အခါတစ္ပါးမွာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားဟာ ေကာသမီၺျပည္၊ ဂဂၤ ါျမစ္နားမွာ သီတင္းသံုးေနခိုက္ ဂဂၤ ါျမစ္ ေရအယဥ္နဲ႔ သစ္တံုးႀကီး တစ္တံုး ေမ်ာပါလာတာကို ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားက ျမင္ေတာ္မူၿပီး . . . .
“ ရဟန္းတို႔ ေမ်ာလာတဲ့ သစ္တံုးႀကီးကို သင္တို႔ ျမင္တယ္ မဟုတ္လား” လို႔ ေမးေတာ့
ျမင္ပါေၾကာင္း ရဟန္းေတြက ေျဖၾကတယ္၊ ဒီအခါမွာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားက . . .
“ ရဟန္းတို႔ အကယ္၍ သစ္တံုးႀကီး ဒီဘက္ကမ္းကိုလည္း မကပ္ဘူး၊ ဟိုဘက္ကမ္းကိုလည္း မကပ္ဘူး၊ ျမစ္အလယ္မွာလည္း နစ္ျမဳပ္မသြားဘူး၊
ေသာင္ေပၚကိုလည္း မတင္ဘူး၊ လူကလည္း ဆယ္မယူဘူး၊ နတ္ကလည္း ဆယ္မယူဘူး၊ ၀ဲလည္း စုပ္ယူမသြားဘူး၊ အတြင္းကလည္း မေဆြးမပုပ္ဘူး ဆိုလွ်င္ . . .
ပင္လယ္ သမုဒၵရာထဲကို ေရာက္သြားမယ္၊ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုရင္ . . .
ဂဂၤ ါျမစ္က သမုဒၵရာထဲ နိမ့္ဆင္းၫြတ္ကိုင္း သက္႐ိႈင္းေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္”
“ ရဟန္းတို႔ . . . ဒီ သစ္တံုးႀကီး ဥပမာအတိုင္း သင္တို႔ဟာလည္း ဒီဘက္ကမ္းလည္း မကပ္၊ ဟိုဘက္ကမ္းလည္း မကပ္၊ အလယ္မွာလည္း မနစ္မျမဳပ္၊ ေသာင္ေပၚလည္းမတင္၊ လူလည္း အဆယ္မယူမခံရ၊ နတ္လည္း အဆယ္ယူမခံရ၊
၀ဲလည္း အစုပ္မခံရ၊ အတြင္းမွာလည္း မေဆြးမပုပ္ဘူး ဆိုရင္ျဖင့္
သင္တို႔ဟာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းသက္႐ိႈင္း ေရာက္ရွိသြားမယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ . . .
သမၼာဒိ႒ိဆိုတဲ့ မွန္တဲ့ ျမင္သိမႈဟာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းေနတဲ့ ေရာက္ေစတဲ့ တရားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ” လို႔
ေဂါတမ ဗုဒၶက အမိန္႔ရွိတဲ့ အခါမွာ ရဟန္းေတြကလည္း ျပန္ၿပီး ေမးေလွ်ာက္ၾကတယ္။
“ အရွင္ဘုရား . . . ဒီဘက္ကမ္းဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုပါသလဲ၊ ဟိုဘက္ကမ္း ဆိုတာကေကာ ဘာကိုဆိုလိုပါသလဲ၊ အလယ္မွာ နစ္ျမဳပ္တာ ... ေသာင္ေပၚ တင္ေနတာ ... လူဆယ္ယူတာ၊ နတ္ဆယ္ယူတာ၊ ၀ဲစုပ္ယူတာ ... အတြင္းမွာ ပုပ္ေဆြးျခင္းဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုပါသလဲ ဘုရား” လို႔ ေမးေလွ်ာက္ၾကတယ္။
“လူမွာရွိတဲ့ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွားေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္၊ ဆိုတာေတြကို ဒီဘက္ကမ္းလို႔ ဆိုလိုတယ္။
အဲဒီမ်က္စိ အစရွိတာေတြကို ႏွစ္သက္စြဲလမ္းေနရင္ . . . ဒါ ဒီဘက္ကမ္းကို ကပ္တာ။
အဲဒီမ်က္စိစတဲ့ ဒီဘက္ကမ္းကို ထိလာတဲ့ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အေတြ႔အထိ၊ အေတြးေတြက ဟိုဘက္ကမ္း။
ဟိုဘက္ကမ္းကို ကပ္တယ္ဆိုတာ . . .
