အရွက္ႀကီးေသာ မိဖုရားႏွင့္ က်ီစားသန္ေသာ ဘုရင္

အရွက္ႀကီးေသာ မိဖုရားႏွင့္ က်ီစားသန္ေသာ ဘုရင္
_________________________________________
ရန္ကုန္တုိင္းမ္ ဂ်ာနယ္ အတြဲ (၁၀) အမွတ္ (၁၅)
သူသူထက္လြင္ ေရးသားသည္။
ေရွ႕ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူးသႀကၤန္ပြဲေတာ္ႀကီးတြင္ အ ရွက္အေၾကာက္ မာန္မာနႀကီးေသာ မိဖုရား တစ္ဦး၏ သမိုင္းတင္ရေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ား
ရွိခဲ့ၿပီး ယင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားမွာ ကာလၾကာရွည္လာ ေသာအခါ ပုဂံေခတ္ သမိုင္းပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္အျဖစ္ က်န္ရွိေနခဲ့ပါသည္။
အဆိုပါပံုျပင္ေလးသည္ ပုဂံေခတ္တြင္ ေပၚေပါက္ လာခဲ့ကာ ေရွးအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး၏ မာန္၊ သိကၡာ၊ မာန ေတြေပၚလြင္ေစေသာ ''အရွက္ႀကီးေသာမိဖုရားေစာလံု ႏွင့္ က်ီစားသန္ေသာဘုရင္နရသီဟပေတ့'' ပုဂံေခတ္သမိုင္း ပံုျပင္ကို ေလ့လာေဖာ္ျပေပးမွာျဖစ္ပါသည္။
''မိဖုရားေစာလံုအေၾကာင္းကေတာ့ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဒ႑ာရီပံုျပင္တစ္ပုဒ္လိုပါပဲ။ ပုဂံေခတ္၊ မွန္နန္းရာဇဝင္ထဲမွာ ရွိႏိုင္ပါတယ္''ဟု ေရွးေဟာင္းသုေတ သနပညာရွင္ ေဒါက္တာျပည့္ၿဖိဳးေက်ာ္က ေျပာျပသည္။
ေရွးျမန္မာတုိ႔၏ဂုဏ္ယူစရာ ပုဂံျပည္တြင္ နရသီဟ ပေတ့မင္းႀကီး အုပ္စိုးစဥ္ကာလ၊ နရသီဟပေတ့မင္းတြင္ ငယ္ရြယ္လွပၿပီး မာန္မာနႀကီးေသာ မိဖုရားငယ္တစ္ပါး ရွိသည္။ သူမနာမည္မွာ ေစာလံုျဖစ္ၿပီး နရသီဟပေတ့မင္း ၏ခ်စ္ခင္မႈကို အမ်ားဆံုးရရွိထားသူတစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။
ပုဂံျပည္တြင္ ေႏြရာသီေရာက္တိုင္း ေရသဘင္ပြဲေတာ္၊ ေရဖ်န္းကစားေလ့ရွိၿပီး နန္းေတာ္မွ ျမစ္ဆိပ္အထိ လူမျမင္ ေအာင္ အမိုးအကာအျပည့္ကာရံၿပီး ျမစ္ဆိပ္မွာလည္း မင္းတဲေဆာက္ကာ ေရကစားေလ့ရွိၾကသည္။
ရွင္ဘုရင္ႏွင့္အတူ ေမာင္းမမိႆံေတြ အစံုအလင္ျဖင့္ ေရသဘင္ပြဲေတာ္ကို ႏွစ္တိုင္းက်င္းပေလ့ရွိၾကရာ ေရ သဘင္ပြဲေတာ္က်င္းပေသာေန႔တစ္ေန႔တြင္ နရသီဟပေတ့ မင္းသည္ သူခ်စ္ရေသာမိဖုရားေစာလံုအား သႀကၤန္ပြဲေတာ္ သို႔ လာေရာက္ေရကစားရန္ဖိတ္ေခၚသည္။
