေျပာတာပါဘုရား ”
“ေမးတာကို ေမးတာပဲ ေျဖပါ၊ ေမာင္မင္း လမ္းျဖတ္ကူးသလား ”
“ ကူးပါဘူးဘုရား ၊ အဲဒီနား လမ္းထိပ္က ေရခဲေရသည္ ေမးၾကည့္ပါဘုရား၊ သူ
ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးသိပါ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး
ေန႔တုိင္းသူဆီက ေရခဲေရ ေသာက္ေနက်ပါ။ သူ႔ေယာကၡမ ဆုိက္ကားနင္းပါတယ္။
ကေလးသုံးေယာက္ နဲ႕ ၊ သူ႔ႏွမက မုိက္တယ္ဘုရား၊ ထမင္းအုိးၾကီးကို
ေပါင္စားပစ္တယ္၊ ခုေတာ့ ေျမအိုးနဲ႕ ခ်က္ေနရတယ္ ”
တရားသူၾကီးသည္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ျပီး အိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံကို ႏႈိက္ကာ
ေငြငါးဆယ္ကို စုိက္၍ ဒဏ္ေဆာင္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့မွ တရားခံကို ထြက္သြားရန္
ေျပာလိုက္ေလေတာ့သတည္း။
Unicode
#######
တစ်ခါက အရက်မူးပြီး ကားလမ်းကို မျဉ်းကျားက မကူးဘဲ လမ်းလယ်က ဖြတ်ကူးလို့
အဖမ်းခံရတဲ့ လူတစ်ယောက် တရားရုံးကို ရောက်လာတယ်။ တရားရုံး ရောက်တော့
တရားသူကြီးက တရားခံကို မေးတယ်။ “မောင်မင်း လမ်းဖြတ်ကူးရာမှာ ဘာလို့
မျဉ်းကျားက မကူးရတာလဲ ”
“ ကျွန်တော်မျိုး မျဉ်းကျားကို ရှာမတွေ့လို့ပါ ”
“မှန်ပါတယ်၊ မျဉ်းကျားက တောင်ဘက်မှာ၊ ကျွန်တော်က မြောက်ဘက်ကို လိုက်ရှာမိလို့ပါ ”
“ ရှာမတွေ့ ရတာနဲ့ ကူးရောလား ”
“ မကူးသေးပါဘူး၊ ကူးမလို့ ဟန်ပြင် နေတုန်းပါ။ အရက်က နည်းနည်းမူးနေတော့
ရှေ့ကိုယိုင်သွားတဲ့ ဆီမှာ မလဲအောင် လို့ ကျွန်တော်မျိုး ထိန်းရင်း
နှစ်လမ်း၊ သုံးလမ်း လှမ်းမိတာပါ။ ကျွန်တော်မျိုးအမူးလွန်နေတယ် ဆိုတာ
အရက်ရောင်းတဲ့ ကိုခွေး သိပါတယ်။ ကိုခွေးဆိုတာ မစိန်ကြည်ရဲ့ ယောက်ျားပါ၊
မစိန်ကြည်ရဲ့ သင်္မီး မင်္ဂလာဆောင်တုန်းက ကျွန်တော်မျိုး သွားပါသေးတယ်၊
သူတို့က ”
“ ဒီမှာ မေးတာကိုပဲ ဖြေပါ။ မျဉ်းကျား မရှိတဲ့ နေရာက လမ်းဖြတ်ကူးတယ်လို့
မောင်မင်းကို စွဲဆိုထားတယ် မဟုတ်ဘူးလား ဒါပဲ ဖြေပါ ”
“ ကျွန်တော်မျိုး မကူးပါဘူး၊ မကူးတဲ့ အကြောင်းကို သက်သေပြနေတာပါ၊
ကိုခွေးဆိုင်မှာ သောက်တုန်းက ကို အုန်းမောင် ပါ ပါတယ်။ ကျွန်တော်မျိုး