အဲဒီ အဆင္း အသံ အစရွိတာေတြကို တပ္မက္ ကပ္ၿငိသာယာေနရင္ . . . ဒါ ဟိုဘက္ကမ္းကို ကပ္တာ ...
အလယ္မွာ ျမဳပ္တယ္ဆိုတာက တဏွာ အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြထဲက နစ္ျမဳပ္ေနတာကို ဆိုလိုတာ၊ ခ်စ္သူခင္သူေတြကို တပ္မက္ ခ်စ္ခင္တဲ့ တဏွာ၊ ရာထူးဂုဏ္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ သားမယား စသည္ေတြကို တြယ္တာတပ္မက္ေနတဲ့ တဏွာဟာ လူပုဂၢိဳလ္ကို အဲဒီ တပ္မက္ရာ၀တၳဳ၊ အာ႐ံုေတြထဲမွာ ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ ႏွစ္ျမဳပ္ ေပးေနတယ္။
ေရေအာက္မွာ ျမဳပ္သြားတဲ့ သစ္တံုးႀကီးေတြကို ရႊံ႕ေတြ၊ သဲေတြ အထပ္ထပ္ဖံုးတဲ့ အခါ
ေရေပၚ ျပန္မေပၚႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားသလို တဏွာကလည္း လူကို တပ္မက္မႈ အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြ ထဲက ျပန္မတက္ႏိုင္ေအာင္ ႏွစ္ျမွဳပ္ထားတာ . . .
ေသာင္တင္တယ္ ဆိုတာက ေထာင္လႊားမႈ မာနကိုဆိုလိုတာ၊ မာနျမင့္တက္ေနတာကိုပဲ ေသာင္တင္တယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။
မာနျဖစ္ေနရင္ . . . လူဟာ ငါသိ ငါတက္ ဆိုတာမိ်ဳးေတြလည္း ျဖစ္တယ္။
ဒီလို မာနတက္ေနေတာ့ ေနာက္ထပ္အသိတိုးဖို႔၊ အျမင္သစ္ေတြ႔ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ မာနခံေနသမွ်ေတာ့ ေရွ႕ဆက္ၿပီး တိုးတက္သြားစရာရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
လူဆယ္ယူတယ္ ဆိုတာကေတာ့ လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရာေႏွာၿပီး ေနရတာႏွစ္သက္ေနျခင္းမ်ိဳးကိုပဲ ဆိုလိုတယ္။
လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရာေႏွာေနတာဟာ ဒီလိုေနရတာကို ႏွစ္သက္လို႔ပဲ။
ဆက္ဆံေရာေႏွာေနသမွ် လူမႈကိစၥေတြ ႐ႈပ္ေထြးၿပီး လူဆိုရင္လည္း ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းကို အေသအခ်ာ မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ မလုပ္အားဘူး၊
ရဟန္းဆိုရင္လည္း လူမႈကိစၥေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြးၿပီး ၿငိတြယ္ေနရင္
တရားဓမၼအလုပ္ကို လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
နတ္ဆယ္ယူတယ္ ဆိုတာက လူ႔ဘ၀ထက္သာတယ္လို႔ ထင္တဲ့
နတ္ဘ၀၊ နတ္အျဖစ္မ်ိဳးကို ေတာင့္တၿပီး၊ အဲဒီဘ၀မ်ိဳးကို ရဖို႔ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးမွာ ႏွစ္သက္ၿငိတြယ္ ေနတာမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာ။
၀ဲစုပ္ယူတယ္ ဆိုတာက ကာမဂုဏ္ ၅-ပါးရဲ႕ ဆြဲေဆာင္ယူငင္ရာကို လူသတၱ၀ါက လုိက္ပါေနရတာကို ဆိုလိုတာ၊
ဒီကာမဂုဏ္ ထဲမွာပဲ တ၀ဲ၀ဲလည္နဲ႔ မထြက္ႏိုင္ေတာ့တာ . . .
