စကၤာပူ

စကၤာပူ

ျခေသၤ့ၿမိဳ႕ေတာ္ဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ စကၤာပူနိုင္ငံသည္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလေၾကာင္းႏွင့္ ေရေၾကာင္းသယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး အခ်က္အခ်ာက်ေသာေဒသတြင္ ရွိၿပီး ကမာၻ႔ကုန္သြယ္ေရး ဗဟိုခ်က္မၿမိဳ႕ေတာ္မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။
စကၤာပူ (English:Singapore Chinese: 新加坡; pinyin: Xīnjiāpō; in Malay: Singapura; in Tamil: சிங்கப்பூர், Cingkappūr) တရားဝင္အမည္အားျဖင့္ စကၤာပူသမၼတနိုင္ငံ သည္ ကြၽန္းနိုင္ငံတစ္နိုင္ငံျဖစ္ျပီး မေလးက်ြန္းဆြယ္၏ ေတာင္ဖက္အစြန္ဆုံး တြင္တည္ရွိသည္။ အီကြေတာ၏ေျမာက္ဖက္ ၈၅မိုင္(၁၃၇ ကီလိုမီတာ) အကြာတြင္ တည္ရွိျပီး မေလးရွားနိုင္ငံ ဂ်ဟိုး(Johor) ျပည္နယ္၏ ေတာင္ဖက္နွင့္ အင္ဒိုနီးရွားနိုင္ငံ ရီေအာကြ်န္းမ်ား(ၽiau Islands) ၏ ေျမာက္ဖက္တြင္ တည္ရွိသည္။ စတုရန္းမိုင္ ၂၇၃မိုင္ (စတုရန္းကီလိုမီတာ ၇၀၇.၁ ကီလိုမီတာ) သာ ရွိသျဖင့္ စကၤာပူသည္ ကမာၻေပၚရွိ နိုင္ငံနွင့္ျမိဳ႕ေတာ္တစ္ခုတည္းျဖစ္ေသာ နိုင္ငံ ၃ ခုတြင္ တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္သည္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္လည္း အငယ္ဆုံးနိုင္ငံ ျဖစ္သည္။
ဥေရာပသားတို့ အေျခခ်မေနထိုင္မီအခ်ိန္က ယခုသိရွိေသာ စကၤာပူသည္ စကၤာပူျမစ္ဝတြင္ တည္ရွိေသာ မေလးငါးဖမ္း ရြာကေလးတစ္ရြာမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ အိုရန္ေလာ့ (Orang Laut) ေခၚ နယ္ေျမခံမေလးလူမ်ဳိးတို့သည္ ကမ္းရိုးတန္းအနီး၊ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားအနီးႏွင့္ ကၽြန္းကေလးမ်ားေပၚတြင္ေနထိုင္ၾကသည္။ ၁၈၁၉ ခုႏွစ္တြင္ ၿဗိတိသွ် အေရွ႔အိႏိၵယကုမၸဏီမွ ကၽြန္းေပၚတြင္ ကုန္သြယ္ေရးစခန္းကို တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သစ္ျမစ္ေဆးဝါးတို့ သယ္ယူရာကုန္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္း၏ ဗ်ဴဟာက်ေသာ ကုန္သြယ္ေရးစခန္းအျဖစ္ အသုံးျပဳခဲ့ၾကသည္။ စကၤာပူသည္ ၿဗိတိသွ် အင္ပိုင္ယာ၏ အေရးပါေသာ ကုန္သြယ္ေရး ႏွင့္ စစ္ေရး ေဒသ တစ္ခုျဖစ္လာၿပီး ၿဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္မႈ၏ အခ်က္အျခာေနရာတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္း၌ ဂ်ပန္တို့က ၿမိဳ႕ေတာ္ကို သိမ္းပိုက္ခဲၿ့ပီး ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီက ၿဗိတိသွ်တို့၏ အႀကီးက်ယ္ဆုံးရႈံးနိမ့္မႈ ဟု ေျပာဆိုခဲ့သည္။ စစ္ၿပီးေခတ္တြင္ စကၤာပူ သည္ ၁၉၄၅ တြင္ ၿဗိတိသွ်တို့၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္သို့ လွ်င္ျမန္စြာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ၁၈ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္ ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးသည့္အခါ မေလးရွား ေအာက္မွ မလာယာ(Malaya)၊ ဆာဘား (Sabah) ၊ ဆာရာဝပ် (Sarawak) တို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းခဲ့သည္။ သို့ေသာ္ ၂ ႏွစ္မွ် မကြာမီအခ်ိန္၌ပင္ စကၤာပူသည္ မေလးရွားလက္ေအာက္မွ ခြဲထြက္ခဲ့ၿပီး ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔တြင္ လြတ္လပ္ေသာ သမၼတနိုင္ငံတစ္နိုင္ငံျဖစ္လာခဲ့သည္။ စကၤာပူသည္ ထိုႏွစ္အတြင္းမွာပင္ စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္တြင္ ကုလသမဂၢသို့ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ စကၤာပူ၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္းသည္ ျမင့္မားလာခဲ့သည္။ နိုင္ငံျခားမွ တိုက္ရိုက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား ႏွင့္အတူ ဒတ္ခ်္ စီးပြားေရးပညာရွင္ အဲလ္ဘတ္ ဝင္းစီးမီးယပ္ (Albert Winsemius) ေရးဆြဲခဲ့သည့္ စီမံကိန္းအေပၚ အေျချပဳ၍ နိုင္ငံေတာ္မွ လမ္းညႊန္သည့္ စက္မႈထုတ္လုပ္ငန္း ေျပာင္းလဲမႈမ်ားေၾကာင့္ အီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းထုတ္လုပ္မႈလုပ္ငန္း၊ ေရနံဓာတုလုပ္ငန္း၊ ကမာၻလွည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ႏွင့္ ေငြေၾကြးဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းတို့အျပင္ ရိုးရာကုန္သြယ္ေရးႏွင့္ ထုတ္ကုန္သြင္းကုန္လုပ္ငန္းတို့ ပါဝင္ေသာ ေခတ္သစ္စီးပြားေရးတစ္ခုကို ဖန္တီးခဲ့သည္။

