ငလံုးလက္ဖယ္

ငလံုးလက္ဖယ္

ငလုံးလက္ဖယ္သည္ ပုပၸါး အရပ္သား ျဖစ္ၿပီး ႏြားအရွဥ္း သံုးဆယ္ကုိ ထြန္၌တပ္၍ ထြန္ေရးမွန္ေအာင္၊ တက္ခ်ည္ ဆင္းခ်ည္၊ အႏွံ႔ထြန္ ႏုိင္သည္ ဟု ဆုိၾကသည္။ ေနာင္တြင္ ပုဂံ အေနာ္ရထာမင္းက ေခၚယူေျမာက္စားခဲ့ၿပီး စစ္သူႀကီး အျဖစ္အမႈထမ္းခဲ့သည္။

င အကၡရာနဲ ့စေသာျမန္မာစကားပံုမ်ား

၁. “ငါးခံုးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးပုပ္”

၂. “ငါးပိနဲ႔ေလာက္..ေရႊနဲ႔ေက်ာက္”

၃. “ငိုခ်င္ရက္...လက္တို႔”

၄. “ေငြမရွိ...စကားမတည္”

Chilli ငရုတ္သီး အရသာ

Chilli ငရုတ္သီး အရသာ

ျမန္မာေတြက ခ်ိဳ-ခ်ဥ္-စပ္-ငန္-ဖန္-ခါး အရသာ ေျခာက္ပါးလို႔ သိၾကတယ္။ ျမန္မာတိုင္းရင္းေဆးမွာလဲ အဲလိုပါတယ္။ ဆရာဝန္ေတြ သင္ရတဲ့ ေဆးပညာမွာေတာ့ လွ်ာကေန ခံစားတဲ့အရသာဟာ အခ်ိဳ၊ အငန္၊ အခ်ဥ္၊ နဲ႔ အခါး၊ ေလးပါးထဲရွိတယ္။

အရသာကို သိေစတာက လွ်ာမွာရွိတဲ့ Taste buds ေခၚတဲ့ အရသာသိ-အဖုကေလးေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ လူတိုင္းမွာ အဲတာမ်ိဳးတေသာင္း ရွိတယ္။ လူေတြရဲ႕ အထူးအာရံုခံ ငါးမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ အၾကား၊ အျမင္၊ အထိအေတြ႔၊ အနံ႔နဲ႔ အရသာထဲမွာ အရသာက အားအနည္းဆံုး ျဖစ္တယ္။ အရသာ မရျဖစ္ရတာက ေဆးဝါး၊ ေဆးလိပ္၊ ဗီတာမင္ခ်ိဳ႕ယြင္းတာ၊ ဦးေခါင္းကို ထိခိုက္မိတာ၊ ဦးေႏွာက္-အက်ိတ္၊ ဓါတ္ကင္ခံရတာေတြကေန ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။

အစာတခုခုကို ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္ရင္ သြားရည္နဲ႔ အစာေရာေထြးျပီး ေၾကခ်က္ေပးမယ္။ အဲလိုလုပ္ေနရင္း လွ်ာမွာရွိတဲ့ အရသာခံတဲ့ အဖုကေလးေတြနဲ႔ ထိေတြ႔မယ္။ ဒီ အဖုေလးေတြမွာရွိတဲ့ အာရံုခံ (ဆဲလ္) ေတြကို သတင္း အခ်က္အလက္ ပို႔ေပးလိမ့္မယ္။ အာရံုေၾကာေတြကတဆင့္ ဦးေႏွာက္ကို ေရာက္ေစတယ္။ ဦးေႏွာက္ကေန ဘယ္လိုအရသာရွိတယ္ဆိုတာ ေျပာလိမ့္မယ္။

အငန္ နဲ႔ အခ်ိဳကို သိေစတာေတြကေတာ့ လွ်ာရဲ႕ ေရွ႕ပိုင္းကေန တာဝန္ယူတယ္။ အခ်ဥ္ကုိ လွ်ာရဲ႕ ေဘးႏွစ္ဘက္က သိေစျပီး အခါးကိုေတာ့ လွ်ာရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းက လုပ္ေပးတယ္။ လူေတြ အရသာခံတာ မတူၾကပါ။ မိန္းကေလးေတြက ေယာက္်ားေလးေတြထက္ အရသာသိတာ ပိုမ်ားတယ္။ တေယာက္ထဲလဲ အသက္ေျပာင္းရင္ ေျပာင္းတတ္တယ္။ သိပ္ငယ္တံုးမွာ အရသာသိေစတဲ့ အဖုေလးေတြဟာ လွ်ာတခုထဲကေန မဟုတ္ဘဲ၊ ပါးစပ္ေဘးဘက္ေတြနဲ႔ အာေခါင္မွာလဲ ရွိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကေလးေတြ အပူမခံႏိုင္၊ အစပ္မစားႏိုင္ၾကဘူး။

အေရွ႕ေတာင္အာရွ၊ ေတာင္အာရွနဲ႔ ေတာင္အေမရိကားက လူေတြ အလြန္ခံတြင္းေတြ႔လွတဲ့ အစပ္အရသာဟာ အေမရိကား၊ ဥေရာပနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လံုးဝမစားၾကပါ။ အရသာတမ်ိဳးကို မခံစားတတ္ၾကတဲ့သေဘာ ျဖစ္မယ္။ ငရုတ္သီးစပ္တာကို အဂၤလိပ္လို ပူတယ္လို႔သာ ေခၚတယ္။ သူတို႔မစားလို႔ စပ္တယ္လို႔ မေျပာတာမဟုတ္ပါ။

ငရုတ္သီးထဲမွာပါတဲ့ (ကက္ပစီႏြိဳက္) ဆိုတာက ပါးစပ္ကို ဖံုးေနတဲ့အလႊာမွာရွိတဲ့ အာရံုခံေတြကို သက္ေရာက္ေစတယ္။ ဒီလို ျဖစ္တာဟာ ပူလို႔ရတဲ့ နာက်င္မႈနဲ႔အတူတူ ျဖစ္တယ္။ ပူေလာင္တဲ့ ခံစားမႈရေစတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ စပ္တဲ့ အရသာလို႔ မေျပာဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဖုေလးေတြဟာ ခ်ိဳတာ၊ ငန္တာ၊ ခ်ဥ္တာ နဲ႔ ခါးတာေတြကိုသာ ခံစားေစျပီး ပူတာကို ခံစားတဲ့ အထူးအဖုေတြ မရွိဘူး။ ရိုးရိုး အာရံုေၾကာေတြကေနသာ ဒါကို သိေစတယ္တဲ့။ ဒီအာရံုေၾကာေတြက စပ္တာကို ပူတယ္လို႔ ထင္ေတာ့ ဦးေႏွာက္ကလဲ ပူတယ္ျဖစ္သြားေရာ။

ၾကြက္ေတြကို စမ္းသပ္လို႔သိရတာက အပူခ်ိန္အပူဆိုတာနဲ႔ မ်ိဳးဗီဇ တူတာကို သိရတယ္။ ၾကက္တူေရြးကို ငရုတ္သီး ေၾကြးရတယ္။ ငွက္ေတြကို ငရုတ္သီးက မစပ္ေစဘူး။ လူဆိုရင္ ပါးစပ္ထဲ မထည့္ခင္ကတည္းက ငရုတ္သီးဟာ ပူတယ္။ ထိတဲ့ေနရာမွန္သမွ်ကို ပူေစတယ္။ အပူေလာင္တယ္လို႔ အဂၤလိပ္လို သံုးတယ္။

ငရုတ္သီး၊ ခ်င္း (ဂ်င္း)၊ ငရုတ္ေကာင္းေတြက ဘာလို႔ စပ္ၾကသလဲ။ ပူစပ္တာေတြထဲမွာ (ကက္ပစီယန္စင္) ပါတယ္။ ဒါကိုခံရတာက ပါးစပ္ထဲမွာရွိတဲ့ (ဗင္နီလြိဳက္) အာရံုခံေတြနဲ႔ သြားေပါင္းမယ္။ အာရံုခံ (ႏူရုန္) ဟာ ေျပာင္းလဲသြားျပီး စပ္တဲ့အာရံုခံသတင္းကို ပို႔ေပးတယ္။

VR1 အာရံုခံေတြဟာ (ကကfပစီယန္စင္) ကို မသိဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အမွတ္တမဲ့ သြားေပါင္းမိတယ္။ VR1 ေတြရဲ႕ တကယ့္ တာဝန္ဟာ ပူတာကိုသာသိတယ္။ အပူက ကိုယ့္မေလာင္ေအာင္ အသိေပးတဲ့ တာဝန္ကို ထမ္းရတယ္။ VR1 ေတြဟာ ပါးစပ္၊ လွ်ာ နဲ႔ အေရျပားေတြမွာ ရွိေနၾကတယ္။ မ်က္စိကို ထိလဲ ပူေလာင္ နာက်င္ေစလို႔ မိန္းကေလးေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္ဘို႔ ေဆာင္ထားတဲ့ လက္နက္တခုဟာ Pepper spray ငရုတ္ေကာင္း-ပန္းေဆး ျဖစ္ပါတယ္။ Mace Pepper Gun ဆိုတာ ေဒၚလာ ၉ဝ ေလာက္ေပးရတယ္။ ၂၅ ေပအထိေရာက္တယ္။

ငရုတ္သီး ဘယ္ေလာက္စပ္သလဲကို Scoville Organoleptic Test နဲ႔ စစ္ေဆး သတ္မွတ္တယ္။
- Standard Pepper Spray မိန္းကေလးသံုး (ပက္ပါ-စပေရး) ပန္းေဆးဟာ ၂၅ဝဝဝ-၂ဝဝဝဝဝ ယူနစ္ ရွိတယ္။
- Bear Mace ဆိုတဲ့ ဝက္ဝံေတြကိုေတာင္ ႏိုင္တဲ့ ပန္းေဆးဟာ ၂ သိန္း- ၂ သိန္းခြဲယူနစ္ ရွိတယ္။
- Law Enforcement Grade Pepper Spray ရဲေတြ သံုးတာက ၅ သိန္းကေန ၅ သန္းယူနစ္ ရွိတယ္။
- Sweet Bell Peppers ေခၚတဲ့ လံုးဝမစပ္တဲ့ ငရုတ္ပြပြၾကီးေတြဟာ သုည ယူနစ္သာ ရွိတယ္။
- Jalapeno (၅-၉ စင္တီမီတာ) ရွည္ျပီး၊ မက္ဆီကို ကလာတဲ့ ငရုတ္သီးဟာ ၂၅ဝဝ-၈ဝဝဝ ယူနစ္ ရွိတယ္။
- Cayenne pepper ဆိုတဲ့ အာဖရိက-ငရုတ္က ၃ဝဝဝဝ-၅ဝဝဝဝ ယူနစ္ ရွိတယ္။
- Red Savina Habanero ငရုတ္မ်ိဳးက ၃၅ဝဝဝဝ-၅၇၇ဝဝဝ ယူနစ္ ရွိတယ္။

ငရုတ္မွာ ေဆးစြမ္းေတြရွိတယ္။
- မိႈပိုးကိုႏိုင္တယ္။ ပိုးေတြကိုႏိုင္တယ္။
- အဆစ္နာတာအတြက္ .05% Capsaicin (ခရင္မ္) သံုးတယ္။
- ခြဲစိတ္လို႔နာတာ၊ အဆစ္နာတာေတြအတြက္ အနာသက္သာေဆး Adlea ထိုးေဆးထဲမွာပါတယ္။
- ေယာက္်ား ဆီးက်ိတ္-ကင္ဆာ (ဆဲလ္) ကို သတ္ႏိုင္တယ္။
- ေသြးဖိအား က်ေစတယ္။
- သြားရည္မ်ားေစလို႔ စားရတာ ခပ္ျပင္းျပင္းရွိတဲ့ အစာနဲ႔တြဲစားလို႔ ေကာင္းတယ္။
- တျခား ခံစားေနရတာကို လႊမ္းမိုးေစတယ္။
- Capsaicin topical ointments နဲ႔ Qutenza ေဆးကပ္ခြါေတြက အဖ်ားအနားအာရံုေၾကာေရာဂါေၾကာင့္ နာတာကို သက္သာေစတယ္။
- 0.025% - 0.075% ကို သာမန္ကိုက္ခဲတာ၊ အဆစ္နာေရာဂါ၊ ခါးနာတာ၊ ဟိုနာ-ဒီနာတာေတြအတြက္ ထံုေအာင္အရင္ လုပ္ျပီးမွ ေဆးကို လက္အိပ္သံုးျပီး လိမ္းေပးရတယ္။
- (ကက္ပစီယန္ ခရင္မ္) ကို Psoriasis အေရျပားနာေၾကာင့္ ယားတာ-ေရာင္တာ သက္ေသာေစေအာင္ သံုးႏိုင္တယ္။
- (ကာဗြန္ဟိုက္ဒရိတ္) ေတြ ဖ်က္ေပးလို႔ ကိုယ္ကအပူေတြ ထြက္လာတယ္။ ဆီးခ်ိဳ၊ လူဝတာေတြအတြက္လဲ သံုးၾကတယ္။

ငရုတ္သီး မ်က္စိထဲဝင္လို႔ ေျခမကို ေရေလာင္းတာ စိတ္ေျပာင္းေအာင္ လုပ္တာေနမယ္။ (ကက္ပစီယန္) ဟာ အဆီမွာ ေပ်ာ္ဝင္လို႔ ပူစပ္တာ ေျပေစေအာင္ ေရနဲ႔မရဘူး။ ႏြားႏို႔ေအးေအး နဲ႔ သၾကားရည္ေအးကလဲ သက္သာေစမယ္။ ငရုတ္သီး မေထာင္းတတ္ရင္ ေခြ်းမ မေတာ္ခ်င္ၾကဘူး။

Dr. တင့္ေဆြ
၃ဝ-၁ဝ-၂ဝ၁၁

ဒီေနရာကကူးယူမွ်ေ၀ပါတယ္..http://2.bp.blogspot.com/-fIw_s3R15OM/TtR_5NbzE2I/AAAAAAAAJg0/zFG2xPJGBWA/s1600/Red%2BSavina%2BHabanero.jpg

