ေျကမြသြားေသာဘဲဥတစ္လံုးအေၾကာင္း
By: ေရႊအိမ္စည္
''.. အုိ.. အလုပ္ခ်ိန္ေတာင္နီးေနၿပီပဲ.. သြားေတာ႔မွ''။ အိမ္ကမထြက္ခင္ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ကုိယ္လံုးေပၚမွန္ေ႔ရွမွာ တစ္ပတ္လွည္႔ၿပီး
ၾကည္႔လုိက္တာတို႔ကုိယ္တို႔ေတာင္ ရင္ခုန္သြားတယ္။ ေကာင္ေလးရယ္ မင္းကေကာဘာသားနဲဲ႔ထုထားတာမို႔လဲ..
... ဗ်င္းဗ်င္းဗ်င္း ၿဗိၿဗိၿဗိ...
ဟယ္ေတာ႔.. ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ေတာ႔ ဒုကၡပါပဲ။ ေခါင္းကုိမ်ားအားပါးတရကုတ္ေနလုိက္တာ၊ ဆံပင္ေတြကၽြတ္ကုန္မွာမ်ားမစိုးရိမ္ဘူးလားမသိပါဘူး။တဗ်င္းဗ်င္းနဲ႔ သူကုတ္ေနတာကို တိတ္တိတ္ေလးခုိးၾကည္႔ေနရတာကကိုရင္ခုန္ခ်င္စရာေကာင္းေနၿပီ။ မင္းဟာမင္းကုတ္တာအေၾကာင္းမဟုတ္ေပမဲ႔တို႔မ်ားရင္ထဲမွာ ယားက်ိက်ိျဖစ္ေနၿပီကြ႔႔ဲ သိရဲ႕လားလူဆိုးေလးေရ။
ဒီေကာင္ေလး အလုပ္ထဲကို ေရာက္လာတဲ႔ေန႔ကို မွတ္မိေနေသးတယ္။ပထမဆံုးေန႔ဆုိေတာ႔ ဘယ္သြားလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိ၊
ေယာင္နနျဖစ္ေနပံုေလးကုိေတြ႔ၿပီး တုိ႔မ်ားရင္ေတြ အရမ္းခုန္ေနတာ။အဲဒီကတည္းကအရမ္းခ်စ္သြားတာပဲ ေကာင္ေလးေရ။ တို႔ေတြကံေကာင္းလိုက္ပံုမ်ားကေတာ႔ေကာင္ေလးထုိင္ရတဲ႔ စားပြဲက ကုိယ္႔စားပဲြေ႔ရွတည္႔တည္႔မွာေတာ႔။ေဗဒင္ကေဟာထားတာေတြ မွန္ေနၿပီနဲ႔တူပါတယ္။ ၀ါကြ်တ္အမီစုတ္ေရာလာဘ္ေရာ၀င္ကိန္းရွိတယ္တဲ႔။အုိ.. လာဘ္မ၀င္ရင္ေနပေလ႔ေစ၊စုတ္၀င္ရင္ၿပီးေရာ။
အခုေတာ႔ စုတ္ႀကီး ကုိယ္႔ေ႔ရွတည္႔တည္႔မွာ ေရာက္ေနၿပီ၊ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ စုတ္ႀကီး။
ဒီအခြင္႔အေရးမ်ိဳးေတာ႔လက္လြတ္ခံလုိ႔မျဖစ္ဘူး။ ေကာင္ေလးက အသစ္ဆိုေတာ႔အလုပ္ခြင္မွာသူသိခ်င္တာေလးေတြ တို႔ကုိမ်ား ေမးပါေစေတာ႔ ဆိုၿပီး ကူညီပါရေစကူညီပါရေစဒီဇိုင္းနဲ႔ သူ႔ေ႔ရွမွာ ေခါက္တု႔ံေခါက္ျပန္ႏွစ္ေခါက္သံုးေခါက္ျဖတ္ေလ်ာက္ျပစ္္တာ၊ တို႔ကုိမ်က္လံုးေလးေတာင္လွန္မၾကည႔္ဘူး။ေရခဲတံုးႀကီး.. ေရခဲတံုးႀကီးေရ.. လုိ႔ေခ်ာစုခင္လုိ အသံကုန္ပဲေအာ္လုိက္ခ်င္ေတာ႔တယ္။