သမိုင္း

အမည္ရင္းျမစ္

Singapura (စင္ဂါပူရ) ေခၚေသာနာမ သည္ မေလးဘာသာစကား Singapura မွ ဆင္းသက္လာျပီးကလယ္နွင့္ သင္္ကကရိက္ပဒ (singa சிங்க सिंह siṃha ("ျခေသၤ့"၊ သီဟ) နွင့္ புர पुर pura ("ျမိဳ႕"၊ ပူရ)) တြင္ အရင္းခံသည္။ မေလးရာဇဝင္အရ ထိုနာမည္သည္ ၁၄ ရာစုနွစ္ စန္းနီလာဥတၱမ ဟုေခၚေသာ စူမၾတန္မင္းသားသည္ က်ြန္းတြင္သေဘာၤဆိုက္ျပီး မဂၤလာနရားေတြ႕ခဲ့ေသာေၾကာင့္ စင္ဂါ (ျခေသၤ့) ဟုနာမည္မွည့္ခဲ့သည္ ဟုဆိုသည္။သို႔ေသာ္ လတ္တေလာ ရွာေဖြေတြေ့ရွိခ်က္မ်ားအရ ျခေသၤ့သည္ ဘယ္ေသာအခါမွ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးျခင္း မရွိေၾကာင္းသိရသည္။ ယုတ္စြအဆုံး အာရျခေသၤ့ပင္ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးျခင္းမရွိေပ။ ထို့ေၾကာင့္ စန္းနီလာဥတၱမ ျမင္ခဲ့ရေသာ သားရဲတိရိစၦာန္မွာ က်ား သာျဖစ္နိုင္သည္။ ျဖစ္နိုင္ေျခမွာ မေလးရွားက်ား ျဖစ္သည္။

အေျခခ်ေနထိုင္ျခင္း

စကၤာပူနိုင္ငံနွင့္ ပတ္သတ္ေသာ ပထမဦးဆုံး အေျခခ်ေနထိုင္မႈ သမိုင္းေၾကာင္းမွာ ေအဒီ ၂ရာစုတြင္ျဖစ္သည္။ စကၤာပူကြၽန္းသည္ စူမာတယန္ ဆရီဝိဂ်ာယ အင္ပိုင္ယာ၏ အစြန္အဖ်ားျဖစ္ျပီး မူလပထမအားျဖင့္ ဂ်ာဗားက်ြန္းသား စကားျဖင့္ တီမားဆက္ (Temasek) (ပင္လယ္ျမိဳ႕) ဟုေခၚသည္။ တီမားဆက္သည္ လွ်င္ျမန္စြာပင္ ကုန္သြယ္မႈအတြက္ အေျခခ်ေနထိုင္ရာ ျဖစ္လာခဲ့ေသာ္လည္း ၁၄ရာစုအတြင္းတြင္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးလာခဲ့သည္။ ေရွးေဟာင္း တီမာဆက္ေခတ္မွ အၾကြင္းအက်န္မွာ အနည္းငယ္သာရွိေသာ္လည္း စကၤာပူမွ ေရွးေဟာင္းသုေတသနပညာရွင္တို႔က တီမားဆက္ နွင့္ အျခားေခတ္မွ လက္မႈပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကို ရွာဖြေတြ႕ရွိခဲ့ၾကသည္။ ၁၆ ရာစုနွင့္ ၁၉ရာစုအေစာပိုင္းတြင္ စကၤာပူကြၽန္းသည္ ဂ်ဟိုးစူလတန္၏နယ္ေျမ(Sultanate of Johor) အတြင္းတြင္ ပါဝင္သည္။ ၁၆၁၃ ခုနွစ္ မေလး-ေပၚတူဂီစစ္ပြဲအတြင္းတြင္ အေျခခ်ေနထိုင္ရာေနရာအားလုံးကို ေပၚတူဂီတပ္မ်ားက မီးရွဳိ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ထိုရာစုနွစ္အတြင္းတြင္ စကၤာပူကြၽန္းကို ေပၚတူဂီတို့က ဆက္လက္ ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ၾကျပီး ၁၇ ရာစုတြင္ ဒတ္ခ်္တို႔က ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ားတြင္ ကြၽန္းေပၚတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားအာ အဓိကအားျဖင့္ တံငါသည္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။