ငါးပိ

ငါးပိ

ငါးပိႏွင့္ တို႔စရာတို႔သည္ ထမင္း၊​ ဟင္း၊​ ဟင္းခ်ိဳတို႔ႏွင့္အတူ ျမန္မာတို႔၏ အစားအစာတြင္ အေျခခံမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထမင္းကို ဟင္းႏွင့္တြဲဖက္၍ မစားရေစကာမူ ငါးပိ၊ တို႔စရာတို႔ႏွင့္ တြဲဖက္၍ မစားရလၽွင္ ျပည့္ျပည့္ဝဝ စားေသာက္ရသည္ဟု ျမန္မာတို႔က မယူဆၾကေပ။ အထူးသျဖင့္ ေတာင္သူ လယ္သမားႏွင့္ အလုပ္ၾကမ္းသမားတို႔အဖို႔ ငါးပိသည္ အဓိက အဟာရပင္ျဖစ္သည္။
ငါးအစိုးကို ဆားျဖင့္ အထပ္ထပ္ သိပ္ထားလၽွင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ငါး၊ ပုဇြန္၊ ကနန္းစသည္တို႔ကို ဆားပက္ေနလွန္း၍ ဆုံျဖင့္ေထာင္းထားလၽွင္ ေသာ္လည္းေကာင္း ငါးပိဟု ေခၚေလသည္။ ငါးပိကို ျမန္မာတို႔သာမက ထိုင္း၊ မေလးရွား၊ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအို၊ ဗီယက္နမ္၊ စကၤာပူ၊ ဖိလစ္ပိုင္၊ အင္ဒိုနီးရွား စသည့္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွနိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း စားသုံးတတ္ၾကသည္။ ငါးပိကို ထိုင္း - ခမာ ဘာသာျဖင့္ ကပိ (กะปิ) ဟူ၍ ေခၚသည္။ မေလးဘာသာျဖင့္ ဘယ္လကန္ (belacan)၊ အင္ဒိုနီးရွားဘာသာျဖင့္ တယ္ရာစီ​(terasi) ဟုေခၚသည္။ ထိုင္းငါးပိလုပ္နည္းႏွင့္ မြန္ျမန္မာ ငါးပိလုပ္နည္းမွာ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ေန႔စဥ္စားသုံးေသာ ငါးပိကို အၾကမ္းအားျဖင့္ စိမ္းစားငါးပိ၊ မၽွင္ငါးပိ၊ ဒမင္းငါးပိ၊ ေရက်ိဳငါးပိႏွင့္ ငါးပိေကာင္ဟု ခြဲျခားနိုင္သည္။
စိမ္းစားငါးပိကို ပုဇြန္ဆိတ္ကေလးမ်ားမွ ျပဳလုပ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ပုဇြန္ဆိတ္မ်ားသည္ ငါးကေလးမ်ားႏွင့္ ေရာေနတတ္သည္။ ယင္းတို႔ကို ေနပူတြင္ ၃၊ ၄ ရက္မၽွလွန္း၍ အတန္ငယ္ေျခာက္ေသာအခါ ဆုံတြင္ ထည့္၍ ေထာင္းရသည္။ အတန္ညက္ေလမွ ဆားထပ္ထည့္၍ ထပ္ေထာင္းရျပန္သည္။ ဆားသမသြားသည့္အခါ ငါးပိကို ေျမအိုးတြင္ အနည္းဆုံး ၃၊ ၄ လမၽွ သိပ္ထားရသည္။ ထိုအခါ ငါး၊​ ပုဇြန္တို႔၏ အခြံတို႔ႏွင့္ အရိုးမ်ားသည္ ေၾကၿပီျဖစ္၍ ငါးပိမွာ စားသုံးရန္ အသင့္ျဖစ္လာသည္။ စိမ္းစားငါးပိကို ၿမိတ္ႏွင့္ ထားဝယ္နယ္မ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ၾက၍ ေဒသကိုအစြဲျပဳကာ ၿမိတ္စိမ္းစား၊ ထားဝယ္စိမ္းစားဟု ေခၚေဝၚၾကသည္။
မၽွင္ငါးပိကို ေက်ာက္ပုဇြန္ဆိတ္ကေလး တစ္မ်ိဳးမွ လုပ္သည္။ လုပ္နည္းမွာ စိမ္းစားငါးပိ လုပ္နည္းႏွင့္ အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ မၽွင္ပိုက္ႏွင့္ ဖမ္း၍ရေသာ မၽွင္မ်ားကို အစြဲျပဳ၍ မၽွင္ငါးပိဟု ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ မၽွင္ထဲတြင္ အထက္ပါ ေက်ာက္ပုဇြန္ဆိတ္အျပင္ ကနန္းကေလး၊ ငါးကေလးမ်ားလည္း ပါဝင္သည္။ မၽွင္ငါးပိမ်ာ ဘိုကေလးၿမိဳ႕ (ဖ်ာပုံနယ္)၊ လပြတၱာျမိဳ႕(ေျမာင္းျမနယ္)၊ သကၠယ္ေသာင္ (ပုသိမ္နယ္) တို႔မွ အမ်ားအားျဖင့္ ထြက္သည္။
ဒမင္းငါးပိမွာ ဒမင္းေထာင္၍ရေသာ ငါးကေလး အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ေနလွန္း၊ ဆားပက္၍ ေထာင္းယူရေသာ ငါးပိျဖစ္သည္။ ငါးေပါသည့္ အရပ္တိုင္း၍ ဒမင္းငါးပိ လုပ္ၾကသည္။
ေရက်ိဳငါးပိမ်ာ အရည္က်ိဳ၍ စားရေသာ ငါးပိမ်ိဳးျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ေရခ်ိဳငါးပိဟု ေခၚၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေရခ်ိဳငါးပိ လုပ္ေသာငါးမွာ ေရခ်ိဳေရငန္ ႏွစ္ဌာနမွ ရေသာငါးမ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုငါးမ်ားမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အေကာင္လတ္၊ အေကာင္ႀကီးမ်ား ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔ကို ခါးက်ိဳး႐ုံမၽွေထာင္း၍ ငါးပိလုပ္ရသည္။ ေရက်ိဳငါးပိထဲတြင္ သုံးဦးစပ္ငါးပိမွာ ထင္ရွားသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ငါးရံ့၊ ငါးဖယ္ႏွင့္ င​ေျပမ ငါးသုံးမ်ိဳးကို စပ္၍လုပ္ေသာ ငါးပိကို လူႀကိဳက္မ်ားသည္။ ထို႔အျပင္ ဆုံထုံးငါးပိဟူ၍လည္း ရွိေသးသည္။ ဆုံထုံးငါးပိမွာ အင္းမွရေသာ ခါးခ်ိဳးၿပီး ငါးမ်ားကို ဆုံတြင္ ထည့္ေထာင္းရာ မညက္တညက္လုံးေထြးေထြး အေျခအေန၌ရွိေသာ ငါးပိျဖစ္သည္။ ထိုထက္ညက္ေအာင္ ဆက္ေထာင္းလၽွင္ ေထာင္းသားငါးပိဟု ေခၚျပန္သည္။ ငါးအေသးစားမ်ားမွ လုပ္ေသာငါးပိကို ငႏုပ္ငါးပိဟု ေခၚၾကသည္။ ယင္းသည္လည္း သုံးဦးစပ္ငါးပိ၌ အပါအဝင္ ျဖစ္သည္။
ငါးကို အေကာင္လိုက္ ဆားပက္၍ ကုပ္ႏွိပ္ထားေသာ ငါးပိကို ငါးပိေကာင္ဟု ေခၚသည္။ ငါးပိေကာင္လုပ္နည္းမွာ မၽွင္ငါးပိ၊ ဒမင္းငါးပိ၊ ေရက်ိဳငါးပိ လုပ္နည္းႏွင့္ မတူေခ်။
မိလာေသာ ငါးမ်ားကို ငါးပိလုပ္ရန္ငါးႏွင့္ ငါးပိေကာင္ လုပ္ရန္ငါးဟူ၍ ေရြးခ်ယ္ရသည္။ ထိုေနာက္ ငါးပိေကာင္လုပ္ရန္ ငါးမ်ားကို ေရစင္တင္ရသည္။ ေရစင္တင္သည္ ဆိုသည္မွာ ငါးမ်ားကို ေရးစင္ေပၚတင္၍ ေဆးေၾကာျခင္းျဖစ္သည္။ ေရစင္တင္ငါးမ်ားမွာ အူ၊ အသည္း ထုတ္ၿပီး၊ ေခါင္းျဖတ္ၿပီး ငါးမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုေနာက္ ငါးမ်ားကို ရိုင္ပတ္ထဲတြင္ ထည့္၍ အေပါက္ေဖာက္ထားသည့္ ေယာက္မႏွင့္ ေမႊရသည္။ သို႔မွသာ အ​ေၾကးစင္သည္။ ထိုေနာက္တစ္ဖန္ ေရစင္တင္ၿပီးလၽွင္ အညႇီႏွင့္ အရိအရြဲမ်ား က်ဆင္းေစရန္ ဆားပက္ေပးရသည္။ ယင္းကို ေရထုတ္ဆားေပါက္ျခင္းဟု ေခၚသည္။ ထိုေနာက္ ထြန္ျခစ္၊ ခက္ရင္းတို႔ျဖင့္ ဆြေပးရသည္။ ဤသည္ကို ခါးခ်ိဳးသည္ဟု ေခၚသည္။ ေရစစ္၍သြားေသာအခါ ငါးမ်ားကို ေရစင္မွခ်၍ အသားတြင္းသို႔ ဆားဝင္ေစရန္ ဆားျဖဴးေပးရသည္။ ဤသည္ကို ဆားကူးသည္ဟုေခၚသည္။ ၿပီးလၽွင္ စည္သို႔သြင္းကာ အသားတစ္ထပ္၊ ဆားတစ္ထပ္ သိပ္ရသည္။ ယင္းသို႔ ငါးပိသိပ္ရာ၌ သစ္သားခုံဖိနပ္ျဖင့္နင္း၍ သစ္သားတုံးႏွင့္ ေဆာင့္ေပးရသည္။ ငါးပိစည္မွာ အိမ္ေခါင္ပက္လက္ပုံ ေဆာက္လုပ္ထားသည္ျဖစ္၍ ငါးပိမွက်ေသာ ငံျပာရည္သည္ ေရတံေလၽွာက္မွတစ္ဆင့္ ငံျပာရည္အိုးထဲသို႔ စီးဆင္းေလသည္။
ထိုေနာက္ ငါးပိေကာင္ကို စည္မွထုတ္၍ ေနသတ္ရသည္။ ေနသတ္ျခင္းမွာ စည္အတြင္း၌ သိပ္ၿပီးငါးကို အျပင္ထုတ္၍ ေနပူလွန္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုေနာက္ ဆားျပန္ကူးၿပီး စည္ျပန္သိပ္ရသည္။ အကယ္၍ အငန္ရည္ စစ္သြားလၽွင္ ထပ္၍ ဆားျဖဴးေပးရသည္။ အငန္လြန္လၽွင္ ဆန္မွုန႔္ကိုျဖစ္ေစ၊ ေထာင္းၿပီးသား ျပဳတ္ဆန္ကိုျဖစ္ေစ၊ ဆန္ကြဲျပဳတ္ကိုျဖစ္ေစ ေရာေပးရသည္။

ငရမကန္း

ငရမကန္း

ပုဂံတြင္ ငရမန္ကန္းသည္ အေနာ္ရထာမင္း လြန္၍ သားေတာ္ေစာလူးမင္း နန္းတက္လွ်င္ ေစာလူးမင္း၏ ႏုနယ္မႈကို သိသျဖင့္ ေအာက္အရပ္မွ မြန္မ်ားကို စုစည္း ပုန္ကန္ခဲ့သည္။ ေစာလူးမင္းသည္ မ်က္စိတစ္ဖက္ မရွိေပ။ ငရမန္ကန္းသည္ မြန္လူမ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး ေစာလူးမင္းႏွင့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ ေစာလူးမင္းႏွင့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ပဲခူးကို စားေစသည္ ဟုလည္းဆိုသည္။ မြန္ဘာသာအားျဖင့္ ရမန္ မွာ မြန္လူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ကန္း မွာ ျမန္မာဘာသာအားျဖင့္ ကင္း ျဖစ္သျဖင့္ မြန္လူမ်ိဳးတို႔၏ အႀကီးအကဲတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
မၾကာခဏ ေၾကြအံပစ္ကစားျခင္းကို ႏွစ္ဦးဆံုတိုင္း ကစားေလ့ရွိသည္။ တစ္ၾကိမ္တြင္ ငရမန္ကန္းက ခ်ည္းႏိုင္သျဖင့္ ေစာလူးကစိတ္တြင္ မေက်မနပ္ျဖစ္သည္။ ငရမန္ကန္းကလည္း ထိုမေက်နပ္မႈကို ၾကီးထြားေစရန္ ပရိယာယ္ျဖင့္ စကားနာထိုးရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေစာလူးက

“ငရမန္ကန္း..သင္ေယာက်ာၤးေကာင္းမွန္လွ်င္ သင္အပိုင္စားရတဲ့ ပဲခူးကေန ငါ့ကိုပုန္စားေခ်”