အစအေနာက္သန္ေသာ နရသီဟပေတ့မင္းသည္ မိဖုရားေစာလံုအား တစ္ကိုယ္လံုး ဦးေခါင္း၊ ဆံစေတြ ရႊဲစို ေအာင္ ေမာင္းမမိႆံတစ္ေယာက္ကို ႏႈတ္ထည့္(တိတ္ တဆိတ္မွာၾကား)၍ ေလာင္းရန္ တိတ္တဆိတ္မိန္႔ၾကား ထားသည္။
''မိဖုရားေစာလံုတစ္ေယာက္တည္းကို တစ္ကိုယ္လံုး စိုရႊဲၿပီး ယိမ္းယိုင္ေအာင္ ေမာင္းမတစ္ေယာက္ကို ဘုရင္ က ေလာင္းခိုင္းလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ မိဖုရားကရွက္ၿပီး ဘုရင္ကို အဆိပ္ခတ္ၿပီးလုပ္ႀကံတယ္လို႔သိရပါတယ္''ဟု ရန္ကုန္တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒၚေမာ္ေမာ္ေအးကေျပာျပသည္။
မိဖုရားေစာလံုမွာ မ်က္စိ၊ မ်က္ႏွာ၊ ဦးေခါင္းဆံစေတြ အားလံုး ရႊဲရႊဲစို႐ံုသာမက ဝိုင္းဝန္းက်ီစားၿပီးပက္လိုက္တဲ့ ေရဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ေရမြန္းၿပီးလဲၿပိဳမတတ္ယိုင္ထိုးသြား ပါသည္။ ေမာင္းမမိႆံေတြအလယ္မွာ အဲဒီလိုယိုင္ထိုး သြားတဲ့အျဖစ္အပ်က္ကို နရသီဟပေတ့ကျမင္ၿပီး ေလွာင္ ေျပာင္ကာ တဟားဟားနဲ႔ရယ္ဖြဲ႕ဖြဲ႕ရာ ဘုရင္ကစၿပီးရယ္ ေမာေလွာင္ေျပာင္တဲ့အတြက္ နန္းေတာ္တစ္ခုလံုးရွိ ေမာင္း မမိႆံအားလံုးကလည္း မိဖုရားကို မေလးစားေတာ့ဘဲ ဝိုင္းဝန္းၿပီး ရယ္ေမာတာကိုခံလိုက္ရသည္။
ဣေႁႏၵသိကၡာတရားနဲ႔ တစ္သက္လံုးေနလာတဲ့ ေစာ လံုမွာ ရွက္လည္းရွက္၊ ေဒါသလည္းထြက္သြားၿပီး အခြင့္ သာတဲ့တစ္ေန႔မွာ လက္စားေခ်ဖို႔ ေတးမွတ္ထားပါသည္။
မင္းႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ဗ်ာဒိတ္အရ ဘီလူးမွ လူသားျဖစ္လာသူျဖစ္၍ အမ်က္မာန္မာနႀကီးသူတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး စက္ေတာ္ေခၚခ်ိန္ႏိုးထလာစမွာ ဆုပ္ကိုင္မိတဲ့ အရာေတြနဲ႔ ေမာင္းမေတြကုိ ပစ္ေပါက္ေလ့ရွိပါသည္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ မိဖုရားႀကီးဖြားေစာက ေမာင္းမေတြသက္သာ ေအာင္ လက္နက္ေတြကိုဖြက္ထားၿပီး လုမိၺနီသီးထားေပး ထားရသည္။
အဲဒီအသီးနဲ႔ေကာက္ေပါက္လိုက္တာ ေမာင္း မတစ္ဦး ခါးေရာင္ရမ္းသြားတဲ့အတြက္ ခရမ္းသီးလို႔ေခၚ တြင္ခဲ့ေၾကာင္း မွန္နန္းရာဇဝင္တြင္ေဖာ္ျပထားသည္။