ကိုလိုနီေခတ္

ေသာမတ္စ္ဝူလ္နာ ထုလုပ္ခဲ့ေသာ ေသာမတ္စ္ စတန္းဖို႔ဒ္ ရပ္ဖဲလ္၏႐ုပ္ထု သူပထမဆုံး စင္ကာပူသို႔ေျခခ်ခဲ့ရာေနရာတြင္ စိုက္ထူထားၿပီး သူသည္ ေခတ္သစ္စင္ကာပူ ကို စတင္ေတြ႕ရွိခဲ့သူအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၾကသည္။

၁၈၁၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁၉ ရက္တြင္ ဆာေသာမတ္စ္ စတန္းဖို႔ဒ္ ရပ္ဖဲလ္ (Sir Thomas Stamford Raffles) သည္ ကၽြန္းမႀကီးေပၚသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ ပထဝီအေနအထားအားျဖင့္ မဟာဗ်ဴဟာက်ေသာ ကုန္သြယ္ေရး အေျခစိုက္စခန္း ျဖစ္လာနိုင္ေၾကာင္း သတိထားမိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရပ္ဖဲလ္သည္ စူလတန္ ဟူစိန္ရွား(Sultan Hussein Shah) ႏွင့္ ၿဗိတိသၽွ အေရွ႕အိႏၵိယကုမၸဏီ၏ ကိုယ္စား စင္ကာပူေတာင္ဖက္ပိုင္းကို ၿဗိတိသၽွအေျခစိုက္စခန္းႏွင့္ ကုန္သြယ္ေရးစခန္းအျဖစ္ တည္ေဆာက္ရန္ အတြက္ ၁၈၁၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ လ ၆ ရက္တြင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္။ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လအထိ စင္ကာပူနယ္ေျမသည္ မေလးလက္ေအာက္ခံပင္ရွိေသးသည္။ ၿဗိတိသၽွတို႔က ကၽြန္းတစ္ခုလုံးကို ျဖန႔္က်က္ထိန္းခ်ဳပ္လာၿပီးသည္ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လတြင္မွ စင္ကာပူသည္ ၿဗိတိသၽွကိုလိုနီအျဖစ္ တရားဝင္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ စင္ကာပူတြင္ ဒုတိယေျမာက္ အေျခခ်ေနထိုင္သူ ဂၽြန္ကေရာဖို႔ဒ္သည္ စင္ကာပူကို ၿဗိတိသၽွပိုင္ျဖစ္လာေစခဲ့သည္။ သူသည္ စူလတန္ ဟူစိန္ ရွား ႏွင့္ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုၿပီးေနာက္ စူလတန္ႏွင့္ တန္မန္ေဂါင္း(Temmenggong) တို႔က တစ္ကၽြန္းလုံးကို ၿဗိတိသၽွ အေရွ႕အိႏၵိယ ကုမၸဏီသို႔ လႊဲအပ္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ကၽြန္း၏ ေခတ္သစ္တစ္ေခတ္စခဲ့သည္။ ရပ္ဖဲလ္၏ လက္ေထာက္ျဖစ္ေသာ ဝီလီယမ္ ဖာကူဟာ (William Farquhar) သည္ ဖြံ့ၿဖိဳးလာေသာ အခ်ိန္ကာလ ႏွင့္ အကန႔္အသတ္မရွိေသာ လူဝင္မွုႀကီးၾကပ္ေရးဥပေဒေၾကာင့္ လၽွင္ျမန္စြာႀကီးထြားလာေသာ လူမ်ိဳးစုတို႔ ေျပာင္းေရြ႕ေနထိုင္မွု ကို ႀကီးၾကပ္ခဲ့သည္။ ၿဗိတိသၽွ အိႏၵိယ႐ုံးသည္ ၁၈၅၈ ခုႏွစ္မွစ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ္လည္း စင္ကာပူ သည္ ၁၈၆၇ ခုႏွစ္တြင္ မွ ဘုရင္မသို႔ သတင္းပို႔ရေသာ ၿဗိတိသၽွဘုရင္မပိုင္ ကိုလိုနီျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၁၈၆၉ ခုႏွစ္တြင္ ကၽြန္းေပၚတြင္ လူ ၁ သိန္းမၽွ ေနထိုင္ခဲ့သည္။
ကိုလိုနီေခတ္ စင္ကာပူ၏ အစပထမၿမိဳ႕တည္ေဆာက္ပုံမွာ အမ်ားအားျဖင့္ ခြဲျခားအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ အတိုင္းျဖစ္ၿပီး ကြဲျပားျခားနားေသာ လူမ်ိဳးစုတို႔သည္ ကၽြန္း၏ေတာင္ဖက္ရွိ ကြဲျပားျခားနားေသာ ေနရာတို႔တြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ စင္ကာပူျမစ္သည္ လူမ်ိဳးစုကြဲမ်ားမွ ကုန္သည္မ်ား ႏွင့္ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္တို႔၏ ကုန္သြယ္ေရး အခ်က္အခ်ာေနရာျဖစ္ၿပီး တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယကူလီ တို႔ bumboats ဟု ေခၚၾကေသာ တုံကင္းမ်ားမွ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ကို ထမ္းခ်ရာ ႏွင့္ ထမ္းတင္ရာ ေနရာျဖစ္သည္။ ေဒသခံ အိုရန္ေလာ့တ္ (Orang Lauts) မေလးလူမ်ိဳးမ်ားမွာ ငါးဖမ္းသမားမ်ား ႏွင့္ ပင္လယ္ျပင္ ခရီးသြားမ်ားအျဖစ္ အသက္ေမြးၾကသည္။ အာရပ္ကုန္သည္မ်ားႏွင့္ ပညာတတ္လူတန္းစားမ်ားကိုမူ ယေန႔ ကန္ေပါင္း ဂလန္ (Kampong Glam) တည္ရွိရာ ျမစ္ဝ၏ အေရွ႕ေတာင္ဖက္တြင္ ေတြ႕ရသည္။ အနည္းငယ္မၽွေသာ ဥေရာပ အေျခခ်ေနထိုင္သူမ်ားမွာမူ ဖို႔ဒ္ကိန္းနင္းေဟး (Fort Canning Hill) ႏွင့္ စင္ကာပူျမစ္၏ အေပၚပိုင္းေဒသမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ဥေရာပတိုင္းရင္းသားမ်ားကဲ့သို႔ပင္ အေစာပိုင္း အိႏၵိယမွ ေျပာင္းေရြ႕လာသူတို႔သည္လည္း ကုန္းတြင္းပိုင္းေဒသမ်ားတြင္ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကၿပီး ယေန႔ လစ္တဲလ္အင္ဒီးယား (Little India) တည္ရွိရာေနရာျဖစ္သည္။ ကမ္ေပါင္း (kampongs) ဟုေခၚေသာ ေက်းလက္ေဒသ အေျခခ်ေနထိုင္သူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ အသိနည္းၿပီး လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ၁၉၆၀ခုႏွစ္မ်ား ေႏွာင္းပိုင္း စင္ကာပူအစိုးရမွ ထိုသို႔ေနထိုင္သူမ်ားကို အမ်ားအျပား ေရြ႕ေျပာင္းေနရာခ်သည့္ အခ်ိန္မွသာ သိရွိရသည္။