ဟုဆိုေလရာမွ ငရမန္ကန္း၏ ပုန္ကန္မႈစေလသည္။
ႏွစ္ဦးသားစစ္ျပိဳင္ရာ ျပည္ေတာ္သာကၽြန္းတိုက္ပြဲတြင္လည္း ပရိယာယ္ျဖင့္ပင္ ပုဂံတပ္ကို အႏိုင္ယူျပီး ေစာလူးမင္းကို အမိဖမ္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ငရမန္က သစ္တပ္တည္၍ တပ္စဲြထားသည္ဆို၏။ ေစာလူးမင္းမရွိ၍ တိုင္းေရးျပည္ရာမၿငိမ္မသက္ရွိရာတြင္ မူးမတ္မ်ားက က်န္စစ္သားကို မင္းျပဳရန္တိုင္တြန္းေသာ္လည္း က်န္စစ္သားကလက္မခံပဲ ငါ၏အရွင္ကို ရွာေဖြကယ္တင္ဦးမည္ဆိုကာ ငရမန္၏ တပ္စခန္းအတြင္းခိုး၀င္၍ အခ်ဳပ္ေႏွာင္တြင္းမွေစာလူးမင္းအား ကယ္တင္ရန္ႀကံသည္။ သို႔ရာတြင္ ေစာလူးမင္းက ေတြးမိသည္မွာ က်န္စစ္သားကို ငါလည္း မ်က္ဖူးသည္၊ ငါ့ဖခင္လည္း အမ်က္ထားဖူးသည္၊ ယခုငါ့အား သတ္ရန္ လာေရာက္ခိုးယူျခင္းျဖစ္ရာသည္။ ငရမန္ကား ငါႏွင့္ ႏို႔စို႕ဖက္ျဖစ္၍ ငါ့အားမသတ္ရာဟူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ က်န္စစ္သား ငါ့ကိုခိုးယူေလၿပီဟု ေအာ္ဟစ္အသိေပးေလရာ က်န္စစ္သားက

ေက်းဇူးမသိေသာ မင္းဆိုးမင္းညစ္ ကၽြန္သေဘာက္၏လက္တြင္ ေခြးေသ၀က္ေသ ေသရစ္ေပေရာ့

ဟုဆိုကာပစ္ခ်ထားလ်က္ ကိုယ္လြတ္တိမ္းေရွာင္သြားခဲ့သည္။ ေနာက္တြင္ ငရမန္ကန္းသည္ ေစာလူးမင္းကို ကြပ္မ်က္လိုက္သည့္အတြက္ က်န္စစ္သား မင္းျဖစ္လာျပီး ပုန္ကန္မႈမ်ားကို ဆက္လက္ႏိွမ္ႏွင္းရာ ငရမန္ကန္းလည္း ေရေၾကာင္းမွ စုန္ဆင္းေျပးရေလသည္။ သို႔ရာတြင္ က်န္စစ္သား၏ ေလးသည္ေတာ္ မုဆိုးငစဥ့္က လမ္းခရီးမွ ပုန္းကြယ္ေစာင့္လတ္၍ ထူးဆန္းေသာ ငွက္မည္သံျပဳရာ တင္းတိမ္ကိုမၿပီး စူးစမ္းေသာ ငရမန္လည္း ျမွားထိမွန္ကာ ေသရေလသည္။

ငါးရာႏွစ္ဆယ္.ရွစ္အခ်စ္

ငါးရာႏွစ္ဆယ္.ရွစ္အခ်စ္

၅၂၈ အခ်စ္ ဆိုသည္မွာ ပါဠိေတာ္အရ ငါးရာႏွစ္ဆယ့္ရွစ္သြယ္ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္မ်ား ပင္ျဖစ္သည္။
အေနာဓိသ ေမတၱာ ၅-ပါး၊ ၾသဓိသေမတၱာ ၇-ပါး၊ ေပါင္း ၁၂-ပါးကိုတည္၊
အေဝရာေဟာႏၲဳ , အဗ်ာဇၨာေဟာႏၲဳ, အနီဃာေဟာႏၲဳ, သုခီအတၱာနံ ပရိဟရ ႏၲဳ, ၄-ခုႏွင့္ေျမႇာက္၊ ၄၈-ပါးရ၏၊
၄င္းကို အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာႏွင့္ေျမႇာက္ ၄၈ဝ-ျဖစ္၏။ ယင္း၄၈-ႏွင့္ ၄၈ဝ-ႏွစ္ရပ္ကို ျပန္၍ေပါင္း ၅၂၈-ရ၏။

ငလ်င္ႀကီးမ်ား

ငလ်င္ႀကီးမ်ား

ကမၻာတြင္ အေသအေပ်ာက္မ်ားခဲ့ေသာ ငလ်င္ႀကီးမ်ားမွာ တရုတ္ႏို္င္ငံတြင္ ရွန္စီငလ်င္၊ တန္ရွန္းငလ်င္၊ ဟိုင္ယြမ္ငလ်င္၊ ခ်ီလီငလ်င္ႏွင့္ စီခၽြန္ငလ်င္တို႔ ျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။
၁၅၅၆-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၃-ရက္ေန႔က လႈပ္ခဲ့ေသာ ရွန္စီငလ်င္ေၾကာင့္ တရုတ္ျပည္သူ ၈၃၀၀၀၀-ေသဆံုးခဲ့သည္။
၁၉၁၆-ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၁၈-ရက္က လႈပ္ခဲ့ေသာ တန္ရွန္းငလ်င္ေၾကာင့္ တရုတ္ျပည္သူ ၂၅၅၀၀၀-ေသဆံုး ခဲ့ရသည္။
၁၉၂၀-ျပည့္ႏွစ္ ဒီဇဘၤာ ၁၆-ရက္က လႈပ္ခဲ့ေသာ ဟိုင္ယြမ္ငလ်င္ေၾကာင့္ တရုတ္ျပည္သူ ၂၃၄၁၁၇-ဦး ေသဆံုးခဲ့ရသည္။
၁၉၂၀-ျပည့္ႏွစ္မွာပင္ တရုတ္ႏို္င္ငံ၌ ခ်ီဟီငလ်င္ လႈပ္ခဲ့ရာ လူေပါင္း ၁၀၀၀၀၀-ခန္႔ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။
၂၀၀၈-ခုႏွစ္ ေမလ ၁၂-ရက္ေန႔က လႈပ္ခဲ့ေသာ စီခၽြန္ငလ်င္ေၾကာင့္ ၆၈၇၁၂-ဦး ေသဆံုးခဲ့ရသည္။
၂၀၁၀-ဧျပီလ ၁၄-ရက္ေန႔က လႈပ္ခဲ့ေသာ တရုတ္ႏို္င္ငံ က်င္ဟိုင္းျပည္နယ္ ယူရႈငလ်င္ေၾကာင့္ ၂၀၄၆-ဦး ေသဆံုးျပီး ၁၂၁၃၅-ဦး ဒဏ္ရာရရွိသည္။ ၁၉၃-ဦး ေပ်ာ္ကဆံုးသည္။ က်ိဳကူျမိဳ႔ အိမ္ေျခ ၈၅-ရာခို္င္ႏႈန္း ပ်က္စီးသြားသည္။ ၁၃၄၃-ဦး ျပင္းထန္စြာ ဒဏ္ရာရရွိသည္။ အင္အား ရစ္ခ်္တာစေကး ၇.၁-အဆင့္ရွိေသာ ငလ်င္ဟု သိရသည္။

အျခားေသာႏိုင္ငံမ်ား၌ လႈပ္ခဲ့ေသာ ငလ်င္မ်ားမွာ အင္ဒိုနီးရွားငလ်င္၊ ဆီးရီးယား၊ ေဟတီ၊ ဂ်ပန္၊ အီရန္ ႏွင့္ ေပၚတူဂီ ငလ်င္တို႔ျဖစ္သည္။
ဆီးရီးယားႏိုင္ငံ၌ ၁၁၃၈-ခုႏွစ္က အယ္လ္ပိုငလ်င္ေၾကာင့္ ျပည္သူ ၂၃၀၀၀၀-ေသဆံုးခဲ့ရသည္။
၂၀၀၄-ခုႏွစ္ ဒီဇဘၤာလ ၂၆-ရက္ေန႔က လႈပ္ခဲ့ေသာ အင္ဒိုနီးရွား ငလ်င္ေၾကာင့္ ျပည္သူ ၂၃၃၀၀၀-ေသဆံုးခဲ့ရသည္။
၂၀၁၀-ျပည့္ႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁၂-ရက္ေန႔က ေဟတီႏို္င္ငံ ပို႔စ္ေအာ္ပရင့္၌ လႈပ္ခဲ့ေသာ ငလ်င္ေၾကာင့္ ျပည္သူ ၂၃၀၀၀၀-ေသဆံုးခဲ့ၾကရသည္။

၁၇၃၀-ျပည့္ႏွစ္ ဂ်ပန္ႏို္င္ငံ၊ ေဟာ့ကိုင္ဒိုငလ်င္သည္ လူအေသအေပ်ာက္ အမ်ားဆံုးျဖစ္ျပီး ျပည္သူ ၁၃၇၀၀၀-ေသဆံုးခဲ့ရသည္။
ထို႔ျပင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၌ ဂရိတ္ကန္သိုငလ်င္၊ ကာမာကူရာငလ်င္ႏွင့္ ကိုေဘးငလ်င္တို႔မွာလည္း အျပင္းထန္ဆံုး ငလ်င္မ်ားတြင္ ပါ၀င္သည္။

အီရန္ႏို္င္ငံသည္လည္း ငလ်င္ရပ္၀န္း၌ က်ေရာက္လ်က္ရွိေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ အိရန္ႏိုင္ငံ၊ ဒန္ဟန္းငလ်င္ႏွင့္ အာဒါဘီငလ်င္မ်ားသည္ အျပင္းထန္ဆံုးငလ်င္မ်ားျဖစ္ျပီး လူႏွစ္သိန္း၀န္းက်င္ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ ငလ်င္မ်ားျဖစ္သည္။

၁၇၅၅-ခုႏွစ္ ေပၚတူဂီႏို္င္ငံ၌ လစၥဘြန္းငလ်င္ေၾကာင့္ လူ ၁၀၀၀၀-ေကာ္ ေသဆံုးခဲ့သည္။
၁၆၆၇-ခုႏွစ္ အဇာဘိုင္ဂ်န္၌ လႈပ္ခဲ့ေသာ ငလ်င္ေၾကာင့္ လူ ၁၀၀၀၀၀၊
၂၀၀၅-ခုႏွစ္ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ၌ လႈပ္ခဲ့ေသာ ကက္ရွ္မီးယားငလင်္ေၾကာင့္ လူ ၇၅၀၀၀၊
၁၉၉၉-ခုႏွစ္ တူရကီႏို္င္ငံ၌ လႈပ္ခဲ့ေသာ ငလ်င္ေၾကာင့္ လူ ၄၅၀၀၀၊
၂၀၀၁-ခုႏွစ္ အိႏၵိယႏို္င္ငံ ဂုဂ်ာရတ္ငလ်င္ေၾကာင့္ လူ ၁၉၂၇-ဦး အသီးသီး ေသဆံုးခဲ့ရသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၁၉၁၈-ခုႏွစ္က လႈပ္ခဲ့ေသာ ပဲခူးငလ်င္ေၾကာင့္ ေရႊေမာ္ေဓာ ေစတီထီးေတာ္ႀကီး ေျမခခဲ့သည္။
၁၉၇၅-ခုႏွစ္ လႈပ္ခဲ့ေသာ ပုဂံငလ်င္ေၾကာင့္ ပုဂံဘုရားမ်ား ျပိဳက်ခဲ့ရသည္။
လူအေသအေပ်ာက္နည္းသျဖင့္ အက်ယ္မေဖာ္ျပေတာ့ပါ။

ငါးပါးသီလ

ငါးပါးသီလ

ငါးပါးသီလ ဆိုသည္မွာ ေဆာက္တည္ျခင္း (၅)ခုကို ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ငါးပါးသီလ ခံယူေဆာက္တည္ပံု

ယမဟံ ၀ဒါမိ တံ ၀ေဒထ။
 အာမ ဘေႏၱ
နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသဗၼဳဒၶႆ ( သုံးၾကိမ္)

ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊
သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊

(ဒုတိယမၸိ၊ တတိယမၸိ)

 သရဏ ဂမနံ ပရိပုဏ္ဏံ ။ အာမ ဘေႏၱ

*ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊
 သူ႔အသက္ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏။

*အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။
 သူတစ္ပါး ပစၥည္း ခုိးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏။

*ကာေမသုမိစၦာစာရာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊
 သူတစ္ပါး သားမယား ျပစ္မွားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏၊

*မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊
 လိမ္ညာ ေျပာဆုိျခင္းမွ ေရွာင္ၾကည္ပါ၏၊

*သုရာ ေမရယ မဇၨပမာဒ႒ာနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊
  ေသရည္ အရက္ေသာက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏။