မင္းႀကီး၏ထူးျခားခ်က္မွာ ဗ်ာဒိတ္အရ ဆနဝုတိ ေရာဂါမရွိသျဖင့္ ေခ်ျခင္းသမ္းျခင္းလံုးဝမရွိေပ။ နန္းေတာ္ တြင္ ေခ်ေသာ သမ္းေသာသူမ်ားကိုလည္း မႀကိဳက္ေသာ ေၾကာင့္ မေခ်၊ မသမ္းရဘဲရွိရာ မိဖုရားႀကီးဖြားေစာ၏နား ခ်မႈနဲ႔ ေခ်ျခင္း၊ သမ္းျခင္းသည္ လူတိုင္းျဖစ္ေသာအရာျဖစ္ ေၾကာင္း နရသီဟပေတ့မင္း သေဘာေပါက္ ေနာင္တရ ခဲ့သည္။
နရသီဟပေတ့မင္း(မင္းေခြးေခ်း)တြင္ မိဖုရားႀကီး ဖြားေစာႏွင့္ မိဖုရားငယ္ငါးဦးျဖစ္တဲ့ မိဖုရားေစာလံု၊ ေစာ နန္း၊ ရွင္ဘား၊ ရွင္ေမာက္၊ ရွင္ေရႊတို႔က ခစားလ်က္ရွိၾက သည္။ မိဖုရားမ်ား တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ပြဲေတာ္အုပ္ ဆက္သေစရာ မိဖုရားေစာလံု အလွည့္က်ေရာက္ေသာ အခါ မိဖုရားေစာေမာက္(ရွင္ေမာက္)ကို 'ေစာေမာက္ ငါ ကိုယ္မက်န္းလို႔ ငါ့ကိုယ္စား မင္းႀကီးကိုပြဲေတာ္အုပ္ဆက္ သေခ်'လို႔ေျပာၿပီး အၿငိဳးအေတးမ်ားေၾကာင့္ ပြဲေတာ္အုပ္ ထဲတြင္ ေဆး(အဆိပ္)ထည့္ၿပီး ဆက္သလိုက္သည္။
နရသီဟပေတ့မင္း သည္ ပြဲေတာ္မတည္ခင္ မွာ ေမြးထားေသာေခြးေလး သည္ စားေတာ္ပြဲေအာက္မွ ေခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ စား ေတာ္မေခၚေသးဘဲ ေခြး ကို အရင္ေကြၽးရာ ေခြးမွာ အဆိပ္မိ၍ ေသဆံုးသြား ရာမွ ပြဲေတာ္အုပ္ထဲမွာ အဆိပ္ပါမွန္းသိသြားသျဖင့္ မိဖုရား ေစာေမာက္ကို ဆင့္ေခၚေစသည္။ ေစာေမာက္(ရွင္ေမာက္) က မိဖုရားေစာလံု မက်န္းမာသျဖင့္ သူ႔ကိုယ္စားဆက္သ ေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေသာေၾကာင့္ မိဖုရား ေစာလံုအား စစ္ေဆးေမးျမန္းရာ ''ဟယ္...ပန္းပြတ္ သည္ေျမး နင့္ကို ငါလုပ္ေကြၽးေမြးျမဴ၍ ငါ့ကိုသူေကာင္းျပဳ လွ်င္ ဤသို႔ေသာ ကိုယ္ျဖစ္၍ အထင္အရွားရွိၿပီးမွ ေမာင္း ငယ္ကို ႏႈတ္ထည့္၍ အဝတ္အစားဆံစြတ္ေအာင္ နင္လုပ္ ေသာေၾကာင့္ နင့္ကို ႏွလံုးေထာင့္၍ႀကံသည္''ဟု နရသီဟ ပေတ့မင္းရဲ႕ ငယ္က်ဳိးငယ္နာ ပန္းပြတ္သည္ေျမးဆိုတဲ့ စကားကို သံုးႏႈန္းၿပီးေျပာခဲ့သည္။