အတြင္းက ေဆြးေနတယ္၊ ပုပ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ အက်င့္ သီလမရွိတာ၊ အက်င့္ပ်က္တာကို ဆိုလိုတာ . . .
သစ္တံုးႀကီး ေဆြးပုပ္သြားရင္၊ ပ်က္စီးေၾကမြသြားရင္ သစ္တံုးဘ၀ေပ်ာက္ၿပီး ပင္လယ္သမုဒၵရာဆီ ဆက္ၿပီးပါသြားစရာ ဘယ္ရွိေတာ့မွာလဲ။
ဒီလိုပါပဲ အက်င့္ပ်က္ရင္ သီလမရွိရင္ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဘ၀မ်ိဳးကို ရဖုိ႔၊ ေရာက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ ပင္လယ္ သမုဒၵရာႀကီးဆီေရာက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး . . . .
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ရဟန္းေတာ္ အရွင္သူျမတ္တို႔ကေတာ့ ဒီဘက္ကမ္း ဟိုဘက္ကမ္း ....
ဘယ္ကမ္းကိုမွ မကပ္မၿငိ၊ အလယ္မွာလည္း မနစ္ၾက မျမဳပ္ၾက၊
ဘယ္ေသာင္ေပၚကိုမွလည္း တင္ခဲ့ၾက၊ ဘယ္လူ ဘယ္နတ္ရဲ႕ အဆယ္အယူကိုလည္း မခံခဲ့ၾက၊ ၀ဲစုပ္ခံရျခင္း မရွိ၊ ယိုင္နဲ႔ ေဆြးေျမ႔ျခင္း ဆိုတာလည္း သူတို႔မွာ မရွိၾက၊ နိဗၺာန္ပင္လယ္ သမုဒၵရာႀကီးဆီကို ေကာင္းစြာ ေရာက္သြားခဲ့ၾကတယ္။
ဆရာ - နႏၵာသိန္းဇံ (သမုဒ္ပင္လယ္ျပာ ႏိႈင္းပမာ) - စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသားပါသည္။
ဤစာျဖင့္ ... ကြယ္လြန္ၿပီး ျဖစ္ေသာ ....
ဆရာ နႏၵာသိန္းဇံ ေကာင္းရာသုဂတိ ကို ေရာက္ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းအပ္ပါသည္။
ျမင္ပါေၾကာင္း ရဟန္းေတြက ေျဖၾကတယ္၊ ဒီအခါမွာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားက . . .
“ ရဟန္းတို႔ အကယ္၍ သစ္တံုးႀကီး ဒီဘက္ကမ္းကိုလည္း မကပ္ဘူး၊ ဟိုဘက္ကမ္းကိုလည္း မကပ္ဘူး၊ ျမစ္အလယ္မွာလည္း နစ္ျမဳပ္မသြားဘူး၊
ေသာင္ေပၚကိုလည္း မတင္ဘူး၊ လူကလည္း ဆယ္မယူဘူး၊ နတ္ကလည္း ဆယ္မယူဘူး၊ ၀ဲလည္း စုပ္ယူမသြားဘူး၊ အတြင္းကလည္း မေဆြးမပုပ္ဘူး ဆိုလွ်င္ . . .
ပင္လယ္ သမုဒၵရာထဲကို ေရာက္သြားမယ္၊ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုရင္ . . .
ဂဂၤ ါျမစ္က သမုဒၵရာထဲ နိမ့္ဆင္းၫြတ္ကိုင္း သက္႐ိႈင္းေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္”
“ ရဟန္းတို႔ . . . ဒီ သစ္တံုးႀကီး ဥပမာအတိုင္း သင္တို႔ဟာလည္း ဒီဘက္ကမ္းလည္း မကပ္၊ ဟိုဘက္ကမ္းလည္း မကပ္၊ အလယ္မွာလည္း မနစ္မျမဳပ္၊ ေသာင္ေပၚလည္းမတင္၊ လူလည္း အဆယ္မယူမခံရ၊ နတ္လည္း အဆယ္ယူမခံရ၊
၀ဲလည္း အစုပ္မခံရ၊ အတြင္းမွာလည္း မေဆြးမပုပ္ဘူး ဆိုရင္ျဖင့္
သင္တို႔ဟာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းသက္႐ိႈင္း ေရာက္ရွိသြားမယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ . . .
သမၼာဒိ႒ိဆိုတဲ့ မွန္တဲ့ ျမင္သိမႈဟာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းေနတဲ့ ေရာက္ေစတဲ့ တရားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ” လို႔
ေဂါတမ ဗုဒၶက အမိန္႔ရွိတဲ့ အခါမွာ ရဟန္းေတြကလည္း ျပန္ၿပီး ေမးေလွ်ာက္ၾကတယ္။
“ အရွင္ဘုရား . . . ဒီဘက္ကမ္းဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုပါသလဲ၊ ဟိုဘက္ကမ္း ဆိုတာကေကာ ဘာကိုဆိုလိုပါသလဲ၊ အလယ္မွာ နစ္ျမဳပ္တာ ... ေသာင္ေပၚ တင္ေနတာ ... လူဆယ္ယူတာ၊ နတ္ဆယ္ယူတာ၊ ၀ဲစုပ္ယူတာ ... အတြင္းမွာ ပုပ္ေဆြးျခင္းဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုပါသလဲ ဘုရား” လို႔ ေမးေလွ်ာက္ၾကတယ္။
“လူမွာရွိတဲ့ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွားေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္၊ ဆိုတာေတြကို ဒီဘက္ကမ္းလို႔ ဆိုလိုတယ္။
အဲဒီမ်က္စိ အစရွိတာေတြကို ႏွစ္သက္စြဲလမ္းေနရင္ . . . ဒါ ဒီဘက္ကမ္းကို ကပ္တာ။
အဲဒီမ်က္စိစတဲ့ ဒီဘက္ကမ္းကို ထိလာတဲ့ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အေတြ႔အထိ၊ အေတြးေတြက ဟိုဘက္ကမ္း။
ဟိုဘက္ကမ္းကို ကပ္တယ္ဆိုတာ . . .
အဲဒီ အဆင္း အသံ အစရွိတာေတြကို တပ္မက္ ကပ္ၿငိသာယာေနရင္ . . . ဒါ ဟိုဘက္ကမ္းကို ကပ္တာ ...
အလယ္မွာ ျမဳပ္တယ္ဆိုတာက တဏွာ အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြထဲက နစ္ျမဳပ္ေနတာကို ဆိုလိုတာ၊ ခ်စ္သူခင္သူေတြကို တပ္မက္ ခ်စ္ခင္တဲ့ တဏွာ၊ ရာထူးဂုဏ္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ သားမယား စသည္ေတြကို တြယ္တာတပ္မက္ေနတဲ့ တဏွာဟာ လူပုဂၢိဳလ္ကို အဲဒီ တပ္မက္ရာ၀တၳဳ၊ အာ႐ံုေတြထဲမွာ ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ ႏွစ္ျမဳပ္ ေပးေနတယ္။
ေရေအာက္မွာ ျမဳပ္သြားတဲ့ သစ္တံုးႀကီးေတြကို ရႊံ႕ေတြ၊ သဲေတြ အထပ္ထပ္ဖံုးတဲ့ အခါ
ေရေပၚ ျပန္မေပၚႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားသလို တဏွာကလည္း လူကို တပ္မက္မႈ အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြ ထဲက ျပန္မတက္ႏိုင္ေအာင္ ႏွစ္ျမွဳပ္ထားတာ . . .