ဌက္ေပ်ာသီး

ဌက္ေပ်ာသီး

              ဌက္ေပ်ာသီးက ႏူးညံ႔ ေပ်ာ႔ေျပာင္းျပီး ခ်ိဳသင္းတဲ႔ အရသာရွိတယ္ ။ ဌက္ေပ်ာသီး မွာ အဟာရသိပ္ကို ႀကြယ္၀တယ္ ။ (ဂရမ္၁၀၀=၆.၂)က်ပ္သားတိုင္းမွာ (အခြံမပါ အသားသက္သက္) ပရိုတင္း ၁.၂ ဂရမ္ ၊အဆီ ၀.၅ ဂရမ္ ၊ ကစီ ၁၉.၅ ဂရမ္ ၊ ဖိုင္ဘာမွ်င္ အႀကမ္း ၀.၉ ဂရမ္ ၊ ထံုးဓါတ္ ၉ မီလီဂရမ္ ၊ မီးစုန္းဓါတ္ ၃၁ မီလီဂရမ္ ၊ သံဓါတ္ ၀.၆ မီလီဂရမ္ တို႔ပါ၀င္တဲ႔အျပင္ ကယ္ရိုတင္း ၊ ႏိုင္ယာစင္ (Niacin) ဗီတာမင္စီ ၊ အီးနဲ႔ စိုးစဥ္ လိုအပ္ျဒပ္စင္မ်ားျဖစ္တဲ႔ ပိုတက္စီယမ္စတာေတြလည္း ပါ၀င္တယ္ ။
               မႀကာမီ ႏွစ္ပိုင္းမ်ားအတြင္းက ကမၻာ႔ ေဆးပညာပါရဂူမ်ားရဲ႔ သုေတသနျပဳေတ႔ရွိခဲ႔တာကေတာ႔ ဌက္ေပ်ာသီးက လူ႔ခႏၱာကိုယ္တြင္း ဦးေႏွာက္ႀကီးအတြက္ ေသြးႀကည္ရည္ (Blood Serum) တစ္မ်ိဳး ထုတ္လုပ္ဖို႔ ကူညီတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္ ။ အဲဒီျဒပ္ပစၥည္း က အာရုံေႀကာစနစ္ကို လွဳံေဆာ္ေပးတယ္ ။ အဲဒီကေန လူေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္ ။ တည္ျငိမ္ေစတယ္ ။အိပ္ခ်ိန္ကို အခ်က္ေပးတယ္ ။ နာက်င္မွဳကို
သက္သာေစတဲ႔ အက်ိဳးေတာင္ရွိေသးတယ္ လို႔ သိရပါတယ္ ။ ဒါေႀကာင္႔ ဌက္ေပ်ာ္သီးကို ”ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္စားစရာ ” လို႔ေတာင္ နာမည္ ေကာင္းေပးထားပါေသးတယ္ ။
                 အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ေဆးပညာ ပါရဂူေတြရဲ ႔ သုေတသနမ်ားအရ အျမဲ ဌက္ေပ်ာသီး စားရင္ ေသြးတိုးေရာဂါ ကို ႀကိဳတင္ဟန္႔တားႏိုင္တယ္။ အေႀကာင္းရင္းကေတာ႔ ဌက္ေပ်ာသီးမွာ ပိုတက္ဆီယမ္အိုင္းယြန္း မ်ားမ်ားစားစားပါ၀င္ေနေတာ႔ ဆိုဒီယမ္အိုင္းယြန္း ေတြ ျမင္႔တက္လာႏိုင္မွဳကို ဟန္႔တားတဲ႔အတြက္ ေသြးေႀကာမ်ား မထိခိုက္ေတာ႔ဘူး ။ သိပၸံပညာ ရွင္မ်ား ထပ္မံေတြ႔ရွိေသးတာက က လူွမွာ ပိုတက္ဆီယမ္ ခ်ိဳ ႔တဲ႔ ရင္မူးေ၀တာ ၊ တစ္ကိုယ္လံုး အားကုန္တာ ၊ ႏွလံုးခုန္မမွန္တာေတြပါ ျဖစ္တတ္ေသးတယ္လို႔
ဆုိပါတယ္ ။ ေနာက္ျပီး ဌက္ေပ်ာသီးမွာ အဟာရ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ႔ အျပင္ လူကို မ၀ေစဘူး ။ ဦးေႏွာက္ကို အားေကာင္းေစတယ္ ။ အာရုံေႀကာမ်ား မပင္ပန္းေစဘူး ။ အဆုတ္ကို ေခ်ာေမြ႔ေစျပီး ေခ်ာင္းဆိုး သက္သာေစတယ္ ။ ၀မ္းမွန္ေစတယ္လို႔ ယူဆႀကပါတယ္ ။
                    တရုတ္တိုင္းရင္းေဆးပညာ အရ ဌက္ေပ်ာသီးဟာ အေအးစာျဖစ္တဲ႔အတြက္ အစာအိမ္အားနည္းသူ ၊ အစာအိမ္ နာတတ္သူ ၊ ၀မ္းေလွ်ာ တတ္သူမ်ား ေလွ်ာ႔စား သင္႔တယ္ ။အစာအိမ္အခ်ဥ္ေပါက္ သူမ်ား မစားသင္႔ဘူး လို႔ ယူဆပါတယ္ ။ 

ငိုုျခင္း

ငိုုျခင္း

ႏႈတ္ခမ္းေတြ တုန္ယင္လာမယ္၊ မ်က္လံုးေတြက နီရဲစိုစြတ္လာမယ္၊ ျပီးရင္ မ်က္ေတာင္ေတြကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ လုပ္ျပီး မ်က္ရည္ေတြ စီးမက်လာေအာင္ ထိန္းထားမယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြကို မထိန္းထားႏိုင္ရင္ေတာ့ ငိုတယ္ဆိုတာ ျဖစ္လာပါျပီ။
ဘာေႀကာင္႔ငိုတာလဲ
ငိုတယ္ဆိုတာ မထူးဆန္းပါဘူး။ မိခင္ဝမ္းဗိုက္ထဲက ထြက္လာကတည္းက လူေတြဟာ ဘဝတခုကို ငိုျခင္းနဲ႔ စတင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အရြယ္ေရာက္ျပီးသူေတြအတြက္ေတာ့ ငိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြ ရွိလာပါတယ္။

တခ်ိဳ႔လူေတြဟာ အငိုလြယ္တတ္ၾကျပီး တခ်ိဳ႔လူေတြကေတာ့ လံုးဝကို မငိုၾကပါဘူး။ အငိုလြယ္လြန္းျပီး မၾကာခဏ ငိုတတ္ၾကသူေတြဟာ သူတို႔ဘယ္အခ်ိန္က ေနာက္ဆံုးငိုခဲ့တယ္ဆိုတာကိုေတာင္ မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာက္ပါပဲ။
ေအာက္ပါတို႔ဟာ ငိုျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အေနာက္တိုင္းေဆးပညာရွင္ေတြနဲ႔ သုေတသနပညာရွင္ေတြ
ေလ့လာေတြ႔ရွိထားသမွ် အေၾကာင္းအရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

သင္ဟာ ေပ်ာ္တဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ ဝမ္းနည္းတဲ့အခါ ငိုတာပါ။ ငိုတယ္ဆိုတာဟာ ခံစားမႈတခုခု အမ်ားအားျဖင့္ ဝမ္းနည္းမႈနဲ႔ နာက်င္မႈေတြကို သဘာဝအတိုင္း စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တုံ႔ျပန္မႈတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ခံစားမႈေတြနဲ႔အတူ စြမ္းအင္တည္ေဆာက္ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္လို႔ ကယ္လီဖိုးနီးယား တကၠသုိလ္မွ စိတ္ပညာရွင္ Stephen Sideroff  က ဆိုပါတယ္။

ငိုတာဟာ ရွင္သန္မႈကို အေထာက္အကူျပဳတဲ့ ျဖစ္စဥ္တခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သင္ဟာ တစံုတခုကို လိုအပ္တယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပတဲ့ လကၡဏာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ တစံုတေယာက္ရဲ႔ အာရံုစိုက္မႈကို ရရွိဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ သင္ငိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ သူဆီမွ အေထာက္အပံ႔ကို
ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ရရွိေစမယ့္ နည္းလမ္းတခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ဖေလာ္ရီဒါရွိ Tampa ေဆးရံုမွ အာရံုေၾကာ စိတ္ပညာရွင္ Jodi Deluca က ဆိုပါတယ္။

ဒီထက္ပိုအဓိကက်တဲ့အခ်က္ကေတာ့ ငိုတာမွာ ဇီဝဓာတုဆိုင္ရာ ရည္ရြယ္ခ်က္တခုရွိပါတယ္။ ငိုတာဟာ ခႏၶာကိုယ္မွ ဖိစီးမႈေဟာ္မုန္း ဒါမွမဟုတ္ အဆိပ္အေတာက္ေတြကို စြန္႔ထုတ္ပစ္တဲ့ နည္းလမ္းတခု
ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ငိုျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး သုေတသနလုပ္ခဲ့တဲ့ Deluca က ဆိုပါတယ္။

ဘယ္သူေတြက ပိုငိုတတ္သလဲ
အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အမ်ိဳးသားေတြထက္ ပိုငိုတတ္ပါတယ္။ ဓေလ့ထံုးစံေတြအရလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ပိုျပီးငိုခြင့္ရွိေနပါတယ္။ အမ်ိဳးသားေတြအတြက္ေတာ့ ငိုတာဟာ ေပ်ာ့ညံ႔ျခင္းရဲ႔ လကၡဏာတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။
တခ်ိဳ႔လူေတြက အငိုလြယ္ျပီး တခ်ိဳ႔လူေတြက ငိုခဲတာအတြက္ေတာ့ သုေတသီေတြက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေျပာႏိုင္ေသးပါဘူး။ ပင္ကိုစိတ္ရင္းက အဓိကက်တယ္လို႔သာ ယူဆထားၾကပါတယ္၊ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အတိတ္က စိတ္ဒဏ္ရာရဖူးတဲ့သူေတြဟာ ပိုငိုတတ္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အတိတ္ရဲ႔ လႊမ္းမိုးမႈက ရုန္းမထြက္ႏိုင္တဲ့သူေတြအတြက္ ပိုမွန္ပါတယ္။

ငိုျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူး
ငိုျပီးတဲ့ေနာက္မွာ စိတ္ေပါ့သြားတယ္ဆိုရင္ ငိုလိုက္တာက ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းအတြက္ ဒီလိုမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒက္ခ်္ အမ်ိုးသမီး ၂၀၀-နီးပါးကို ေလ့လာတဲ့ သုေတသနတခုမွာ အမ်ားစုက ငိုျပီးတဲ့အခါ ခံစားမႈပိုေကာင္းသြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းမႈ ဒါမွမဟုတ္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈကို တိုင္းတာစစ္ေဆးရာမွာ ရမွတ္ျမင့္ေနသူေတြဟာ ငိုျပီးတဲ့ေနာက္ ခံစားမႈပိုဆိုးသြားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အတိအက် မသိေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္က်ေနသူ ဒါမွမဟုတ္ စိုးရိမ္ပူပန္ေနသူေတြဟာ တျခားသူေတြလို ငိုျပီးတဲ့ေနာက္ အက်ိဳးေက်းဇူးမရတာကိုေတာ့ သိရွိရပါတယ္။

ကိုးကား

ေဆြေဆြမ်ိဳးႏိုင္(ေဆးဝါးတကၠသိုလ္)
(Good Health 7-4-10)

ဗီတာမင္ဒီ ခ်ဳိတဲ့ပါက အရုိးေပ်ာ့ေရာဂါ ၿဖစ္ေစနို္င္

ဗီတာမင္ဒီ ခ်ဳိတဲ့ပါက အရုိးေပ်ာ့ေရာဂါ ၿဖစ္ေစနို္င္

 
 ေဆးပညာရွင္ သုေတသီမ်ားက ဗီတာမင္ဒီဓာတ္ ခ်ဳိ႕တဲ့ပါက အရုိးေပ်ာ့ ေရာဂါ ၿဖစ္ပြားေစနို္င္ေႀကာင္း သတိေပးခဲ့ ႀကပါသည္ ။

ႀကြက္သားႏွင့္ အရုိးမ်ားနာၿခင္း ၊ လက္ေကာက္ဝတ္ႏွင့္ နံရုိးမ်ား နာက်င္မွဳ ၿဖစ္ေစၿခင္းသည္ အရုိးေပ်ာ့ ေရာဂါ၏ ေရွ႕ေၿပးၿဖစ္သည္ ။

ငါးအဆီ ၊ ႀကက္ဥႏွင့္ မွဳိတုိ ့ တြင္လည္း ဗီတာမင္ဒီဓာတ္ ပါဝင္ပါသည္ ။

ေနေရာင္ၿခည္မွ ဗီတာမင္ဒီ ဓာတ္ကုိ အမ်ားဆုံး ရရွိေႀကာင္း သိရသည္ ။

credit to Mg Mandalay

ငွက္သုိက္ Bird’s Nest ၏ က်န္းမာေရးအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား

ငွက္သုိက္ Bird’s Nest ၏ က်န္းမာေရးအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား

 
 ႏုိ႔စုိ႔ကေလး

-ပါ၀င္ေသာ Sialic acid ေၾကာင့္ အာ႐ံုေၾကာႏွင့္ ဦးေႏွာက္ကို ေကာင္းေစသည္။

ကေလး

-immune system ကိုယ္ခံအားစနစ္ကို ေကာင္းေစျခင္းျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ကို က်န္းမာ သန္စြမ္း ေစသည္။ အေအးမိျခင္းႏွင့္ တုပ္ေကြးျဖစ္ႏုိင္ေခ်မွ ကာကြယ္ ေပးသည္။

မိန္းမ

-အေရျပားကို ေကာင္းမြန္ ေစသည္။ ငယ္ရြယ္ ႏုပ်ိဳေစသည္။ အသားအေရကို ၾကည္လင္ ၀င္းပေစၿပီး အုိမင္းျခင္းကို ေႏွာင့္ေႏွး ေစသည္။

ေယာက်ာ္း

-ေမာပန္းျခင္းကို သက္သာေစသည္။ ဖိအားကို ေလ်ာ့ေစသည္။ ခႏၶာကိုယ္ကို ခြန္အား ျပန္လည္ျပည့္ ၿဖိဳးေစသည္။

ကုိယ္၀န္ေဆာင္

-အေမႏွင့္ ကေလး၏ immune function ကိုယ္ခံအားကို တက္ေစေသာေၾကာင့္ ေမြးၿပီး ျမန္ျမန္္ နာလန္ထေစသည္။

သက္ႀကီးရြယ္အုိ

-ခၽြဲသလိပ္ကို ေပ်ာ္ေစသည္။ အဆုတ္၊ ေက်ာက္ကပ္၊ သရက္ရြက္ႏွင့္ ခံတြင္းကို ေကာင္းေစသည္။

လူနာ

-ခြဲစိတ္ၿပီး လူနာမ်ား ျမန္ျမန္ နာလန္ ထေစသည္။ ခြဲစိတ္ၿပီးေနာက္ ဆဲလ္မ်ား ပ်က္စီးမႈကို ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္ေစသည္။

ေဆးလိပ္ေသာက္သူ

-တုပ္ေကြး၊ ေခ်ာင္းဆိုးျခင္း၊ ရင္က်ပ္ေရာဂါႏွင့္ အျခားအဆုတ္ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာ ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ ေပးသည္။