ဒုတိယကမာၻစစ္

စင္ကာပူ၏ ေျမပုံ

ဂ်ပန္တို႔ အင္အားႀကီးထြားမလာမီႏွစ္မ်ားတြင္ ၿဗိတိသၽွတို႔သည္ ဂ်ပန္တို႔၏စစ္တပ္မ်ား လၽွင္ျမန္စြာဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္လာသည္ ကို သတိျပဳမိသည္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွရွိ သူတို႔၏ ပိုင္ဆိုင္မွုမ်ားကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ ၿဗိတိသၽွတို႔သည္ စင္ကာပူ၏ ေျမာက္ဖက္ဆုံးအပိုင္းတြင္ ေရတပ္အေျခစိုက္စခန္းကို တည္ေဆာက္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဥေရာပရွိ ဂ်ာမန္စစ္ပြဲေၾကာင့္ စစ္သေဘၤာမ်ားႏွင့္ စစ္လက္နက္မ်ားကို ဥေရာပသို႔ ယူေဆာင္သြားခဲ့ရသည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းတြင္ ဂ်ပန္ဘုရင့္တပ္မေတာ္ (the Imperial Japanese Army) သည္ မလာယာ ကို က်ဴးေက်ာ္ခဲ့ၿပီး စင္ကာပူတိုက္ပြဲကို ျပင္းထန္စြာျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ျပင္ဆင္မွုအားနည္း၍ တပ္အေျမာက္အမ်ားမွာ ဥေရာပတြင္ ေရာက္ေနေသာ ၿဗိတိသၽွတို႔မွာ ၆ ရက္အတြင္းတြင္ ရွုံးနိမ့္ခဲ့ၿပီး မသိမ္းပိုက္နိုင္သည့္ ခံတပ္ဟုဆိုေသာ ေနရာကို ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၅ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တိုမိုယူကီ ယာမာရွီတာ (General Tomoyuki Yamashita) သို႔ လက္နက္ခ်ခဲ့ရသည္။ ထိုလက္နက္ခ်မွုႏွင့္ ပတ္သက္၍ "ၿဗိတိသၽွသမိုင္းတြင္ အဆိုးရြားဆုံး ကပ္ဆိုက္မွု ႏွင့္ အႀကီးက်ယ္ဆုံးေသာ လက္နက္ခ်မွု" ဟူ၍ ၿဗိတိသၽွဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီက ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ၿဗိတိသၽွ ေရတပ္အေျခစိုက္စခန္းကို ဂ်ပန္တို႔ သိမ္းပိုက္၍ အသုံးမျပဳ နိုင္ခင္အခ်ိန္က ပင္ ဖ်က္စီးခဲ့သည္။ ဂ်ပန္တို႔ က စင္ကာပူကို ရွိုးနန္တိုး (昭南島, Shōnantō?) ဟုအမည္ေပးခဲ့ၿပီး "Shōwa no jidai ni eta minami no shima" ("昭和の時代に得た南の島", "Shōwa no jidai ni eta minami no shima"?) သို႔ ရွိုဝါေခတ္တြင္ ရရွိခဲ့ေသာ ေတာင္ဖက္ကၽြန္းဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ ဂ်ပန္တို႔သည္ လက္နက္ခ်ၿပီး တစ္လအၾကာ ၁၉၄၅ စက္တင္ဘာလ ၁၂ ရက္အထိကၽြန္းကို သိမ္းယူထားခဲ့ၿပီး ထို႔ေနာက္တြင္ ၿဗိတိသၽွတို႔က ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။
ရွိုးနားတိုးကို အဂၤလိပ္ဘာသာစကားျဖင့္ စယိုနန္(Syonan-to) တို သို႔ စယိုနန္ (Syonan) ဟု ေရးၾကၿပီး အဓိပၸါယ္မွာ ေတာင္ဖက္၏ အလင္းေရာင္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