ေယာက္်ားေလးသန္႔သန္႔ေတြက ုိျမင္ရင္ ရင္ခုန္တတ္တာကတို႔ေတြရဲ႕အက်င္႔။ဒါကုိေတာ႔ အျပစ္မေျပာၾကပါနဲ႔ေအ။ အခု ုအသက္ကေလးရလာေလအဲဒီအက်င္႔ကပိုပိုဆုိးလာေလပဲ။ တို႔အသက္လား.. အခုမွ ၁၇၊ ၁၈ပဲဲရွိေသးတာပါ။အဲ ၁၇ နဲ႔ ၁၈
ေပါင္းေတာ႔ ၃၅ေပါ႔ေနာ္။ သူမ်ားေတြလည္း ေလွ်ာက္မေျပာန႔ဲဦး။ အထူးသျဖင္႔တုိ႔ရဲအသည္းေလး မသိေစနဲ႔။
ေကာင္ေလးရဲ႕ေမြးေန႔ကုိေတာ႔နည္းမ်ိဳးစံုသံုးၿပီးစံုစမ္းလုိက္တာ တုိ႔သိသြားၿပီ။ေမြးေန႔က်ရင္သူေလးပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔အံ႔ၾသသြားေအာင္လုပ္ဖို႔ အစီအစဥ္ေတြအားလံုးဆဲြၿပီးသြားၿပီ။ အဲဒီေန႔က်ေတြ႔မယ္ လူဆုိးေလး။ တစ္ခါတည္းကုိတျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြက်သြားရမယ္။တုိ႔လည္းဒါမွ တစ္ကုိယ္တည္း ဘ၀က ကြ်တ္ၿပီးဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ အတူတူပါရမီျဖည္႔ရမွာ။ တုိ႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြဟာမေ၀းေတာ႔ပါဘူး။
အိပ္မက္ဆိုလုိ႔မေန႔ညကအိပ္မက္ထဲမွာ.. ဟင္းဟင္း.. မေျပာျပေတာ႔ပါဘူး။လူဆိုးေလး..အရမ္းဆိုးတာပဲ။ ဒီေန႔မနက္ႏုိးလာေတာ႔ ၾကည္နဳးလိုက္တာ။ အလုပ္ထဲေရာက္ရင္သူေလးနဲ႔ေတြ႔မယ္။ ဒီေန႔ေတာ႔ အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ အလွဆုံးျပင္ရွိသမွ်ထဲကအေကာင္းဆုံးကုိ၀တ္။ ကဲ.. အလုပ္သြားရမွာေတာင္မေအာင္႔ႏုိင္ေတာဘူး။နာရီေတြရယ္.. ျမန္ျမန္လည္ပါေတာ႔။ ေကာင္ေလးအတြက္
ပန္းစည္းေလးတစ္စည္း ၀ယ္သြားရင္ေကာင္းမလား.. ။ မဟုတ္ေသးပါဘူး..ပန္းစည္းကမိန္းကေလးေတြ အတြက္ပဲဟာ။ အုိ.. အလုပ္ခ်ိန္ေတာင္နီးေနၿပီပဲ..သြားေတာ႔မွ။အိမ္ကမထြက္ခင္ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ကုိယ္လံုးေပၚမွန္ေ႔ရွမွာတစ္ပတ္လွည္႔ၿပီးၾကည္႔လုိက္တာ တို႔ကုိယ္တို႔ေတာင္ ရင္ခုန္သြားတယ္။ေကာင္ေလးရယ္ မင္းကေကာဘာသားနဲဲ႔ထုထားတာမို႔လဲ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ မင္းတုိ႔ကုိေတြ႔မွ ႏွလုံးေတြ