အလွအပ

- အဆီ၏ ဇီ၀႐ုပ္ ျဖစ္ပ်က္မႈ ျဖစ္စဥ္ကို ျမန္ေစသျဖင့္ အဆီကို က်ေစသည္။

ကံ့ေကာ္

credit to Health Updates Journal

ငရမကန္း

ငရမကန္း

ပုဂံတြင္ ငရမန္ကန္းသည္ အေနာ္ရထာမင္း လြန္၍ သားေတာ္ေစာလူးမင္း နန္းတက္လွ်င္ ေစာလူးမင္း၏ ႏုနယ္မႈကို သိသျဖင့္ ေအာက္အရပ္မွ မြန္မ်ားကို စုစည္း ပုန္ကန္ခဲ့သည္။ ေစာလူးမင္းသည္ မ်က္စိတစ္ဖက္ မရွိေပ။ ငရမန္ကန္းသည္ မြန္လူမ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး ေစာလူးမင္းႏွင့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ ေစာလူးမင္းႏွင့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ပဲခူးကို စားေစသည္ ဟုလည္းဆိုသည္။ မြန္ဘာသာအားျဖင့္ ရမန္ မွာ မြန္လူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ကန္း မွာ ျမန္မာဘာသာအားျဖင့္ ကင္း ျဖစ္သျဖင့္ မြန္လူမ်ိဳးတို႔၏ အႀကီးအကဲတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
မၾကာခဏ ေၾကြအံပစ္ကစားျခင္းကို ႏွစ္ဦးဆံုတိုင္း ကစားေလ့ရွိသည္။ တစ္ၾကိမ္တြင္ ငရမန္ကန္းက ခ်ည္းႏိုင္သျဖင့္ ေစာလူးကစိတ္တြင္ မေက်မနပ္ျဖစ္သည္။ ငရမန္ကန္းကလည္း ထိုမေက်နပ္မႈကို ၾကီးထြားေစရန္ ပရိယာယ္ျဖင့္ စကားနာထိုးရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေစာလူးက

“ငရမန္ကန္း..သင္ေယာက်ာၤးေကာင္းမွန္လွ်င္ သင္အပိုင္စားရတဲ့ ပဲခူးကေန ငါ့ကိုပုန္စားေခ်”

ဟုဆိုေလရာမွ ငရမန္ကန္း၏ ပုန္ကန္မႈစေလသည္။
ႏွစ္ဦးသားစစ္ျပိဳင္ရာ ျပည္ေတာ္သာကၽြန္းတိုက္ပြဲတြင္လည္း ပရိယာယ္ျဖင့္ပင္ ပုဂံတပ္ကို အႏိုင္ယူျပီး ေစာလူးမင္းကို အမိဖမ္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ငရမန္က သစ္တပ္တည္၍ တပ္စဲြထားသည္ဆို၏။ ေစာလူးမင္းမရွိ၍ တိုင္းေရးျပည္ရာမၿငိမ္မသက္ရွိရာတြင္ မူးမတ္မ်ားက က်န္စစ္သားကို မင္းျပဳရန္တိုင္တြန္းေသာ္လည္း က်န္စစ္သားကလက္မခံပဲ ငါ၏အရွင္ကို ရွာေဖြကယ္တင္ဦးမည္ဆိုကာ ငရမန္၏ တပ္စခန္းအတြင္းခိုး၀င္၍ အခ်ဳပ္ေႏွာင္တြင္းမွေစာလူးမင္းအား ကယ္တင္ရန္ႀကံသည္။ သို႔ရာတြင္ ေစာလူးမင္းက ေတြးမိသည္မွာ က်န္စစ္သားကို ငါလည္း မ်က္ဖူးသည္၊ ငါ့ဖခင္လည္း အမ်က္ထားဖူးသည္၊ ယခုငါ့အား သတ္ရန္ လာေရာက္ခိုးယူျခင္းျဖစ္ရာသည္။ ငရမန္ကား ငါႏွင့္ ႏို႔စို႕ဖက္ျဖစ္၍ ငါ့အားမသတ္ရာဟူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ က်န္စစ္သား ငါ့ကိုခိုးယူေလၿပီဟု ေအာ္ဟစ္အသိေပးေလရာ က်န္စစ္သားက

ေက်းဇူးမသိေသာ မင္းဆိုးမင္းညစ္ ကၽြန္သေဘာက္၏လက္တြင္ ေခြးေသ၀က္ေသ ေသရစ္ေပေရာ့

ဟုဆိုကာပစ္ခ်ထားလ်က္ ကိုယ္လြတ္တိမ္းေရွာင္သြားခဲ့သည္။ ေနာက္တြင္ ငရမန္ကန္းသည္ ေစာလူးမင္းကို ကြပ္မ်က္လိုက္သည့္အတြက္ က်န္စစ္သား မင္းျဖစ္လာျပီး ပုန္ကန္မႈမ်ားကို ဆက္လက္ႏိွမ္ႏွင္းရာ ငရမန္ကန္းလည္း ေရေၾကာင္းမွ စုန္ဆင္းေျပးရေလသည္။ သို႔ရာတြင္ က်န္စစ္သား၏ ေလးသည္ေတာ္ မုဆိုးငစဥ့္က လမ္းခရီးမွ ပုန္းကြယ္ေစာင့္လတ္၍ ထူးဆန္းေသာ ငွက္မည္သံျပဳရာ တင္းတိမ္ကိုမၿပီး စူးစမ္းေသာ ငရမန္လည္း ျမွားထိမွန္ကာ ေသရေလသည္။


ေရႊႊအိမ္စည္စာၾကည့္တိုက္
https://www.facebook.com/pages/%E1%80%B1%E1%80%9B%E1%82%8A%E1%80%A1%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%85%E1%80%8A%E1%80%B9%E1%80%85%E1%80%AC%E1%81%BE%E1%80%80%E1%80%8A%E1%80%B9%E1%80%B7%E1%80%90%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%80%E1%80%B9-%E1%80%85%E1%80%AC%E1%80%B1%E1%80%95%E1%80%92%E1%80%AB%E1%80%94%E1%80%BB%E1%80%95%E1%80%B3%E1%80%9E%E1%80%8A%E1%80%B9/511509612202059?ref=stream

ခြန္ဆာ(ဘိန္းဘုရင္)

ခြန္ဆာ(ဘိန္းဘုရင္)

                         ခြန္ဆာ  (၁၇-၂-၁၉၃၄ မွ၂၆-၁၀-၂၀၀၇) သည္ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။သူ႔ကို လြိဳင္ေမာ္ ျမိဳ ႔တြင္ေမြးဖြါးခဲ႔သည္။ ခြန္ဆာကို ဘိန္းဘုရင္ ဟုသိႀကျပီးေရႊႀတိဂံေဒသတြင္ ဘိန္းေရာင္း၀ယ္ေရးလုပ္ငန္း ကို လုပ္ကိုင္ခဲ႔႔သည္ ။ ခြန္ဆာသည္ ရွမ္းျပည္ေသြးစည္းေရးတပ္မေတာ္ႏွင္႔Shan United Army ႏွင္႔ the Mong Tai Army တို႔တြင္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္၏ ။

ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္

ခြန္ဆာ၏ဖခင္မွာ တရုတ္လူမ်ိဳးျဖစ္ျပီး အေမမွာ ရွမ္းလူမ်ိဳးျဖစ္သည္ ။ သူ၏ ကေလာင္အမည္ကို ခြန္ဆာ(Khun Sa) အျဖစ္ခံယူခဲ႔ျပီး ခြန္ဆာ၏ အဓိပၸါယ္မွာ ေအးခ်မ္းေသာသူ ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ သူအရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ကူမင္တန္ တြင္ စစ္ပညာသင္ႀကားခဲ႔ျပီး တရုတ္ျပည္တြင္းစစ္တြင္ စစ္ရွဳံးေသာအခါ ယူနန္(Yunnan) မွ ျမန္မာ(Myanmar) သို႔ထြက္ေျပးခဲ႔ျပီး သူ၏ ကို္ယ္ပိုင္တပ္မေတာ္ကို ရာဂဏန္း အနည္းငယ္ျဖင္႔ခ်က္ခ်င္းပင္ဖြဲ ႔စည္းခဲ႔သည္။
၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဦးေန၀င္း အစိုးရ လက္ထက္တြင္ ရွမ္းသူပုန္မ်ားကို ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ရန္အတြက္ အစိုးရအေပၚသစၥာရွိေသာ ေဒသခံစစ္တပ္ အျဖစ္ ပူးေပါင္းခဲ႔ျပီး ထိုသေဘာတူညီခ်က္မွ ပိုက္ဆံမ်ား ၊
စစ္၀တ္စံုမ်ား ႏွင္႔ လက္နက္မ်ား ရရွိခဲ႔သည္။
          ထို႔ေနာက္သူ၏ စစ္တပ္ကို တိုးခ်ဲ ႔ ဖြဲ ႔စည္းခဲ႔ရာ အေယာက္ ၈၀၀ ခန္႔ ရွိေသာအခါ ျမန္မာအစိုးရ ႏွင္႔ ပူးေပါင္းျခင္းကို ရပ္ဆိုင္းခဲ႔ျပီး ရွမ္းနယ္ေျမမ်ားစြာ ႏွင္႔ ၀ျပည္နယ္မ်ား ကိုထိန္းခ်ဳပ္ခဲ႔ျပီး ဘိန္းျဖဴ ထုတ္လုပ္ျခင္းကို တိုးခ်ဲ ႔ ခဲ႔သည္ ။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္တြင္ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း ကူမင္တန္ လက္က်န္မ်ားႏွင္႔
တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ႔ရာမွ စစ္ရွဳံး ခဲ႔ေသာအရွိန္ေႀကာင္႔ ခြန္ဆာသည္ စိတ္ဓါတ္အလြန္က်ဆင္းခဲ႔သည္ ။  ၁၉၆၉ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္အစိုးရမွ သူ႔အား ဖမ္းမိခဲ႔သည္ ။ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္တြင္ ကင္းလြတ္ခြင္႔ ရခဲ႔ျပီး ရုရွား ေဒါက္တာႏွစ္ေယာက္ကို ခိုးမွဳက်ဴးလြန္ရန္ အမိန္႔ေပးခဲ႔သည္ ဟု သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ႔သည္။
၁၉၇၆ခုႏွစ္ သူလြတ္ေျမာက္ျပီးေနာက္ ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း ရွိ ဘန္ဟင္တက္(Ban Hin Taek) ရြာအတြင္းပိုင္းတြင္ အေျခခ်ခဲ႔ျပီး ဘိန္းေမွာင္ခိုတင္သြင္းျခင္းလုပ္ငန္းကိုတဖန္ျပန္လည္လုပ္ေဆာင္ခဲ႔
သည္။ သူ၏ စစ္တပ္ကို ရွမ္းျပည္ေသြးစည္းေရးတပ္မေတာ္(Shan United Army)ဟု နာမည္ေျပာင္းခဲ႔ျပီး  ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင္႔ ႏွင္႔ လုပ္ပိုင္ခြင္႔မ်ားရရွိရန္ ျမန္မာအစိုးရ ကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ခဲ႔သည္။

                ၁၉၈၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ အေမရိကန္မူးယစ္ေဆး၀ါးအတည္ျပဳကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ ႔ (US Drug Enforcement Agency)ႏွင္႔ထိုင္းျမင္းစီးတပ္သား ႏွင္႔ ျမန္မာျမိဳ ႔တြင္းေပ်ာက္က်ားမ်ား ျဖင္႔
ဖြဲ ႔စည္းခဲ႔ေသာ(၃၉)ေယာက္ေသာ အဖြဲ ႔ျဖင္႔ ခြန္ဆာ အား လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ႔ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ႔ေပ။
သို႔ေသာ္လည္း ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ပက္သုန္ခ်ိဳင္(Pak Thong Chai)မွ ထိုင္းျမင္းစီးတပ္ဖြဲ ႔ ၊
ထိုင္းနယ္နိမိတ္လွည္႔ကင္းရဲမ်ား ၊ထိုင္းနန္းစဥ္တပ္မေတာ္(Royal Thai Army) တို႔ပူးေပါင္းျပီး
ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္ႏွင္႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မွ ဘန္ဟင္တက္(Ban Hin Taek) ရြာေလးမွ ခြန္ဆာ၏
ဌာနခ်ဳပ္ကို ပူးေပါင္း တိုက္ခိုက္ခဲ႔သည္။
၁၉၈၅ ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္းေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ႏွင္႔ ဆက္သြယ္ႏိုင္ခဲ႔ျပီး ပူးေပါင္းျခင္းကို ရရွိခဲ႔သည္။
ထိုပူးေပါင္းျခင္းေႀကာင္႔ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္နိမိတ္ အားလံုးကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ႔ျပီး မယ္ဆိုင္(Mae Sai)သည္လည္းေရႊႀတိဂံေဒသ၏ ဘိန္းျဖဴ ေမွာင္ခိုတင္သြင္းရာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္လာခဲ႔သည္။
၁၉၇၄ မွ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ တိုင္ေအာင္ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုအတြင္း ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ ခြန္ဆာ၏  ႀသဇာ ႀကီးမားမွဳကို အံႀသဖြယ္ ေတြ ႔ ျမင္ႏိုင္သည္။နယူးေယာက္ လမ္းမ်ားေပၚမွ ဘိန္းျဖဴ မ်ား ႏွင္႔ထိုင္း ႏွင္႔ လာအို တြင္ (၈၀)ရာခိုင္ႏွဳန္းခန္႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း ရွိ ေရႊႀတိဂံေဒသမွထြက္ရွိေသာဘိန္းျဖဴမ်ားျဖစ္သည္။
မူးယစ္ေဆး၀ါး အတည္ျပဳ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရုံး၏ အဆိုအရ ေရႊႀတိဂံ ေဒသမွ ဘိန္းျဖဴမ်ားသည္ (၉၀) ရာခိုင္ႏွဳန္း သန္႔စင္မွဳရွိျပီး ဘိန္းျဖဴထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းအားလံုးတြင္ အေကာင္းဆံုး ဟုဆိုသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း ခြန္ဆာ၏ ဘိန္းျဖဴေရာင္း၀ယ္ေရးတြင္ ပန္းေသးတရုတ္ မူစလင္ လူမ်ိဳး မဇန္း၀မ္ (Ma Zhengwen) မွကူညီခဲ႔သည္ ဟုသိရသည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္   ႀသစေႀတးလ် သတင္းေထာက္ စတီဗင္ရိုက္စ္(Stephen Rice)သည္ ခြန္ဆာ(Khun Sa) အား ေတြ ႔ဆံုေမးျမန္းရန္ ထိုင္းႏိုင္ငံနယ္စပ္မွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ခိုး၀င္ခဲ႔သည္။ သူ၏ဘိန္း သီးႏွံ အားလံုး ကို (၈)ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း အျပီးေရာင္းခ်ရန္ ႀသစေႀတးလ် အစိုးရအား ကမ္းလွမ္းခဲ႔သည္။တစ္ႏွစ္လွ်င္
ဘိန္းျဖဴ တန္ဖိုး ႀသစေႀတးလ်ေဒၚလာ သန္း (၅၀)ခန္႔မွ် (၈) ႏွစ္ ၀ယ္ယူရန္ ကမ္းလွမ္းခဲ႔ျပီး ထိုကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ႀသစေႀတးလ် အစိုးရမွ ျငင္းပယ္ခဲ႔ျပီး လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဂရဲ(တ္)မွ “ႀသစေႀတးလ်
အစိုးရသည္  ျငင္းဆိုေႀကာင္း ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္သူ ႏွင္႔ အလုပ္မလုပ္ဘဲ ရိုးရွင္းစြာေနေႀကာင္း ႏွင္႔ ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္ေသာ လုပ္ေဆာင္မွဳ မ်ားကို ေရွာင္ႀကဥ္ေႀကာင္း ” ျပတ္ျပတ္သားသား  ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို
ခဲ႔သည္။ထိုကမ္းလွမ္းခ်က္ေႀကာင္႔ပင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ႏွင္႔ ႀသစေႀတးလ် ႏိုင္ငံ ႏွစ္ခုစလံုး၏ ဘိန္းျဖဴ ေရာင္း၀ယ္ေရးအားလံုးနီးပါး ရပ္ဆိုင္းခဲ႔ရသည္။

၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ နယူးေယာက္(New York) သို႔ ဘိန္းျဖဴ တန္ခ်ိန္(၁၀၀၀) တင္ပို႔ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ႔မွဳေႀကာင္႔
ခြန္ဆာ အား နယူးေယာက္ တရားရုံးမွ ေစာင္႔ႀကည္႔ ခံေနရစဥ္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု မွ သူ၏
ဘိန္းထုတ္ကုန္ အားလံုး ၀ယ္ယူရန္ အဆိုျပဳခဲ႔သည္။ထိုသို႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက သူ၏ အဆိုျပဳခ်က္
ကို ျငင္းဆုိလွ်င္ ႏိုင္ငံတကာ သို႔ ေရာင္းခ်မည္ျဖစ္ေႀကာင္း ေျပာႀကားခဲ႔သည္။
                   
ခြန္ဆာသည္ အေမရိကန္ ၏ ဘိန္းျဖဴေမွာင္ခိုေရာင္းခ်သူအျဖစ္ ေစာင္႔ႀကည္႔ေနမွဳအေပၚစိုးရိမ္ေသာေႀကာင္႔  ၁၉၉၆ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တရား၀င္လက္နက္ခ်ခဲ႔သည္။ ခြန္ဆာအား ဖမ္းဆီးေပးႏိုင္သူအား
အေမရိကန္ေဒၚလာ (၂)သန္း ဆုေငြ ေပးမည္ဟု US DEA မွ ဆုေငြ ထုတ္ျပန္္ခဲ႔သည္။ခြန္ဆာသည္ ရွမ္းျပည္နယ္မွ ရန္ကုန္ျမိဳ ႔သို႔ ေျပာင္းေရႊ ႔ခဲ႔သည္။ ျမန္မာအစိုးရမွ အကာအကြယ္ေပးထားေသာ
ေႀကာင္႔ ဘယ္ေတာ႔မွ အဖမ္းမခံခဲ႔ရေပ။ ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္ခဲ႔ရာတိုင္းျပည္သို႔ တရားခံကို လႊဲအပ္ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ တရား၀င္ ျငင္းဆိုခဲ႔ေသာေႀကာင္႔ ခြန္ဆာသည္ လံုေလာက္ေသာ အရင္းအႏွီးေျမာက္မ်ားစြာ
ျဖင္႔ သူ၏ ဘ၀ကို ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ ၊ မႏၱေလးျမိဳ ႔ ႏွင္႔ ေတာင္ႀကီးျမိဳ ႔တို႔တြင္ ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္ႏိုင္ခဲ႔သည္။

မီဒီယာပိုင္း

၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ သရုပ္ေဆာင္ ရစ္ရမ္း(Ric Young) က ခြန္ဆာ၏ အေႀကာင္းကို သရုပ္ေဖာ္ထားေသာ အေမရိကန္ ဂမ္းစတား(American Gangster) ဟူေသာ ရုပ္ရွင္ရိုက္ကူးခဲ႔သည္။

ကြယ္လြန္ျခင္း

ေအာက္တိုဘာလ ၂၆ရက္ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ၊ ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ တြင္ ခြန္ဆာ အသက္ (၇၃) ႏွစ္ ကြယ္လြန္သည္ ။ သူ၏ရုပ္အေလာင္းကိုေျမာက္ဥကၠလာပရွိေရေ၀းသုသာန္တြင္ေျမျမွဳပ္ခဲ႔ သည္။ ခြန္ဆာ မည္သည္႔ေရာဂါျဖင္႔ေသဆံုးရသည္ကို မသိရေပ ။

ခင္သန္းႏု(မင္းသမီး)

ခင္သန္းႏု(မင္းသမီး)

ခင္သန္းႏု
ေမြးသကၠရာဇ္
အမည္ရင္း
မိဘအမည္	ဦးေအာင္သန္း + ေဒၚႏု
ႏိုင္ငံသား	{{{ႏိုင္ငံသား}}}
လူမ်ဳိး	{{{လူမ်ဳိး}}}
ကိုးကြယ္သည့္ဘာသာ	ဗုဒၶဘာသာ
ေမြးဖြားရာေဒသ	ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕
ပညာအရည္အခ်င္း
အလုပ္အကိုင္	႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္
ၾကင္ေဖာ္	{{{ၾကင္ေဖာ္}}}
သားသမီး	{{{သားသမီး}}}
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈ
ကြယ္လြန္ရက္	{{{ကြယ္လြန္ရက္}}}
ကြန္ယက္

ခင္သန္းႏုသည္ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္တြင္ အကယ္ဒမီရ သ႐ုပ္ေဆာင္မင္းသမီးတစ္ဦး ျဖစ္သည္။
ခင္သန္းႏုသည္ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕၌ ဦးေအာင္သန္းႏွင့္ ေဒၚႏုတုိ႔မွ ေမြးဖြားခဲ့သည့္ သားသမီး ေလးဦးအနက္ အႀကီးဆုံးသမီးျဖစ္သည္။ ခင္သန္းႏုသည္ ဘယ္သန္ ျဖစ္သည္။ မိခင္ျဖစ္သူ၏ တုိက္တြန္းမႈေၾကာင့္ အားကစား လိုက္စားခဲ့ၿပီး မန္းတိုင္းမယ္၊ ဥတၱရ တုိင္းမယ္တုိ႔ကို ဆြတ္ခူးရရွိခဲ့ကာ ၁၉၆၁-ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ေထာင္စုမယ္ဘြဲ႕ကို ရရွိခဲ့ပါသည္။ ၁၉၆၁-ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလတြင္ မယ္ဘြဲ႕ရခဲ့ၿပီး ေမလတြင္ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္အျဖစ္ ႐ိုက္ကူးဖို႔ ကမ္းလွမ္းျခင္း ခံခဲ့ရသူ ျဖစ္သည္။ ဒါ႐ိုက္တာ ေမာင္သင္ ႐ိုက္ကူးသည့္ တင့္လွေပဟန္ ဇာတ္ကားတြင္ စာေရးဆရာ ဆရာ၀န္ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေမာင္သင္၊ ေမသစ္ တို႔ႏွင့္အတူ တြဲဖက္ၿပီး ပါ၀င္သ႐ုပ္ ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။
တင့္လွေပဟန္ ႐ိုက္ကူး ေနဆဲမွာပင္ ဒါ႐ိုက္တာ မင္းရွင္ေနာင္က `ခ်စ္ေသာသူ တစ္ေယာက္´ ဇာတ္ကားမွာ ပါ၀င္သ႐ုပ္ေဆာင္ဖို႔ ကမ္းလွမ္းလာျပန္ပါသည္။ ထိုကားမွာ နာမည္ႀကီး သ႐ုပ္ေဆာင္ ၾကည္စိုး၊ စာေရးဆရာ သ႐ုပ္ေဆာင္ ၀င္းဦးတို႔ႏွင့္ တြဲဖက္ ပါ၀င္ရမွာ ျဖစ္သည္။ စာေရးဆရာ ၀င္းဦးသည္လည္း ျမတ္ေမာ္ဦး ႐ုပ္ရွင္ ထုတ္လုပ္ေရးမွ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးတင္ယု သ႐ုပ္ျပ အမႊန္းတင္ ႐ိုက္ကူးေနတဲ့ `ႏွစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္´ ဇာတ္ကားမွာ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးႀကီး တင္တင္မူ၊ သမီး ေဒစီေက်ာ္၀င္း၊ ေအာင္မိုးတို႔နဲ႔ ႐ိုက္ကူး ေနဆဲ ျဖစ္သည္။
ခ်စ္ေသာသူ တစ္ေယာက္ ဇာတ္ကားသည္ ၀င္းဦးေရာ ခင္သန္းႏုပါ ဒုတိယေျမာက္ လက္ခံခဲ့ၾကတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကားျဖစ္ေပမယ့္ ပထမကားမ်ားက ေနာက္က်ၿပီး ခ်စ္ေသာသူ တစ္ေယာက္က အရင္ ႐ုံတင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၀င္းဦးႏွင့္ ခင္သန္းႏုတို႔၏ ပြဲဦးထြက္ ဇာတ္ကားဟု ဆုိႏိုင္ပါသည္။
အဲဒီကားမ်ားက အစ ႐ုပ္ရွင္ကားေပါင္းမ်ားစြာ ႐ိုက္ကူးလာတဲ့ ခင္သန္းႏုဟာ အဲဒီေခတ္က ေရပန္းစားေနဆဲ ျဖစ္တဲ့ ေရႊဘ၊ တင္ညြန္႔တို႔နဲ႔ တြဲဖက္ၿပီး ေျမႀကီးနဲ႔ ေရႊထီး ႐ိုက္ကူးခဲ့ဖူးပါေသးတယ္။ ၀င္းဦး၊ ခင္သန္းႏုတို႔ အတြဲဟာ ပရိသတ္မ်ား အတြက္ အတြဲညီတဲ့ သူမ်ားျဖစ္သလို ညြန္႔၀င္း ေပၚလာခ်ိန္မွာလည္း ညြန္႔၀င္း၊ ခင္သန္းႏုတုိ႔ဟာ ပရိသတ္မ်ား ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားတဲ့ အတြဲျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ခင္သန္းႏုဟာ ႐ုပ္ရွင္ ေလာကမွာ မင္းသား အေတာ္ မ်ားမ်ားနဲ႔ တြဲဖက္ သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ဖူး သူပါ။ ေရႊဘ၊ တင္ညြန္႔၊ ၀င္းဦး၊ ညြန္႔၀င္း၊ စိန္ျမင့္၊ ျမတ္ေလးတို႔က အစ ဒီဘက္ေခတ္ အထိ ေခါင္းေဆာင္မင္းသမီး အျဖစ္ ပါ၀င္ သ႐ုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွာ ေအ၀မ္း ႐ုပ္ရွင္မွ ဒါ႐ိုက္တာ ေအ၀မ္းဦးတင္ေမာင္ ႐ိုက္ကူး ခဲ့တဲ့ ကိုယ္ရယ္တုိးရယ္ စိုးစိုးရယ္ ဇာတ္ကားမွာ ေယာက်္ားလ်ာေလး အသြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ မႈပီျပင္ျခင္းေၾကာင့္ အေကာင္းဆုံး အမ်ဳိးသမီး ဇာတ္ေဆာင္ဆုကို ဆြတ္ခူး ရရွိခဲ့ပါတယ္။
၁၉၇၅ ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေမာင္ခင္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ၿပီး သား ေ၀ယံမင္းခင္၊ သမီး ႏွင္းလႊာႏုတို႔ ကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ တ႐ုတ္ျပည္သူ႕ သမၼတႏိုင္ငံသို႔ စစ္သံမွဴး အျဖစ္ သြားေရာက္တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ရခ်ိန္မွာ ေခတၱ ခဏ လိုက္ပါသြားခဲ့ေပမယ့္ ႐ုပ္ရွင္ေလာကနဲ႔ အၾကာႀကီး အဆက္မျပတ္ခဲ့ပါဘူး။ ခင္သန္းႏုက သားနဲ႔သမီးကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ထားရတဲ့ အခ်ိန္မ်ားမွာေတာင္ ကိုယ္၀န္ ေျခာက္လအထိ ႐ုပ္ရွင္ကား မ်ားကို လက္ခံ႐ိုက္ကူးခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။
ခင္သန္းႏုရဲ႕ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚႏုက သား ေက်ာ္ေမာင္ေမာင္သြင္ ေခၚ ေမာင္ေမာင္၊ သမီး ခင္ခ်ဳိဆက္၊ ခင္ျမတ္ၾကဴတုိ႔ကိုလည္း အစ္မျဖစ္သူအား အားက်ဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့တဲ့ အတြက္ သူတို႔ သုံးေယာက္ဟာလည္း ႐ုပ္ရွင္ သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့ ၾကဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္က ႐ုပ္ရွင္ကို ၀ါသနာ မထုံျခင္းေၾကာင့္ ၾကာရွည္႐ိုက္ကူးျခင္း မျပဳခဲ့ ၾကပါဘူး။
႐ုပ္ရွင္ေလာကမွာ အမ်ဳိးသား သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္ဦး အျဖစ္ နာမည္ႀကီးလာတဲ့ ေက်ာ္ဟိန္းနဲ႔လည္း ခင္သန္းႏုဟာ ဇာတ္ကားေပါင္း မ်ားစြာမွာ တြဲဖက္ ပါ၀င္သ႐ုပ္ ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်စ္တစ္ပြဲ စစ္ပြဲတစ္ရာ၊ ကညာပ်ဳိနဲ႔ ဇရာအို အစရွိတဲ့ ကားမ်ားဟာ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ နာမည္ႀကီး ကားမ်ား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ခင္သန္းႏု မယ္ဘြဲ႕ရၿပီး ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ျဖစ္ခါစ အခ်ိန္မွာ ၂၀ ရာစု ကိုေက်ာ္ညြန္႔ရဲ႕ ဖိတ္ေခၚမႈနဲ႔ ျမန္မာ့အသံမွာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ သီဆုိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္း နာမည္က ေႏွာင္ လို႔ အမည္ ရၿပီး ဓာတ္ျပားရ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ အလုပ္က တစ္ဖက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အဆုိဘက္မွာ အာ႐ုံ မစိုက္ႏိုင္ခဲ့ဖူးလို႔ ခင္သန္းႏုက ဆုိပါတယ္။
၀င္းဦး ဒါ႐ိုက္တာ အျဖစ္ ႐ိုက္ကူးခဲ့တဲ့ မႈံေရႊရည္ ဇာတ္ကားမွာ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဇာတ္ကားတစ္ကား ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ခင္သန္းႏုက မင္းသမီး မႈံေရႊရည္ အျဖစ္ ပီပီ ျပင္ျပင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ တာေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီး သ႐ုပ္ေဆာင္ ထူးခြၽန္ဆုကို ရရွိလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ ၾကေပမယ့္ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္ အတြက္ ႐ုပ္ရွင္ထူးခြၽန္ဆု ခ်ီးျမႇင့္ရာမွာ အမ်ဳိးသားဇာတ္ေဆာင္ ၀င္းဦးသာလွ်င္ မႈံေရႊရည္ ဇာတ္ကားနဲ႔ ထူးခြၽန္ဆု ရရွိသြားခဲ့ပါတယ္။
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ဒါ႐ိုက္တာ ေမာင္၀ဏၰ ႐ိုက္ကူးတဲ့ ခုနစ္စဥ္အလြမ္း ဇာတ္ကားနဲ႔ ဒုတိယအႀကိမ္ အမ်ဳိးသမီးဇာတ္ေဆာင္ဆုကို ဆြတ္ခူးရရွိခဲ့ပါတယ္။ မႈံေရႊရည္ ရဲ႕အဆက္ ျဖစ္တဲ့ ခိုင္မာလာႏွင္းဆီ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားကို ႐ိုက္ကူးရာ မွာ မင္းသမီးဇာတ္ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ၀င္းဦးက ခင္သန္းႏု ထူးခြၽန္ဆု ဆြတ္ခူးႏိုင္တယ္ လို႔ ဆုိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႐ိုက္ရင္းတန္းလန္းမွာ ၀င္းဦး ကြယ္လြန္သြားတဲ့အတြက္ က်န္အပိုင္းမ်ားကို ဒါ႐ိုက္တာၾကည္စိုးထြန္းက ဆက္လက္႐ိုက္ကူးၿပီး ၀င္းဦး ေနရာမွာ ရန္ေအာင္က သ႐ုပ္ ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွ ခိုင္မာလာႏွင္းဆီ ကို ႐ုံတင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ထူးခြၽန္ဆုေပး ပြဲမွာ ႏွစ္ကိုယ္ခြဲ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ ႏိုင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ခင္သန္းႏုကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ထူးခြၽန္ဆုနဲ႔ လြဲခဲ့ပါတယ္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေမာင္ခင္နဲ႔ ကြာ ရွင္းျပတ္စဲၿပီးျဖစ္တဲ့ ခင္သန္းႏုက ေဒါက္တာျမတ္သူရစိုး နဲ႔ ဒုတိယအိမ္ေထာင္ တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ သမီးေလး ျမတ္သန္းႏုစိုး ေမြးဖြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။ သမီးေလးကိုယ္၀န္ ေဆာင္စဥ္ကာလ အတြင္းမွာ ဒါ႐ိုက္တာ မီးပြား ႐ိုက္ကူးတဲ့ သမီးတစ္ေကာင္ ႏြားတစ္ ေထာင္ ဗီဒီယိုကားကို သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။
ခင္သန္းႏုဟာ ႐ုပ္ရွင္ ေလာကထဲ၀င္ေရာက္လာတဲ့ အမ်ဳိးသား သ႐ုပ္ေဆာင္သစ္ မ်ားစြာတို႔ကို လက္တြဲေခၚယူ စင္တင္ေပးခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ လင္းေအာင္၊ ေဇာ္လင္း၊ ထြန္းထြန္း ၀င္း၊ ေမာင္သန္း၀င္းတုိ႔ဟာ ခင္သန္းႏုနဲ႔ တြဲဖက္ခဲ့ၾကတဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္သစ္မ်ား ျဖစ္ပါ တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ခင္သန္းႏုဟာ သူ႔အရြယ္နဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ အေမခန္းမ်ားမွာ ပါ၀င္ သ႐ုပ္ေဆာင္ လာပါတယ္။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ဒါ႐ိုက္တာ ခင္ေမာင္ဦး၊ စိုး သိမ္းထြဋ္တို႔ ႐ိုက္ကူးတဲ့ သမီးရွင္ ဇာတ္ကားမွာ သမီးမ်ားကိုေမြးထားတဲ့ အေမ အျဖစ္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈေၾကာင့္ တတိယေျမာက္ ထူးခြၽန္ဆုအျဖစ္ အမ်ဳိးသမီးဇာတ္ပို႔ဆုကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီဆု အပါအ၀င္ ခင္သန္းႏုဟာ အကယ္ဒမီ သုံးထပ္ကြမ္းျဖစ္ၿပီး ယေန႔အခ်ိန္ အထိ က်ရာ ဇာတ္႐ုပ္မ်ားမွာ ပါ၀င္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေနဆဲျဖစ္ ပီး က်န္းမာေရး အေျခအေန အရ စိတ္ႀကိဳက္ဇာတ္ကား မ်ားကိုသာ ေရြးခ်ယ္႐ိုက္ကူးရင္း ကေမာၻဇရိပ္သာ ေနအိမ္မွာ သမီးျမတ္သန္းႏုစိုးနဲ႔ အတူ ေနထုိင္လ်က္ရွိပါတယ္။ 