လြတ္လပ္ေရးေခတ္

စင္ကာပူ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွုမ်ားကို အႀကီးအက်ယ္ ျပဳလုပ္ေနခ်ိန္ ၁၉၇၀ခန႔္ တြင္ ရွန္တန္ေဝး (Shenton Way)ကို ေတြ႕ရပုံ

စင္ကာပူသည္ ၁၉၅၉ခုႏွစ္တြင္ ၿဗိတိသၽွအင္ပိုင္ယာအတြင္း၌ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပည္နယ္ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး ယူစြတ္ဘင္ အီရွက္ ( Yusof bin Ishak) သည္ ပထမဆုံး Yang di-Pertuan Negara (ျပည္နယ္တစ္ခုလုံး၏ ထင္ရွားေသာအုပ္ခ်ဳပ္သူ) ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး လီကြမ္းယူ မွာ ပထမဆုံး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ ၿဗိတိန္၏ ေအာက္မွ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လတြင္ လြတ္လပ္ေရး ေၾကျငာခဲ့သည္။ ၁၉၆၂ စက္တင္ဘာတြင္ ခြဲေရးတြဲေရး ဆႏၵခံယူပြဲ၏ ရလာဒ္ေၾကာင့္ မလာယာ၊ ဆာဘား ႏွင့္ ဆာရာဝက္တို႔ ႏွင့္အတူ မေလးရွား ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ပူးေပါင္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၂ ႏွစ္အၾကာတြင္ ျပည္နယ္၏ ပီေအပီ အစိုးရႏွင့္ ဖက္ဒရယ္ ကြာလာလမ္ပူ အစိုးရတို႔ အယူအဆပိုင္းဆိုင္ရာ အႀကီးအက်ယ္အျငင္းပြားမွု တို႔ေၾကာင့္ စင္ကာပူသည္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္ခဲ့သည္။ စင္ကာပူသည္ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လ ၉ ရက္တြင္ နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံအျဖစ္ တရားဝင္ရပ္တည္ခဲ့သည္။ ယူစြတ္ဘင္အီရွက္ သည္ စင္ကာပူ၏ ပထမဆုံး သမၼတအျဖစ္ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုခဲ့ၿပီး လီကြမ္းယူမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ဆက္လက္ရွိေနခဲ့သည္။
မိမိဘာသာ ျပည့္စုံလုံေလာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း နိုင္ငံအသစ္တစ္ခုအေနႏွင့္ စင္ကာပူသည္ အလုပ္လက္မဲ့ဦးေရ ေပါမ်ားျခင္း၊ ေနအိမ္အလုံအေလာက္မရွိျခင္း၊ ေျမေနရာ ႏွင့္ သဘာဝအရင္းအျမစ္ရွားပါးျခင္းစသည့္ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ၾကဳံေတြ႕ရသည္။ လီကြမ္းယူ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ ၁၉၅၉ မွ ၁၉၉၀ အထိအခ်ိန္ကာလအတြင္း သူ၏အစိုးရသည္ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားျပားသည့္ ျပသနာ၊ လူေနမွုအဆင့္အတန္းကို ျမႇင့္တင္ျခင္း ႏွင့္ ျပည္သူ႔အိမ္ရာ စီမံကိန္းအမ်ားအျပားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း စသည့္ ျပသနာမ်ားကို ေျဖရွင္းခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ နိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး အေျခခံအေဆာက္အအုံ၏ အုတ္ျမစ္ကို ခ်ေပးခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလျဖစ္သည္။ လူမ်ိဳးေရးျပသနာမ်ား၏ ၿခိမ္းေခ်ာက္မွုမ်ားကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ေပးခဲ့ၿပီး ေယာက္်ားေလးတိုင္း စစ္မွုမထမ္းမေနရစနစ္ျဖင့္ လြတ္လပ္ေသာနိုင္ငံ၏ ကာကြယ္ေရးစနစ္တကို တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။
၁၉၉၀ တြင္ ဂိုေခ်ာက္ေတာင္မွ လီကြမ္းယူ၏ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေနရာကို ဆက္ခံခဲ့သည္။ သူ၏အခ်ိန္ကာလ အတြင္းတြင္ ၁၉၉၇ အာရွစီးပြားေရး ျပသနာ ၏ ရိုက္ခတ္မွုမ်ား၊ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဆား ေရာဂါ ပ်ံႏွံ့မွု၊ စက္တင္ဘာ ၁၁ရက္ တိုက္ခိုက္မွုအၿပီး ဂ်မား အစၥလာမ္မီးယား အဖြဲ႕၏ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မည့္ ၿခိမ္းေျခာက္မွုမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးခဲ့သည္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ လီကြမ္းယူ၏ သားအႀကီးဆုံးျဖစ္သည့္ လီရွန္လုံးသည္ စင္ကာပူ၏ တတိယေျမာက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူ၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားထဲမွ မွတ္သားေလာက္ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မွာ နိုင္ငံျခားကမၻာလွည့္ ခရီးသည္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္နိုင္ရန္ အတြက္ ကာစီနို ေလာင္းကစား႐ုံဖြင့္လွစ္မည့္ အစီအစဥ္ပင္ ျဖစ္သည္။