မူးရင်း ရှေ့ကို လေးငါးလှမ်း ယိုင်တတ်တယ် ဆိုတာ သူသိပါတယ်။
ကျွန်တော်မျိုးနဲ့ ကိုအုန်းမောင်နဲ့ ငါးမျှားတုန်းက အဲသလို
ယိုင်ဖူးပါတယ်။ တောင်သမန်သွား ငါးမျှားတာပါ။ အဲဒီနားက ဘုန်းကြီးကျောင်းက
ဆရာတော် ဦးပညာကျောင်းမှာတောင် ငှက်ပျောသီး တောင်းစားပါသေးတယ်။ သူ့
ကျောင်းဘေးက သီးပင်ကြီးဆိုရင် အလွန်ချိုပါတယ် ”
တရားသူကြီးမှာ စိတ်မရှည်တော့-
“ ဒီမှာမောင်မင်း၊ ၀န်ခံလိုက်ရင် ဒဏ်ငွေ ငါးဆယ်ပဲ ရိုက်မှာ ဘယ်လောက်မှ
အပြစ်ကြီးတာလဲ မဟုတ်ပါဘူး။ ကြောက်စရာလဲ မလိုပါဘူး ”
“ ကျွန်တော်မျိုး မကြောက်ပါဘူးဘုရား၊ ဆင်ဖြူကန် သင်္ချိုင်းမှာ တောင်
တစ်ယောက်တည်း အိပ်လာခဲ့သေးတယ်။ လူရွှင်တော်ကိုဒီပါ သိပါတယ်။ သူက ကိုရွှေဆီက
အမဲအူပြုတ် ယူလာတာကို သင်္ချိုင်းထဲမှာ သွားစားရဲရင် အကြီးတစ်လုံး ပေးမယ်
ဆိုတာနဲ့ သွားစားတာပါ၊ တော်ရုံတန်ရုံနဲ့ ဆို သွားစားရဲဖို့ မလွယ်ပါဘူး၊
ကျွန်တော်မျိုး သူငယ်ချင်း တတ်တူဆို ညမှောင်တာနဲ့ အိမ်ပြင်တောင်
မထွက်ရဲပါဘူး၊ ဒါနဲ့ အရှင်က ဘယ်အရပ်ကလဲ ၊ တတ်တူ တို့ အိမ်နဲ့များ
နီမလားလို့...လို့ ...”
တရားသူကြီး က စိတ်ပျက်စွာနဲ့
“ မောင်မင်း စကားတွေ အများကြီး မပြောပါနဲ့ ”
“ အရှင်ဘုရားမေးလို့ ပြောတာပါဘုရား ”
“မေးတာကို မေးတာပဲ ဖြေပါ၊ မောင်မင်း လမ်းဖြတ်ကူးသလား ”
“ ကူးပါဘူးဘုရား ၊ အဲဒီနား လမ်းထိပ်က ရေခဲရေသည် မေးကြည့်ပါဘုရား၊ သူ
ကျွန်တော်မျိုးကို ကောင်းကောင်းကြီးသိပါ်တယ်။ ကျွန်တော်မျိုး
နေ့တိုင်းသူဆီက ရေခဲရေ သောက်နေကျပါ။ သူ့ယောက္ခမ ဆိုက်ကားနင်းပါတယ်။
ကလေးသုံးယောက် နဲ့ ၊ သူ့နှမက မိုက်တယ်ဘုရား၊ ထမင်းအိုးကြီးကို
ပေါင်စားပစ်တယ်၊ ခုတော့ မြေအိုးနဲ့ ချက်နေရတယ် ”
တရားသူကြီးသည် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး အိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံကို နှိုက်ကာ
ငွေငါးဆယ်ကို စိုက်၍ ဒဏ်ဆောင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ တရားခံကို ထွက်သွားရန်
ပြောလိုက်လေတော့သတည်း။
0 comments:
Post a Comment