ခင္ယုေမ(မင္းသမီး)

ခင္ယုေမ(မင္းသမီး)

ခင္ယုေမ
ေမြးသကၠရာဇ္	၁၉၃၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လ
အမည္ရင္း
မိဘအမည္	အဖ ဦးယုဆြမ္း၊ အမိ ေဒၚၾကင္ၿမိဳင္
ႏိုင္ငံသား	{{{ႏိုင္ငံသား}}}
လူမ်ဳိး	{{{လူမ်ဳိး}}}
ကိုးကြယ္သည့္ဘာသာ	ဗုဒၶဘာသာ
ေမြးဖြားရာေဒသ	ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
ပညာအရည္အခ်င္း	တကၠသိုလ္ ဝင္တန္း
အလုပ္အကိုင္	အဆုိေက်ာ္၊ သ႐ုပ္ေဆာင္
ၾကင္ေဖာ္	{{{ၾကင္ေဖာ္}}}
သားသမီး	{{{သားသမီး}}}
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈ
ကြယ္လြန္ရက္	{{{ကြယ္လြန္ရက္}}}
ကြန္ယက္

၁၉၃၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လတြင္ အဖ ဦးယုဆြမ္း၊ အမိ ေဒၚၾကင္ၿမိဳင္တုိ႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားပါတယ္။ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ စိန္႔ဖရန္ ကြန္ဗင့္ေက်ာင္းနဲ႔ ၁၉၅၅ မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ မိန္းကေလးမ်ား အထက္တန္းေက်ာင္းတုိ႔မွာ တကၠသိုလ္ ဝင္တန္းအထိ ပညာ သင္ၾကားခဲ့တယ္။