နိုင္ငံေရးနွင့္ အစိုးရ

ပါလီမန္ အေဆာက္အအုံ

စကၤာပူႏိုင္ငံသည္ ႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မႈရွိၿပီး ဝက္မင္တာစနစ္ (သို႔) ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ကိုက်င့္သံုးသည့္ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံအၾကီးအကဲမွာ လႊတ္ေတာ္မွ ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္သည့္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္သမၼတျဖစ္သည္။ အစိုးရတြင္ လြတ္ေတာ္တစ္ခုတည္းသာရွိ၍ နယ္ေျမေဒသအသီးသီးကို ကိုယ္စားျပဳေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားပါဝင္သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အာဏာအမ်ားစုကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္ေသာ ကက္ဘိနက္မွ ထိန္းခ်ဳပ္ထား၍ လက္ရွိ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မွာ လီကြမ္းယု၏သားအႀကီး ျဖစ္သူ လီရွန္လြန္းျဖစ္သည္။
စကၤာပူသမၼတ၏ ရုံးသည္ သမိုင္းေၾကာင္းအရ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပံုစံ ပြဲေနပြဲထိုင္အတြက္ သက္သက္သာျဖစ္ေသာ္လည္း ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွ စ၍ နိုင္ငံ၏ သီးသန္႔ ဖယ္ခ်န္ထားေသာဘဏၭာ အသုံးျပဳေရးႏွင့္ တရားေရးဆိုင္ရာ ရာထူးမ်ားခန္႔ျခင္း စေသာ အေရးပါေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အခ်ဳိ႕အတြက္ ဗီတိုအာဏာ အပ္ႏွင္းထားသည္။ သမၼတရာထူးသည္ လူအမ်ားစု၏ အႀကိဳက္ မဲဆႏၵျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ရန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယေန႔အထိ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲဟူ၍ ၁၉၉၃ ေရြးေကာက္ပြဲ တစ္ခုသာရွိေသးသည္။ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႕အစည္းမွာ ပါလီမန္(လႊတ္ေတာ္)ျဖစ္သည္။

နိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရး

စကၤာပူ ႏိုင္ငံသည္ ႏိုင္ငံေပါင္း (၁၇၅) ႏိုင္ငံႏွင့္ တရား၀င္ ဆက္သြယ္လ်က္ ရွိသည္။ ကုလသမဂၢ ၊ အာဆီယံ ၊ ၿဗိတိသွ် ဓနသဟာယအဖြဲ႕ ႏွင့္ ဘက္မလုိက္ လႈပ္ရွားမႈ တို႔တြင္ ပါ၀င္သည္။ ပထ၀ီ၀င္ အေနအထားအရ မေလးရွားႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ တို႔မွာ စကၤာပူႏိုင္ငံ၏ ဆက္ဆံေရးတြင္ အေရးပါသည္။

စစ္ေရး

ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာနတြင္ လက္ရွိ၀န္ႀကီးမွာ Teo Chee Hean ျဖစ္သည္။ ၾကည္းတပ္ ၊ ေရတပ္ ႏွင့္ ေလတပ္တို႔ကို စုေပါင္း၍ စကၤာပူတပ္မေတာ္ ဟု ေခၚဆိုၾကၿပီး အေပ်ာ္တမ္း တပ္ဖြဲ႕မ်ားလည္း ပါ၀င္ၾကသည္။ လက္ရွိ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္မွာ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Desmond Kuek Bak Chye ျဖစ္သည္။
စကၤာပူႏိုင္ငံသည္ အရြယ္ေရာက္သည့္ အမ်ိဳးသားတိုင္း (အသက္ ၁၆ ႏွစ္ ၆ လ) တြင္ စစ္မႈမထမ္း မေနရ စနစ္က်င့္သံုးသည္။ စစ္မႈထမ္းကာလမွာ ၂ ႏွစ္ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံ ကာကြယ္ေရးအတြက္ အၿမဲထမ္းစစ္သား ၇၂,၅၀၀ ႏွင့္ အရံစစ္သား ၃၀၀,၀၀၀ ခန္႔ ရွိသည္။ ကာကြယ္ေရး အသံုးစရိတ္မွာ စကၤာပူေဒၚလာ (၁၀.၅၈) ဘီလီယံ (၂၀၀၇) ျဖစ္ၿပီး GDP ၏ (၅.၀၄%) ျဖစ္သည္။