ပရမ္းပတာခုန္ၿပီး အေရးေပၚေရာက္သြားမွာေတာင္ စုိးရိမ္ရတယ္။ ဟုတ္ၿပီ..ဇီးယုိ..၊ ေကာင္ေလးအတြက္ ဇီးယို၀ယ္သြားရမယ္.. ဇီးယိုစားမွ
ႏွလုံးၿငိမ္မွာေပါ႔။
ဟယ္.. ေကာင္ေလးက ဒီေန႔အလုပ္ကုိအေစာႀကီးေရာက္ေနပါလား။ တျခားသူေတြေတာင္မေရာက္ေသးဘူး။ တုိ႔ကေတာ႔ ထားပါေတာ႔စိတ္ကေလာေနလုိ႔ ေစာေစာေရာက္တာ။သူကေရာဘာလို႔ ေစာေရာက္ေနရတာလဲ။တို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏွလံုးသားခ်င္းဆက္သြယ္ေနၿပီဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီေပါ႔။ရာသီဥတုက တို႔ဘက္ပါတုန္းလွဳပ္ရွားမွ။ အခြင္႔အေရးဆုိတာ တစ္လတစ္ခါမလာဘူး။ ..အင္း.. အခုမွေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားမိတယ္။ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား။သုန္သုန္မွဳန္မွဳန္နဲ႔ ဘာေတြမ်ား အလုိမက်ျဖစ္ေနပါလိမ္႔။သူ႔စိတ္ကေလး
ေပ်ာ္သြားေအာင္ တို႔ဘာမ်ားလုပ္ေပး ရမလဲ...
တို႔ကုိတို႔ ျပန္သတိထားလုိက္မိတဲ႔အခ်ိန္မွာ တို႔ဟာမရည္ရြယ္ပဲသူ႔စာပဲြေ႔ရွေရာက္ေနမိၿပီ။ ေကာင္ေလးက စိတ္ရွဳပ္တာ နဲ႔ နားမလည္တာႏွစ္ခုေရာထားတဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ တုိ႔ကိုေမာ႔ၾကည္႔တယ္။
“ေဟ ့ ယူ..” လုိ ့တုိ ့ရဲ႕အိပ္မက္ရွင္ေလးကုိ အႏူးညံ ့ဆံုးေခၚျပီး၊ လက္ထဲက
ဇီးယိုထုပ္ကုိ ကမ္းေပးလုိက္ၿပီး..
“.. ေရာ႔..စိတ္ညစ္ေနရင္.....ဒါေလးစားလုိက္ပါလား.. ”
“အာ.. ညကမ်ားသြားလုိ႔ အရက္နာက်ၿပီး ေခါင္းေနာက္ေနရတဲ႔အထဲ ဒီ အေျခာက္က တစ္ေမွာင္႔၊ အေရးထဲ ဇီးထုပ္လာေရာင္းေနေသးတယ္..”
အိုး... ေျပာရက္လိုက္တာ ယူ ရယ္.. သူမ်ားကုိ.. သူမ်ားကို...
အီးဟီးဟီး.. အဟင္႔ အဟင္႔.. ရႊတ္.. ဖတ္..
ေပ်ာ္ပါေစေနာ္
၀န္ခံခ်က္....
ခုတေလာ..က်မသူငယ္ခ်င္းတေယာက္..ပံုအမ်ိဳးနဲ ့ေတြ ့ရတယ္ပုလဲ ပုတီးနဲ ့ပံုေတြ...ျပိးေတာ့..အဲ ..
ကိုယ့္ိုကိုယ့္ျကည့္မ၀ျဖစ္ေနတဲ ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေပါ့....
ခင္မင္ေသာ
ေရႊအိမ္စည္
Labels: ဟာသအေတြးစု
0 comments:
Post a Comment