၈ တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ကတည္းက မိသားစုမ်ားနဲ႔ ေတးေရးဆရာ ၿမိဳ႕မသီးတို႔ ရင္းႏွီးမႈေၾကာင့္ ဂီတဗိမာန္တီး၀ိုင္းနဲ႔ အဲဒီကာလတုန္းက ၀င္ဒါမီယာကေန ထုတ္လႊင့္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ အသံမွာ သီခ်င္း စဆုိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ခုေခတ္လို တိပ္နဲ႔ အသံသြင္းၿပီးမွ လႊင့္ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ တီး၀ိုင္းနဲ႔ တုိက္႐ိုက္ဆုိၿပီး တိုက္႐ိုက္ လႊင့္ထုတ္ရတဲ့ စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကာလေပၚ တီး၀ိုင္း အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ သီဆုိလႊင့္ထုတ္တဲ့ အထဲက ပရိသတ္ႀကိဳက္မယ့္ အဆင့္မီ သီခ်င္းမ်ားကိုသာ ဓာတ္ျပားရ သီခ်င္း အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး ျမန္မာ့အသံမွ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထုတ္လႊင့္ေပးတဲ့ စနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဓာတ္ျပား မရတဲ့ သီခ်င္းမ်ား ကေတာ့ တစ္ႀကိမ္နဲ႔တင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚခင္ယုေမ ပထမဦးဆုံး သီဆုိခဲ့တဲ့သီခ်င္းက ေမပန္းခ်ီ လို႔ ဆုိပါတယ္။ သူကိုယ္တုိင္က ပန္းခ်ီဆြဲတာကို ၀ါသနာပါသူျဖစ္လုိ႔ ေတးေရးဆရာက ေမပန္းခ်ီ ဆုိတဲ့ သီခ်င္းကို ေရးေပးခဲ့တာလို႔ ေဒၚခင္ယုေမက ဆုိပါတယ္။ အဆုိေက်ာ္ ဘ၀မွာ ေအာင္ျမင္လာေတာ့ ဓာတ္ျပား ေလာကကို ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ စုံေတာၿမိဳင္၊ လူညိဳယဥ္၊ ႐ိုင္းတဲ့စင္ေရာ္၊ ျမင္းလွည္း ကေလးနဲ႔ေပ်ာ္ အစရွိတဲ့ ေတး သီခ်င္းေပါင္း ်ားစြာကို ေရာင္းတန္း ဓာတ္ျပားအျဖစ္ သီဆုိ အသံသြင္းခဲ့ရပါတယ္။
အသက္ ၁၈၊ ၁၉ အရြယ္ ၁၉၅၇-၅၈ ေလာက္မွာ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးခ်င္းစိန္က ေခၚေဆာင္မႈနဲ႔ သက္ လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ ကားတစ္ကား စတင္ ႐ိုက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သက္ က အိမ္ေထာင္ေရး ဇာတ္ကားတစ္ကားျဖစ္ၿပီး တစ္ကားလံုး နီးပါး မင္းသမီး ငိုရတဲ့ ဇာတ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဆရာ ဦးခ်င္းစိန္က မင္းသမီးသစ္ တစ္ေယာက္ကို ဒီလို ပြဲထုတ္လို႔ မျဖစ္ဘူး၊ အဆုိေက်ာ္ မင္းသမီး အေနနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဇာတ္ကား တစ္ကားနဲ႔ ပြဲဦး ထြက္သင့္တယ္ ဆုိၿပီး ဒါ႐ိုက္တာ ဦးလွ တင္လက္ကို အပ္လိုက္ပါတယ္။ သက္ ဇာတ္ကား ႐ိုက္ကူးမႈကို ေခတၱရပ္ဆိုင္းၿပီး ဒါ႐ိုက္တာ ဦးလွတင္ ႐ိုက္ကူးတဲ့ ဤဘ၀၀ယ္ ဟာသကားမွာ အဲဒီေခတ္ အခါတုန္းက နာမည္ႀကီး ဟာသ သ႐ုပ္ေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ဦးဖိုးပါႀကီးနဲ႔ တြဲၿပီး သ႐ုပ္ ေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚခင္ယုေမရဲ႕ ပြဲဦးထြက္ ႐ုပ္ရွင္ကားဟာ ဤဘ၀၀ယ္ လို႔ မွတ္တမ္း တင္ရပါတယ္။
ေဒၚခင္ယုေမက အဆုိေက်ာ္ဘ၀ကေန သ႐ုပ္ေဆာင္ ျဖစ္လာေတာ့ ပင္ကို ကတည္းက ၀ါသနာပါတဲ့ ဖက္ရွင္မ်ဳိးစုံကို တီထြင္၀တ္ ဆင္လာျခင္းေၾကာင့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတစ္လႊားမွာ ခင္ယုေမ ဖက္ရွင္ဆုိၿပီး ဖက္ရွင္ေပါင္း မ်ားစြာ ေခတ္စားခဲ့ပါတယ္။ ခုေခတ္ မိန္းကေလးမ်ား ၀တ္ေနၾကတဲ့ ဒူးေအာက္ေရာက္ စကတ္ထဘီမ်ားဟာ ခင္ယုေမ ေခတ္တုန္းက တီထြင္ခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက လူႀကီးမ်ားက လယ္သူမဖက္ရွင္လို႔ ၾသဘာ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆံပင္ ဖက္ရွင္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း ငယ္ထိပ္တည့္တည့္မွာ ဘူး ပြင့္သဏၭာန္ အပြင့္ေဖာ္တဲ့ ဆံပင္ ဖက္ရွင္ကို တီထြင္ခဲ့တဲ့ အျပင္ ဗီးဟိုက္လို႔ ေခၚတဲ့ ပ်ားအုံပုံစံ ဆံပင္ဖက္ရွင္ဟာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ခင္ယုေမ စတင္ တီထြင္ခဲ့တာပါ။
႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးအျဖစ္ ႐ုပ္ရွင္ကားေပါင္းမ်ားစြာ ႐ိုက္ကူးခဲ့ရပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ ထူးခြၽန္ဆုကို ၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွာ မႏၲေလး ႐ုပ္ရွင္က ႐ိုက္ကူး ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ ေမတၱာ ဇာတ္ကားနဲ႔ ပထမဆုံးအႀကိမ္ အမ်ဳိးသမီး ပညာသည္ ဆုကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ထူးခြၽန္ဆုေပးပြဲ က်င္းပခ်ိန္မွာ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းက ဆက္သြယ္ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ ေပမယ့္ သံေတာင္၊ ေဘာဂလိ ေတာထဲမွာ ပုလဲမ်က္ရည္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားကို သြားေရာက္ ႐ိုက္ကူးေနခ်ိန္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္မလာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေဒၚခင္ယုေမကိုယ္စား သ႐ုပ္ေဆာင္၊ ဒါ႐ိုက္တာ ဗိုလ္ဘကိုက ဆုတက္ ယူေပးခဲ့ပါတယ္။
၁၉၇၅ ခုႏွစ္မွာ ဒါ႐ိုက္ တာ ဦးသုခ ႐ိုက္ကူးခဲ့တဲ့ ေရႊျခည္ေငြျခည္တန္းပါလို႔ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားနဲ႔ အမ်ဳိးသမီး ဇာတ္ေဆာင္ဆုကို ဆြတ္ခူးႏုိင္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္မွာ ဒါ႐ိုက္တာ၊ သ႐ုပ္ေဆာင္ ဦးေက်ာ္ေဆြနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ပါ တယ္။ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္း၊ ျမတ္ေလးတို႔နဲ႔ တြဲဖက္ ပါ၀င္ သ႐ုပ္ေဆာင္တဲ့ မလိခခ်စ္သူ ဇာတ္ကား႐ိုက္ကူးၿပီး ျပန္လာခ်ိန္မွာ ကိုယ္၀န္ရွိခဲ့ၿပီး ၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွာ တစ္ဦးတည္းေသာ သားကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးေက်ာ္ေဆြက ေက်ာ္ေဆြဆက္လို႔ အမည္ေပး ခဲ့ေပမယ့္ ေဒၚခင္ယုေမကေတာ့ သူ႕သားနာမည္ကို ေအာင္ေက်ာ္မိုးလို႔သာ အမည္ တြင္ေစပါတယ္။ တစ္ဦးတည္းေသာ သား ေအာင္ေက်ာ္မုိးက အခု အသက္ ၃၇ ႏွစ္ရွိၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ေနထုိင္လ်က္ရွိကာ ေျမးမ အယ္ရစ္ကာမိုးနဲ႔ ေျမးေယာက်္ားေလး ရပ္ဆယ္မိုးတုိ႔ ထြန္းကားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ေယာက္တည္း ႐ုန္းကန္ေနထုိင္ရတဲ့ ဘ၀မွာ ေဒၚခင္ယုေမဟာ လူလိမ္ လူေကာက္မ်ားစြာနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕ၿပီး လိမ္လည္မႈမ်ား ခံခဲ့ရပါ တယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ကမၻာ ေအးဘုရားလမ္းေဘးက လမ္းသြယ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ သီရိ မဂၤလာရိပ္သာ လမ္းသြယ္ထဲမွာ ေျမႏွစ္ကြက္ ပိုင္ဆုိင္ခဲ့ၿပီး မ်က္ႏွာစာ အကြက္ကို တိုက္ေဆာက္၊ အငွားခ်ၿပီး အတြင္းဘက္က အကြက္မွာ ကိုယ္တုိင ္ေနထိုင္ဖို႔ သီးျခားေဆာက္ လုပ္ေနထုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ေရွ႕က တိုက္ကုိ သြင္းကုန္ ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္တဲ့ ကုမၸဏီ တစ္ခုက ႏွစ္ရွည္ငွားရမ္းဖို႔ အတြက္ ျပင္ဆင္ ေဆာက္လုပ္ဖို႔ လိုအပ္လာတာေၾကာင့္ သုံးလနဲ႔ အၿပီးေဆာက္လုပ္ေပးမယ္ ဆုိတဲ့ ကန္ထ႐ိုက္ကို အပ္လိုက္ေပမယ့္ ေငြမ်ားအလိမ္ ခံလိုက္ရၿပီး ေဆာက္လက္စ တုိက္မွာလည္း တန္းလန္းနဲ႔ ရပ္သြားပါတယ္။ တုိက္ဆက္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ အတြင္းဘက္က ေျမကြက္ကို ခြဲေရာင္းလိုက္ၿပီး ေရွ႕ကတုိက္ကို ၿပီးေအာင္ ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ တုိက္ေဆာက္ၿပီး ပိုလွ်ံတဲ့ ေငြကို စားစရိတ္ ရႏိုင္ေအာင္လို႔ ပုဂၢလိက ေငြစု ေငြေခ်းလုပ္ငန္းထဲ ထည့္ထားခဲ့ရာက ကုမၸဏီ ဖ်က္သိမ္းသြားတဲ့ အတြက္ လက္မဲ့ျဖစ္ခဲ့ရျပန္ ပါတယ္။
ေဆာက္ၿပီးတဲ့တိုက္ကို ေရႊျခည္ေငြျခည္မွာ အတူ သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ခ်ဳိျပံဳး ေရာက္လာၿပီး ႐ုပ္ရွင္သမားေတြကို ငွားပါလားလို႔ အၾကံေပး တုိက္တြန္းခဲ့ရာကအစ ခုခ်ိန္ထိ ေဒၚခင္ယုေမရဲ႕ တိုက္ကို ႐ုပ္ရွင္သမားမ်ား ႐ိုက္ကူး ေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚခင္ယု ေမက “အရင္တုန္းကေတာ့ တစ္လမွာ ရက္ ၂၀ ေလာက္ ငွားရပါတယ္။ ခုေတာ့ ၁၀ ရက္ေတာင္ မျပည့္တတ္ေတာ့ဘူး”လို႔ ဆုိပါတယ္။ သူ႕အိမ္မွာ ႐ုပ္ရွင္သမားေတြ ၀င္ထြက္ သြားလာေနၾကေပမယ့္ ႐ိုက္ကြင္းေပၚ ေရာက္တဲ့ သူမ်ား ေဒၚခင္ယုေမကို မေတြ႕ၾကရပါဘူး။ ႐ိုက္ကြင္း ရွိတဲ့ ေန႔ဆုိရင္ ေဒၚခင္ယုေမက သူ႕အခန္းထဲမွာပဲ စားစရာ ေသာက္စရာ အျပည့္အစုံ နဲ႔ အခန္းတံခါး ပိတ္ေနတာပါ။
ဒီအသက္အရြယ္မွာ သူနဲ႔လိုက္ဖက္တဲ့ ဇာတ္႐ုပ္မွာ သ႐ုပ္ေဆာင္မယ္ ဆုိရင္ ျဖစ္ႏိုင္ေသးေပမယ့္ ေဒၚခင္ယုေမကေတာ့ လုံး၀ျငင္းပါတယ္။ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူးလို႔လည္း ဆုိပါတယ္။ က်န္းမာေရး အေျခအေနက ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္ ပြားခဲ့ဖူးၿပီး ကင္ဆာေပ်ာက္ခဲ့ေပမယ့္ တစ္မ်ဳိးမဟုတ္ တစ္မ်ဳိး ေဖာက္ေနတာပဲလို႔ ေဒၚခင္ယုေမက ဆုိပါတယ္။ လက္ရွိ အေျခအေနမွာ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ေျခေထာက္ တစ္ဖက္က ေသြးျပန္ေၾကာမ်ား ပိတ္ေနတာေၾကာင့္ လက္မ်ား ေရာင္ကိုင္းေနသလို ေျခေထာက္ကလည္း ေျခဖမိုး တစ္ခုလုံး ေရာင္ကိုင္းေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ လက္ရွိ ေနအိမ္ျဖစ္တဲ့ အမွတ္ (၂၉/ေအ) သီရိမဂၤလာ ရိပ္သာလမ္းမွာ တူမကေလး မ်ားရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ေနထုိင္လ်က္ ရွိပါတယ္။

ေငြစကၠဴ

ေငြစကၠဴ

ေငြစကၠဴ ဆိုသည္မွာ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကား ရာတြင္ ၾကားခံအျဖစ္ အသံုးျပဳကာ စကၠဴျဖင့္ ျပဳလုပ္ထား၍ တန္ဘိုးသတ္မွတ္ထားေသာ အရာျဖစ္သည္။ ကမၻာတြင္ ႏိုင္ငံအသီးသီး၌ ေငြစကၠဴကို အသံုးျပဳၾကသည္။ ႏိုင္ငံတိုင္း လိုလိုပင္ ကိုယ္ပိုင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ေငြစကၠဴမ်ား ႐ွိၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကိုလိုနီေခတ္မွစ၍ ေငြစကၠဴမ်ားကို သံုးစြဲခဲ့ၾကသည္။
ကိုလိုနီေခတ္တြင္ အိႏၵိယ၏ ျပည္နယ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ရွိေနေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ေငြစကၠဴသီးသန္႔ ထုတ္လုပ္ခဲ့သည္။ “ဗမာျပည္တြင္ သံုးႏိုင္သည္”ဟုေရးၿပီး ထုတ္သည္။ ထိုေခတ္တြင္ ႐ူပီး (Rupee) အသံုးျဖစ္သည္။ ၁႐ူပီး (Rupee)တြင္ ၁၀၀ စန္႔ (Cent) ရွိသည္။ ၁႐ူပီး (Rupee) တြင္ ၁၆- ပဲ (Anna) ရွိသည္။
၁၉၄၄ ခုနစ္တြင္ “ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ” ဆိုသည့္နာမည္ႏွင့္ ေငြစကၠဴမ်ား၊ “ဗမာႏိုင္ငံေတာ္ဘဏ္” ဆိုေသာနာမည္ႏွင့္ ထုတ္ထားေသာ ေငြစကၠဴမ်ား ေတြ႕ရသည္။ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္လည္း ႐ူပီး (Rupee) သာသံုးသည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္ က်ပ္ (Kyat) အသံုးျပဳလာသည္။ ၁က်ပ္တြင္ ျပား၁၀၀ ရွိသည္။
၁၉၄၈ ခုနစ္မွာ တစ္က်ပ္တန္ကို “ဗမာႏိုင္ငံအစိုးရ” ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ထုတ္ၿပီး ၁၉၅၃ ခုနစ္မွာ ထိုဒီဇိုင္းကို မေျပာင္းဘဲ “ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ဘဏ္”ဟုဆိုေသာ နာမည္ႏွင့္ ေျပာင္းထုတ္သည္။
ေနာက္ထူးျခားခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ၁၉၉၄ ခုနစ္က ထုတ္ခဲ့ေသာ ၅၀၀က်ပ္တန္ ႏွင့္ ၁၉၉၈ ခုနစ္မွာ ထုတ္ခဲ့သည့္ ၁၀၀၀က်ပ္တန္ ေငြစကၠဴမ်ားကို ၂၀၀၄ ခုနစ္မွာ ဒီဇို္င္းလံုး၀မေျပာင္းဘဲ အရြယ္အစားေသးၿပီး ထပ္မံထုတ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။

၁၉၃၇ ခုနစ္မွ ၁၉၄၅ ခုနစ္အထိ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ ေငြစကၠဴပံုမ်ား

ဂ်ပန္ေခတ္ ေငြစကၠဴပံုမ်ား

၁၉၄၈ ခုနစ္မွ ၁၉၈၇ ခုနစ္အထိ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ ေငြစကၠဴပံုမ်ား

၁ က်ပ္ မ်က္ႏွာစာ	၁ က်ပ္ ေက်ာဘက္	၅ က်ပ္ မ်က္ႏွာစာ	၅ က်ပ္ ေက်ာဘက္
၁၀၀ က်ပ္ မ်က္ႏွာစာ	၁၀၀ က်ပ္ ေက်ာဘက္

FEC: Foreign Exchange Certificate

၁ က်ပ္ မ်က္ႏွာစာ	၁ က်ပ္ ေက်ာဘက္	၁၀ က်ပ္ မ်က္ႏွာစာ	၁၀ က်ပ္ ေက်ာဘက္
၂၀ က်ပ္ မ်က္ႏွာစာ	၂၀ က်ပ္ ေက်ာဘက္

ဖ်က္သိမ္းခဲ့ေသာ ေငြစကၠဴပံုမ်ား

၂၅ က်ပ္တန္

၃၅ က်ပ္တန္

၇၅ က်ပ္တန္

၁၉၉၀ ခုနစ္မွ ယခုအခ်ိန္ထိ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ ေငြစကၠဴပံုမ်ား

၉၀ က်ပ္တန္ ဆရာစံပံု	၄၅ က်ပ္တန္ သခင္ဖိုးလွႀကီးပံု	၁ က်ပ္ (၁၉၉၀) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ နဂါးသစ္ထြင္းပန္းပု	ျပား ၅၀ (၁၉၉၄) ေစာင္းေကာက္
၁ က်ပ္ (၁၉၉၆) ျခေသၤ့ ႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကန္ေတာ္ႀကီး ေလွၿပိဳင္ပဲြ	၅ က်ပ္ (၁၉၉၇) ျခေသၤ့ ႏွင့္ ျခင္း၀ုိင္း	၁၀ က်ပ္ (၁၉၉၇) ျခေသၤ့ ႏွင့္ ကရ၀ိတ္ေဖာင္	၂၀ က်ပ္ (၁၉၉၄) ျခေသၤ့ ႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျပည္သူ႔ရင္ျပင္
၅၀ က်ပ္ (၁၉၉၇) ျခေသၤ့ ႏွင့္ ရုိးရာလက္မႈပညာရွင္	၁၀၀ က်ပ္ (၁၉၉၄) ျခေသၤ့ ႏွင့္ ရုိးရာလက္မႈပညာရွင္	၂၀၀ က်ပ္ (၁၉၉၈) ျခေသၤ့ ႏွင့္ သစ္ဆဲြဆင္	၅၀၀ က်ပ္ (၁၉၉၄) ျခေသၤ့ ႏွင့္ ပန္းပုပညာရွင္
၁၀၀၀ က်ပ္ ဆုိဒ္ႀကီး (၁၉၉၈)	၁၀၀၀ က်ပ္ ဆုိဒ္ေသး (၂၀၀၄)	၅၀၀၀ က်ပ္ (၂၀၀၉) စက္တင္ဘာ၂၅ ရက္ေန႔ ၊ဆင္ျဖဴေတာ္ ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အေဆာက္အဦး	(၁၉၉၉) ၅-က်ပ္၊ ၁၀-က်ပ္၊ ၅၀-က်ပ္၊၁၀၀-က်ပ္