စကၤာပူၾကည္းတပ္

စကၤာပူၾကည္းတပ္သည္ စကၤာပူ တပ္မေတာ္၏ တပ္ဖြဲ႕ႀကီး သံုးခုအနက္ အဓိက တပ္ဖြဲ႕ ျဖစ္သည္။ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ (ၾကည္း) မွာ စကၤာပူၾကည္းတပ္၏ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ Neo Kian Hong ျဖစ္သည္။ စကၤာပူၾကည္းတပ္တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း တပ္ဖြဲ႕မ်ား ပါ၀င္ၾကသည္ -

• သံခ်ပ္ကာတပ္
• အေျမာက္တပ္
• စစ္ေျမျပင္ အင္ဂ်င္နီယာတပ္
• ကြန္မန္ဒိုတပ္
• အေစာင့္တပ္
• ေျခလ်င္တပ္ ႏွင့္
• ဆက္သြယ္ေရးတပ္

အဆိုပါ တပ္ဖြဲ႕မ်ားအျပင္ ေအာက္ပါ လက္ရံုး တပ္ဖြဲ႕မ်ားလည္း ပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းထားသည္ -

• ေထာက္လွမ္းေရးတပ္
• ေဆးတပ္ဖြဲ႕
• ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းမႈ အင္ဂ်င္နီယာတပ္
• ေထာက္ပ့ံပို႔ေဆာင္ေရးတပ္
• ခဲယမ္းမီးေက်ာက္တပ္

စကၤာပူေရတပ္

စကၤာပူေရတပ္၏ ေခါင္းေဆာင္မွာ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ (ေရ) ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိ္တြင္ ေရတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Chew Men Leong ျဖစ္သည္။ စကၤာပူေရတပ္ကို စစ္သေဘၤာအုပ္စုမ်ား ၊ ကမ္းေျခေစာင့္တပ္မ်ား ၊ ေရတပ္ ေရငုပ္တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ေရတပ္ ေထာက္ပံ့ေရးႏွင့္ ေလ့က်င့္ေရးတပ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားသည္။
၁၉၉၅ တြင္ စကၤာပူေရတပ္သည္ ဆြီဒင္ႏိုင္ငံမွ Challenger အတန္းအစား ေရငုပ္သေဘၤာ တစ္စီး ရရွိခဲ့ၿပီး ၁၉၉၇ တြင္ ေနာက္ထပ္ (၃) စီး ထပ္မံ ရရွိခဲ့ကာ ေရငုပ္သေဘၤာတပ္ဖြဲ႔ကို စတင္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့သည္။ အဆိုပါ ေရငုပ္သေဘၤာမ်ားမွ ဆြီဒင္ႏိုင္ငံ၏ ေဘာလ္တစ္ပင္လယ္တြင္ အသံုးျပဳရန္ ဒီဇိုင္းေရးဆြဲထားျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ စကၤာပူ၏ အပူပိုင္း ေရပိုင္နက္တြင္ အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္။ ၂၀၀၅ ႏို၀င္ဘာ (၄) တြင္ Västergötland အတန္းအစား ေရငုပ္သေဘၤာမ်ား ၀ယ္ယူရန္ ဆြီဒင္ႏုိင္ငံ၏ Kockums သေဘၤာထုတ္လုပ္ေရးႏွင့္ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္။ အဆိ္ုပါ အသစ္ရရွိလာမည့္ ေရငုပ္သေဘၤာမ်ားကို ၂၅ ႏွစ္ သက္တမ္းရွိၿပီ ျဖစ္သည့္ Challenger အတန္းအစား ေရငုပ္သေဘၤာမ်ားႏွင္ ့၂၀၁၀ တြင္ အစားထိုးသြားမည္ဟု ခန္႔မွန္းၾကသည္။

စကၤာပူေလတပ္

စကၤာပူေလတပ္၏ ေခါင္းေဆာင္မွာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (ေလ) ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ Ng Chee Khern ျဖစ္ကာ သူသည္ စကၤာပူေလတပ္၏ ပထမဆံုး F-16 တိုက္ေလသူရဲမ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ စကၤာပူေလတပ္တြင္ ေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ ၅ ခု ၊ ေလေၾကာင္းရန္ ကာကြယ္ေရး တပ္ဖြဲ႕ ႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာ ေလေၾကာင္း ေထာက္ပံ့ေရး တပ္ဖြဲ႕ တို႔ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားသည္။ ေလယာဥ္အုပ္ ေပါင္း (၂၆) အုပ္ႏွင့္ ေလယာဥ္အမ်ိဳးအစားေပါင္း (၂၇) မ်ိဳးခန္႔ ပါ၀င္ၾကသည္။

