ထန္းပင္အေၾကာင္း
▬▬▬▬▬▬▬▬
ထန္းမ်ဳိးစိတ္။
ထန္းသည္ ႐ုကၡေဗဒအလုိအားျဖင့္ ပါလေမစီေအး (Palmaceae) သုိ႔မဟုတ္
ပါမီ (Palmy) မ်ဳိးရင္းတြင္ ပါ၀င္သည္။ ထုိမ်ဳိးရင္းတြင္ ထန္းပင္အျပင္ အပင္မ်ဳိးေပါင္း ၁၅၀၀ ေက်ာ္ ရွိေလသည္။ ေပပင္၊ အုန္းပင္၊ ကြမ္းသီးပင္၊ ဓနိပင္၊ စလူပင္၊ စြန္ပလြန္ပင္၊ ဆပ္သားဖူးပင္ စသည္တုိ႔သည္ ထန္းပင္ႏွင့္ မ်ဳိးခ်င္းစပ္အပင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ပုံပန္းသ႑ာန္။
▬▬▬▬▬
ထန္းအမ်ဳိးဝင္အပင္တုိ႔အား အ႐ြက္ကုိလုိက္၍ ႏွစ္မ်ဳိးခြဲျခားထားသည္။ တစ္မ်ဳိးမွာ ငွက္ေမြးပုံျဖစ္ၿပီး က်န္တစ္မ်ဳိးမွာ ယပ္ေတာင္ပုံျဖစ္ေလသည္။ အုန္းပင္၊ ကြမ္းသီးပင္၊ စြန္ပလြန္ပင္တုိ႔သည္ ငွက္ေမြးပုံအ႐ြက္ရွိေသာ အပင္မ်ဳိးမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ေပပင္ႏွင့္ ထန္းပင္တုိ႔မွာမူ ယပ္ေတာင္ပုံ အ႐ြက္မ်ား ရွိၾကေလသည္။ ထုိယပ္ေတာင္ပုံ အ႐ြက္ရွိေသာ ထန္းတုိ႔ကုိ ေကာ္ရီဖာ ထန္း (Corypha Palm) ႏွင့္ ေတာ့ဒီ ထန္း (Toddy Palm) ဟူ၍ ေခၚသည္။
ထန္းပင္သည္ အတြင္းတြင္ အႏွစ္ရွိၿပီး အျပင္မွာ အကာတည္လ်က္ ေပါက္ေလ့ရွိေသာ သစ္ပင္မ်ဳိးႏြယ္မဟုတ္။ အျပင္မွာ အကာႏွင့္ အတြင္းမွာ အူေခ်ာင္းပါေသာ ျမက္အမ်ဳိးအႏြယ္ဝင္ပင္ ဟု ဆုိၾကသည္။
ထန္းပင္သည္ အပင္ေစာက္မ်ဳိးျဖစ္ၿပီး အခက္အလက္ျဖာထြက္ျခင္းမရွိဘဲ အထက္သုိ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မတ္မတ္ ထုိးတက္သြားေလသည္။ ႀကီးထြားႏႈန္းမွာ အရြယ္ကုိလုိက္၍ ကြာျခားသည္။ ေပါက္ခါစတြင္ ႀကီးထားႏႈန္း ေႏွးေကြးၿပီး အ႐ြယ္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ႀကီးထြားႏႈန္း တုိးျမင့္လာသည္။ ပ်မ္းမွ်ႀကီးထြားႏႈန္းမွာ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေျခာက္လက္မနီးပါးခန္႔ရွိသည္။ ထန္းလုပ္သားႀကီးမ်ားက တစ္ႏွစ္လွ်င္ ၾကက္မတစ္ဝပ္စာမွ် ျမင့္တက္သည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ထန္းရည္ခံယူေသာ ထန္းပင္သည္ ထန္းရည္မခံယူေသာ ထန္းပင္ထက္ ေယဘုယ်အာ ျဖင့္ ႀကီးထြားမႈ ေႏွးေကြးစၿမဲ ျဖစ္ေလသည္။
ထန္းပင္၏ ပ်မ္းမွ်အျမင့္ေပမွာ ၆၀ မွ ၈၀ အထိရွိသည္။ ထုိထက္ပုိမုိ၍ ျမင့္မားေသာ ထန္းပင္မ်ားလည္း ရွိေပသည္။ သက္တမ္းအားျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀ မွ ၂၀၀ ေက်ာ္အထိ ရွိမည္ဟု ယူဆရေလ သည္။
ေပါက္ေရာက္ရာေဒသ။
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ထန္းပင္သည္ အပူပုိင္းႏွင့္ အပူေလ်ာ့ပုိင္းေဒသ၏ ဇာတိအမ်ဳိး႐ုိးျဖစ္သည္။ အာရွတုိက္၊ အာဖရိကတုိက္၊ အေမရိကတုိက္ႏွင့္ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာ အတြင္းရွိ ကၽြန္းမ်ားတြင္ ထန္းႏွင့္ ထန္းအမ်ဳိးတူ အပင္မ်ားကုိ ေတြ႕ႏုိင္ေလသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ေတြ႕ရွိႏုိင္သည့္ေဒသ။