ဒီစကားကို ဘုရင္ျဖစ္သူက မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ သလို သူ႕ကိုလည္း လက္ေတြ႕က်က် အဆိပ္ခတ္လုပ္ႀကံ သည့္ ရာဇဝတ္မႈ၊ ျပစ္မႈကို က်ဴးလြန္ထားသူျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ သံေလွာင္ခ်ိဳင့္တြင္းထည့္ကာ ဖိုထိုးက်ပ္တင္ကာ ေသမိန္႔ေပးလိုက္သည္။
ဖိုထိုးက်ပ္တင္ရန္ ပန္းပဲတစ္ေထာင္ေခၚယူ၍ သံ က်ပ္စင္လုပ္မည့္ သူသတ္တို႔ကို မိဖုရားေစာလံုက ေရႊေငြ မ်ားစြာေပး၍ ခုနစ္ရက္တိုင္တုိင္ သံက်ပ္စင္လုပ္ေစသည္။
မိဖုရားေစာလံုသည္ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး အဓိ႒ာန္ဝင္ ကာ သီတင္းသီလေစာင့္တည္ခဲ့ျခင္း၊ အဘိဓမၼာ တရား ေတာ္နာျခင္း၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားရြတ္ပြားခဲ့ၿပီး ''မီးသံုး ႀကိမ္ေသၿပီးမွ ငါသည္ ခဏခ်င္းကြၽမ္း၍ေပ်ာက္ေစသား လို႔'' အဓိ႒ာန္ျပဳဆုေတာင္းခဲ့သည္။ မိဖုရားေစာလံုကို မီး တင္႐ိႈ႕ေသာအခါ သူမရဲ႕ဆုေတာင္းေၾကာင့္ မီးသံုးႀကိမ္ တိုင္တိုင္ၿငိမ္းၿပီးမွ သူမအဓိ႒ာန္အတိုင္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေတာ့သည္။
နရသီဟပေတ့သည္ ေစာလံုကိုသတ္ၿပီးေနာက္ စက္ ေတာ္ေခၚခ်ိန္တိုင္း ေယာင္ယမ္းတမ္းတၿပီး ေစာလံုနာ မည္နဲ႔ ''ေစာလံု ေစာင့္ပါ ခလွည့္... ေစာလံု ေစာင့္ပါ ခလွည့္''လို႔ နာက်င္ေၾကကြဲစြာျဖင့္ ျမည္တမ္းေနသျဖင့္ မိဖုရားႀကီးဖြားေစာကပဲ ''ေစာလံုကိုစီရင္ၿပီးပါေပါ့''လို႔ သတိ ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ ငါမွားယြင္းသြားၿပီဆုိၿပီး ေနာင္တ ႀကီးစြာ ျဖစ္ေနေတာ့ေလသည္။
သို႔ျဖစ္၍တစ္ေခတ္တစ္ခါက မိဖုရားေစာလံုကဲ့သို႔ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားကာ အရွက္တ ရားကို မိမိအသက္ျဖင့္သက္ေသျပခဲ့ၿပီး လက္ရွိ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးေလးမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားအမ်ဳိးသမီးထုတစ္ရပ္ လံုးလည္း မိမိတုိ႔၏ ဂုဏ္သိကၡာ၊ အရွက္တရားကို ထိန္း သိမ္းၾကၿပီး အမ်ဳိးသားထုတစ္ရပ္လံုးမွလည္း ယင္းတို႔ကို အျမတ္တႏိုးတန္ဖိုးထားေစဖို႔ ရည္ရြယ္ေရးသားလိုက္ျခင္း ပင္ျဖစ္ပါသည္။
က်မ္းကိုး- မွန္နန္းရာဇဝင္၊ ပၪၥမတြဲ၊