တည္ေနရာနွင့္ ရာသီဥတု

စကၤာပူႏိုင္ငံသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ မေလးကၽြန္းဆြယ္၏ ေတာင္ဘက္စြန္းတြင္ တည္ရွိသည္။ ေျမာက္လတၱီတြဒ္ ၁ ဒီဂရီ ၀၉ စကၠန္႔ႏွင့္ ၁ ဒီဂရီ ၂၉ စကၠန္႔ အၾကား၊ အေရွ႕ ေလာင္ဂ်ီတြဒ္ ၁၀၃ ဒီဂရီ ၃၆ စကၠန္႔ ႏွင့္ ၁၀၄ ဒီဂရီ ၂၅ စကၠန္႔ၾကားတြင္ တည္ရွိသည္။ ပ်မ္းမွ် အီေကြတာ၏ ေျမာက္ဘက္၁၃၇ ကီလိုမီတာ အကြာတြင္ရွိသည္။ အဓိက ကၽြန္းႀကီး အပါအ၀င္ ကၽြန္းေပါင္း (၆၃) ကၽြန္းျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားသည္။ စကၤာပူကၽြန္းသည္ ေျမနိမ့္ၿပီး ႏိုင္ငံ၏ အျမင့္ဆံုး ေနရာမွာ Bukit Timah ေတာင္ ျဖစ္ၿပီး ၁၆၆ မီတာ (၅၄၅ ေပ) သာျမင့္သည္။ ႏိုင္ငံ၏ ၂၃% သည္ သစ္ေတာႏွင့္ သဘာ၀ေျမမ်ား ဖံုးလႊမ္းလ်က္ ရွိၿပီး စကၤာပူ သစ္ေတာဥယ်ာဥ္ကဲ့သို႔ေသာ ဥယ်ာဥ္မ်ားျဖင့္လည္း ထိန္းသိမ္းလ်က္ ရွိသည္။ ဂ်ဳိဟိုးေရလက္ၾကားကို ျဖတ္ေဖာက္ထားေသာ တံတားျဖင့္ မေလးရွားႏွင့္ ဆက္သြယ္ထားသည္။ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္တြင္ ဆီလီတာျမစ္ရွိသည္။ အေရွ႕ေတာင္ဘက္တြင္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ရွိသည္။
စကၤာပူသည္ အပူပိုင္း မိုးသစ္ေတာ (အီေကြတာ)ရာသီဥတု ရွိၿပီး ထူးျခားသည့္ ရာသီဥတု အေျခအေနမ်ား မရွိပဲ ႏွစ္စဥ္ ပံုမွန္ အပူခ်ိန္ ၊ စိုထိုင္းဆ ႏွင့္ မိုးေရခ်ိန္ ရရွိသည္။ စြတ္စိုမႈ ျမင့္မားသည္။ ႏွစ္စဥ္ ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္ ၂၁ ံ - ၃၄ ံ စင္တီဂရိတ္ ( ၇၂ ံ - ၉၃ ံ ဖာရင္ဟိုက္) ရရွိၿပီး သမိုင္းတေလွ်ာက္ အျမင့္ဆံုးႏွင့္ အနိမ့္ဆံုး အပူခ်ိန္မ်ားမွာ ၁၈.၄ ံ စင္တီဂရိတ္ (၆၅.၁ ံ ဖာရင္ဟိုက္ ) ႏွင့္ ၃၇.၈ ံ စင္တီဂရိတ္ (၁၀၀ ံ ဖာရင္ဟိုက္) ျဖစ္သည္။ ဇြန္လႏွင့္ ဇူလိုင္လမ်ားသည္ အပူဆံုး လမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ႏို၀င္ဘာႏွင့္ ဒီဇင္ဘာလမ်ားတြင္ မိုးရြာသြန္းသည္။ ႏွစ္စဥ္ပ်မ္းမွ် မိုးေရခ်ိန္ ၂၄၃၈ မီလီမီတာ (၉၆-လကၼ)ရွိသည္။
ၾသဂုတ္မွ ေအာက္တိုဘာလအထိ ျမဴ ထူထပ္ေလ့ရွိၿပီး ထိုလမ်ားတြင္ အိမ္နီးခ်င္း အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံမွ ေတာမီးေလာင္ကၽြမ္းမႈေၾကာင့္ မၾကာခဏ က်န္းမာေရး သတိေပးခ်က္မ်ား ထုတ္ျပန္ရေလ့ရွိသည္။

စီးပြားေရး

စကၤာပူႏိုင္ငံသည္ ေငြေၾကးခိုင္မာမႈရွိၿပီး ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေကာင္းျခင္း၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေကာင္းျခင္း တို႔ေၾကာင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ စီးပြားေရး တဟုန္ထိုး တိုးတက္လာေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ ကမာၻတြင္ အႀကီးဆံုးဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး သေဘၤာကုန္တင္ကုန္ခ်လုပ္ငန္း အဓိက လုပ္ကိုင္သည္။ ေရနံသန့္စင္ ခ်က္လုပ္သည္။ ေရာ္ဘာ၊ ၾကာရွည္ခံ စားေသာက္ကုန္၊ ဓာတုေဗဒပစၥည္း၊ အီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္သည္။ သေဘၤျပင္ဆင္သည့္ လုပ္ငန္း၊ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္း၊ ေငြေၾကး၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္း၊ ကမာၻလွည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ား ရွိသည္။

လူဦးေရနွင့္ ေနထိုင္မႈ

စကၤာပူႏိုင္ငံသည္ လူေနမႈ အဆင့္အတန္းျမင့္မားၿပီး စည္းကမ္းရွိသည္။ ႐ံုးပိတ္ရက္ႏွင့္ အမ်ားျပည္သူ အားလပ္ရက္မ်ားတြင္ အထူးလူစည္ကားသည္။

ေရႊအိမ္စည္စာၾကည့္တိုက္ https://www.facebook.com/shweaeimsi