လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

(ေဆာင္းပါးရွင္ - ေမာင္စံေပါ)
Eleven Media Group
(၁)
ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းပိတ္ရင္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ တနလၤာကေန ေသာၾကာအထိ ငါးရက္တာ ေက်ာင္းတက္အၿပီးမွာ ေရာက္လာတဲ့ စေန၊ တနဂၤေႏြဟာ အင္မတန္ အဖိုးတန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ရက္ေတြ။ ေနာက္တစ္ခုက က်ဴရွင္၊ ေက်ာင္းစေနခ်ိန္ကေန ဘြဲ႕ရတဲ့အထိ ဘာမွက်ဴရွင္ မယူခဲ့ဖူးေတာ့ က်ဴရွင္ခ်ိန္ဖဲ့လို႔ ပဲ့သြားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကေလးဘ၀ကို ကေလးပီသစြာ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ကုန္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ ရွားရွားပါးပါး ကံေကာင္းျခင္းတစ္ရပ္ကို ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရခဲ့တယ္ဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူရမလားဘဲေလ။

(၂)
ၿပီးခဲ့တဲ့ သႀကၤန္ကာလမွာ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဘာမွလည္း လုပ္မရဘယ္မွလည္း သြားမရနဲ႔ တည္းခိုတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြဆီဖုန္းဆက္ၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးကလည္း ေငြျဖည့္တဲ့ ပမာဏေပၚမွာ အပိုေဆာင္းေပးထားေတာ့ ဖုန္းဆက္ခက ခါတုိင္းထက္ သက္သာတယ္ေျပာရမွာပါ။ ဟိုဘက္ဒီဘက္နဲ႔ ဌာနႀကီးတစ္ခုမွာ အရာရွိႀကီးျဖစ္ေနတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ တယ္လီဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။

“သူငယ္ခ်င္း ေနေကာင္းလား”

“ေကာင္းပါတယ္ကြာ လူေပါ့၊ စိတ္ကေတာ့ တယ္မဟုတ္လွပါဘူး”

“ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ၊ သႀကၤန္ကြာ သူမ်ားေတြ ေပ်ာ္ေနၾကတာ တီဗီြမွာ ၾကည့္ပါလား”

“သူမ်ားေပ်ာ္လည္း မေပ်ာ္ႏုိင္ဘူးေဟ့။ ေနျပည္ေတာ္မွာ ႐ုံးေစာင့္ေနရတယ္။ ရန္ကုန္က မိန္းမဆီလည္း မျပန္ႏိုင္၊ ရြာက အေမ့ဆီလည္း မျပန္ႏုိင္နဲ႔ကြာ စိတ္ညစ္ပါတယ္”

(၃)
သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ကာမွ သူ႔ဆီက စိတ္ညစ္တာေတြ ကူးစက္လာတယ္။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလလို႔ ဦးေလးဦးေက်ာ္သန္းစကားငွားၿပီး ေရရြတ္မိတယ္။

သူ႔အေမက ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာနဲ႔ သားပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္ခဲ့တာ။ သားဘြဲ႕ရေတာ့ ဂုဏ္ယူလုိက္ရတာ အရာရွိျဖစ္ေတာ့ ၀မ္းသာလို႔မဆုံး။ ပညာတတ္ ေခြၽးမေလးရေတာ့ သမီးအရင္းေတြထက္ကို ပိုခ်စ္ခဲ့တဲ့ အေမ။ အခု အသက္ ၉၀ ေက်ာ္အရြယ္ ေရာက္ေပမယ့္ က်န္းမာေရးေကာင္းစြာ သတိေကာင္းမြန္နဲ႔ ရြာမွာပဲ သမီးေတြနဲ႔ ေနေနသူ။ သားကိုလြမ္းေပမယ့္ အစိုးရ အရာရွိႀကီးဆိုေတာ့ တာ၀န္ေတြမ်ားေပမေပါ့ဆိုၿပီး နားလည္စြာနဲ႔ လြမ္းစိတ္ကို ေျဖတတ္သူ။ သႀကၤန္ခ်ိန္မွာ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ သားကို ႏွစ္စဥ္ေမွ်ာ္ေနတတ္သူ။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ေမွ်ာ္သာေမွ်ာ္ ေပၚမလာတဲ့သား ဘာမ်ားျဖစ္ေနလဲဆိုၿပီး စိတ္ပူေနမွာ အေသအခ်ာ။

(၄)
ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကို ႏွစ္သိမ့္ရင္း ပိတ္ရက္မျပန္ရလည္း ၾကားမွာ ခြင့္ယူလုိ႔ရတာပဲကြာ။ ခြင့္ယူၿပီး သြားပါလားေျပာမိတယ္။

“မင္းက ေျပာေတာ့သာလြယ္တာ ေမာင္။ လူႀကီးေတြက ခြင့္ယူတယ္ဆိုတာ အခြင့္အေရးယူတာလို႔ သတ္မွတ္ထားတာကြ။ ခြင့္ယူရင္ သိပ္ၾကည္တာ မဟုတ္ဘူး။

အင္းေပါ့ေလ။ သူ႔လူႀကီးေတြအေၾကာင္း သူအသိဆုံး ျဖစ္မွာေပါ့။

(၅)
“မိသားစုအတြက္ အခ်ိန္မေပးႏုိင္တဲ့ ဘ၀ေတြကို ပုိင္ဆုိင္ေနတဲ့သူေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ ဘယ္ေလာက္ရွိေနသလဲ။ ဒါဟာ ဒီေန႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ သ႐ုပ္သကန္ကို ေဖာ္ျပေနတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ လူေတြဟာ အမႈကိစၥနည္းမွ ေမတၱာတရားေတြ ပိုမိုဖြံ႕ၿဖိဳးလာပါတယ္။ အမႈကိစၥေတြမ်ားေတာ့ အားလပ္ခ်ိန္ေလးေတြ သင့္ေတာ္သလို ယူဖို႔လိုပါတယ္။

ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္သန္းေျပာတဲ့ စကားေလးေတြပါ။ ႏုိင္ငံျခားကေန ပါရဂူဘြဲ႕ ယူလာခဲ့တဲ့ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံတကာ “စံ” ကို ေကာင္းေကာင္းသိေပမေပါ့။ ခဏခဏၾကားေနရတဲ့ ႏုိင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညႊန္းဆိုတဲ့ စကားလံုးကို အႀကီးႀကီး ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။

(၆)
“မိသားစုလည္း ပစ္ထားသလို ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ ဆရာရယ္” ဟု ည ၉ နာရီေလာက္ ႐ုံးမဆင္းရေသးတာၾကည့္ေတာ့ မေန႔ညကလည္း ၁၀ နာရီခြဲမွ ျပန္ရတယ္။

တစ္ေန႔ညက တပည့္မတစ္ေယာက္နဲ႔ ဖုန္းေျပာေတာ့ ၾကားခဲ့ရတာ။ သူက ႐ုံးက လက္ႏွိပ္စက္စာေရးမ။ ခုေခတ္မွာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာစာစီစာ႐ုိက္ ကြၽမ္းက်င္သူ။ ဟဲ့ နင့္လူႀကီးေရာဆိုေတာ့ ဆက္ေျပာပါတယ္။

“ညႊန္မွဴးလား။ အလုပ္ေတြထားခဲ့ၿပီး သူ႔အဘေတြနဲ႔ ေဂါက္သီးသြား႐ိုက္ၿပီး ညမွ႐ုံးျပန္တက္တယ္ေလ။ ကြၽန္မလည္း အိုဗာတုိင္၀ူးမင္းစတုိင္ (Over-time Woman Style) ျဖစ္ေနတာၾကာေပါ့” တဲ့။

(၇)
“သူတို႔ကပဲ ႏုိင္စားလြန္းတာလား။ ငါတို႔ကပဲ အႏိုင္က်င့္ခံရျခင္းေတြနဲ႔ က်င့္သားရေနတာလား။ မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူးကြာ။ လူႀကီးေတြကလည္း ပိတ္ရက္ဆို တုိင္းခန္းလွည့္ၿပီး ဟိုသြားဒီသြား ဟိုစစ္ဒီစစ္နဲ႔။

“ေအးကြာ ငါတို႔မွာလည္း သာေရးနာေရး၊ လူမႈေရးေတြ လစ္ဟင္းတာမ်ားလွၿပီ။ မေက်နပ္ရင္ထြက္ မလုပ္ခ်င္ရင္ထြက္ ဆိုေတာ့လည္း မထြက္ႏုိင္ေသးဘူးကြာ။ စားစရာ ရွာႏုိင္တယ္ထား ေနစရာက ျပႆနာ။ ရန္ကုန္မွာရတဲ့ လုိင္းခန္းေလးမွာ မိသားစု ေနခြင့္ရတာေလးနဲ႔ပဲ သည္းခံၿပီး လုပ္ေနရေတာ့တာကြ”

သူငယ္ခ်င္းအရာရွိငယ္ႏွစ္ေယာက္ ေျပာၾကတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ စကားတခ်ဳိ႕ကို ေဖာက္သည္ျပန္ခ်ျခင္းပါ။

(၈)
ဆုိင္ဆုိင္မဆုိင္ဆုိင္ ၿမိဳင္ရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး သြားေလရာ ပရိသတ္ႀကီးႀကီးလိုခ်င္တဲ့။ ရံေရြေတာ္ တသီတတန္းနဲ႔ တုိင္းခန္းလွည့္ရတာ ၀ါသနာပါတဲ့လူေတြ အေပၚေရာက္ရင္ ေအာက္ကလူေတြ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပါပဲ။

အစိုးရအမႈထမ္းမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ပုဂၢလိက၀န္ထမ္း၊ ကုမၸဏီ၀န္ထမ္း၊ အဖြဲ႕အစည္း၀န္ထမ္း စတဲ့သူေတြမွာလည္း ၾကဳံရႏုိင္တာပါပဲ။ နယ္ပယ္အႀကီးအေသးနဲ႔ သက္ေရာက္မႈ အတုိင္းအတာကေတာ့ ကြာႏုိင္တာေပါ့ေလ။

(၉)
အလုပ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ခ်က္ကို ႐ူပေဗဒမွာ သင္ခဲ့ရပါတယ္။ ရလဒ္မဲ့ လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို အလုပ္လို႔ မေခၚႏုိင္ပါဘူး။ ရလဒ္ရွိခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ေကာင္းတဲ့ရလဒ္၊ ဆိုးတဲ့ရလဒ္ ခြဲျခားဖို႔လိုပါမယ္။

ေက်ာင္းေနေပ်ာ္၍ ပညာေတာ္ရမည္ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို သတိရမိပါတယ္။ အားလုံး ပညာေတာ္ဖို႔ မလြယ္ေပမယ့္ အားလုံးေက်ာင္းမွာ ေပ်ာ္ဖို႔ကေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေပ်ာ္ရြင္စြာ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုေဆာင္းေမတၱာ ပို႔သအပ္ပါတယ္