ေသာင္တင္တယ္ ဆိုတာက ေထာင္လႊားမႈ မာနကိုဆိုလိုတာ၊ မာနျမင့္တက္ေနတာကိုပဲ ေသာင္တင္တယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။
မာနျဖစ္ေနရင္ . . . လူဟာ ငါသိ ငါတက္ ဆိုတာမိ်ဳးေတြလည္း ျဖစ္တယ္။
ဒီလို မာနတက္ေနေတာ့ ေနာက္ထပ္အသိတိုးဖို႔၊ အျမင္သစ္ေတြ႔ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ မာနခံေနသမွ်ေတာ့ ေရွ႕ဆက္ၿပီး တိုးတက္သြားစရာရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
လူဆယ္ယူတယ္ ဆိုတာကေတာ့ လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရာေႏွာၿပီး ေနရတာႏွစ္သက္ေနျခင္းမ်ိဳးကိုပဲ ဆိုလိုတယ္။
လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရာေႏွာေနတာဟာ ဒီလိုေနရတာကို ႏွစ္သက္လို႔ပဲ။
ဆက္ဆံေရာေႏွာေနသမွ် လူမႈကိစၥေတြ ႐ႈပ္ေထြးၿပီး လူဆိုရင္လည္း ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းကို အေသအခ်ာ မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ မလုပ္အားဘူး၊
ရဟန္းဆိုရင္လည္း လူမႈကိစၥေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြးၿပီး ၿငိတြယ္ေနရင္
တရားဓမၼအလုပ္ကို လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
နတ္ဆယ္ယူတယ္ ဆိုတာက လူ႔ဘ၀ထက္သာတယ္လို႔ ထင္တဲ့
နတ္ဘ၀၊ နတ္အျဖစ္မ်ိဳးကို ေတာင့္တၿပီး၊ အဲဒီဘ၀မ်ိဳးကို ရဖို႔ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးမွာ ႏွစ္သက္ၿငိတြယ္ ေနတာမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာ။
၀ဲစုပ္ယူတယ္ ဆိုတာက ကာမဂုဏ္ ၅-ပါးရဲ႕ ဆြဲေဆာင္ယူငင္ရာကို လူသတၱ၀ါက လုိက္ပါေနရတာကို ဆိုလိုတာ၊
ဒီကာမဂုဏ္ ထဲမွာပဲ တ၀ဲ၀ဲလည္နဲ႔ မထြက္ႏိုင္ေတာ့တာ . . .
အတြင္းက ေဆြးေနတယ္၊ ပုပ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ အက်င့္ သီလမရွိတာ၊ အက်င့္ပ်က္တာကို ဆိုလိုတာ . . .
သစ္တံုးႀကီး ေဆြးပုပ္သြားရင္၊ ပ်က္စီးေၾကမြသြားရင္ သစ္တံုးဘ၀ေပ်ာက္ၿပီး ပင္လယ္သမုဒၵရာဆီ ဆက္ၿပီးပါသြားစရာ ဘယ္ရွိေတာ့မွာလဲ။
ဒီလိုပါပဲ အက်င့္ပ်က္ရင္ သီလမရွိရင္ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဘ၀မ်ိဳးကို ရဖုိ႔၊ ေရာက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ ပင္လယ္ သမုဒၵရာႀကီးဆီေရာက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး . . . .
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ရဟန္းေတာ္ အရွင္သူျမတ္တို႔ကေတာ့ ဒီဘက္ကမ္း ဟိုဘက္ကမ္း ....
ဘယ္ကမ္းကိုမွ မကပ္မၿငိ၊ အလယ္မွာလည္း မနစ္ၾက မျမဳပ္ၾက၊
ဘယ္ေသာင္ေပၚကိုမွလည္း တင္ခဲ့ၾက၊ ဘယ္လူ ဘယ္နတ္ရဲ႕ အဆယ္အယူကိုလည္း မခံခဲ့ၾက၊ ၀ဲစုပ္ခံရျခင္း မရွိ၊ ယိုင္နဲ႔ ေဆြးေျမ႔ျခင္း ဆိုတာလည္း သူတို႔မွာ မရွိၾက၊ နိဗၺာန္ပင္လယ္ သမုဒၵရာႀကီးဆီကို ေကာင္းစြာ ေရာက္သြားခဲ့ၾကတယ္။
ဆရာ - နႏၵာသိန္းဇံ (သမုဒ္ပင္လယ္ျပာ ႏိႈင္းပမာ) - စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသားပါသည္။
ဤစာျဖင့္ ... ကြယ္လြန္ၿပီး ျဖစ္ေသာ ....
ဆရာ နႏၵာသိန္းဇံ ေကာင္းရာသုဂတိ ကို ေရာက္ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းအပ္ပါသည္။
0 comments:
Post a Comment