ထန္းပင္သည္ မုိးေရခ်ိန္ လက္မ ၂၀ မွ ၄၀ အတြင္း ႐ြာသြန္း၍ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာ ရာသီဥတုမ်ဳိးကုိ ႏွစ္သက္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံကဲ့သုိ႕ေသာ ပူျပင္းသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ထန္းပင္အမ်ား အျပားေတြ႕ႏုိင္ သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေရဝပ္ရာေဒသမွလြဲ၍ ေနရာအႏွံ႕အျပား ေပါက္ေရာက္ႏုိင္၏။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေျမလတ္ေဒသႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံအထက္ပုိင္းရွိ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာ ေဒသမ်ားတြင္ အမ်ားဆုံး ေတြ႕ရေလ့ ရွိသည္။ တနသၤာရီတုိင္းႏွင့္ ဧရာဝတီတုိင္းတုိ႔တြင္ အေလ့က်ေပါက္ေသာ ထန္းပင္အနည္းအပါးကုိ ေတြ႕ရွိႏုိင္ ေလသည္။
က်မ္းကုိး
၁၉၈၆ ခုႏွစ္၊ စာေပဗိမာန္ သုတပေဒသာ – (၀ိဇၨာပညာရပ္) စာမူဆုရတဲ့ ေမာင္လင္းသူ (ေညာင္ဦး) ရဲ႕ “ထန္း”
ဝီကီျမန္မာ အြန္လုိင္း စြယ္စံုက်မ္းမွ ကူးယူေဖၚျပ ပါသည္။
▬▬▬▬▬▬▬▬
ထန္းမ်ဳိးစိတ္။
ထန္းသည္ ႐ုကၡေဗဒအလုိအားျဖင့္ ပါလေမစီေအး (Palmaceae) သုိ႔မဟုတ္
ပါမီ (Palmy) မ်ဳိးရင္းတြင္ ပါ၀င္သည္။ ထုိမ်ဳိးရင္းတြင္ ထန္းပင္အျပင္ အပင္မ်ဳိးေပါင္း ၁၅၀၀ ေက်ာ္ ရွိေလသည္။ ေပပင္၊ အုန္းပင္၊ ကြမ္းသီးပင္၊ ဓနိပင္၊ စလူပင္၊ စြန္ပလြန္ပင္၊ ဆပ္သားဖူးပင္ စသည္တုိ႔သည္ ထန္းပင္ႏွင့္ မ်ဳိးခ်င္းစပ္အပင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ပုံပန္းသ႑ာန္။
▬▬▬▬▬
ထန္းအမ်ဳိးဝင္အပင္တုိ႔အား အ႐ြက္ကုိလုိက္၍ ႏွစ္မ်ဳိးခြဲျခားထားသည္။ တစ္မ်ဳိးမွာ ငွက္ေမြးပုံျဖစ္ၿပီး က်န္တစ္မ်ဳိးမွာ ယပ္ေတာင္ပုံျဖစ္ေလသည္။ အုန္းပင္၊ ကြမ္းသီးပင္၊ စြန္ပလြန္ပင္တုိ႔သည္ ငွက္ေမြးပုံအ႐ြက္ရွိေသာ အပင္မ်ဳိးမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ေပပင္ႏွင့္ ထန္းပင္တုိ႔မွာမူ ယပ္ေတာင္ပုံ အ႐ြက္မ်ား ရွိၾကေလသည္။ ထုိယပ္ေတာင္ပုံ အ႐ြက္ရွိေသာ ထန္းတုိ႔ကုိ ေကာ္ရီဖာ ထန္း (Corypha Palm) ႏွင့္ ေတာ့ဒီ ထန္း (Toddy Palm) ဟူ၍ ေခၚသည္။
ထန္းပင္သည္ အတြင္းတြင္ အႏွစ္ရွိၿပီး အျပင္မွာ အကာတည္လ်က္ ေပါက္ေလ့ရွိေသာ သစ္ပင္မ်ဳိးႏြယ္မဟုတ္။ အျပင္မွာ အကာႏွင့္ အတြင္းမွာ အူေခ်ာင္းပါေသာ ျမက္အမ်ဳိးအႏြယ္ဝင္ပင္ ဟု ဆုိၾကသည္။
ထန္းပင္သည္ အပင္ေစာက္မ်ဳိးျဖစ္ၿပီး အခက္အလက္ျဖာထြက္ျခင္းမရွိဘဲ အထက္သုိ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မတ္မတ္ ထုိးတက္သြားေလသည္။ ႀကီးထြားႏႈန္းမွာ အရြယ္ကုိလုိက္၍ ကြာျခားသည္။ ေပါက္ခါစတြင္ ႀကီးထားႏႈန္း ေႏွးေကြးၿပီး အ႐ြယ္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ႀကီးထြားႏႈန္း တုိးျမင့္လာသည္။ ပ်မ္းမွ်ႀကီးထြားႏႈန္းမွာ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေျခာက္လက္မနီးပါးခန္႔ရွိသည္။ ထန္းလုပ္သားႀကီးမ်ားက တစ္ႏွစ္လွ်င္ ၾကက္မတစ္ဝပ္စာမွ် ျမင့္တက္သည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ထန္းရည္ခံယူေသာ ထန္းပင္သည္ ထန္းရည္မခံယူေသာ ထန္းပင္ထက္ ေယဘုယ်အာ ျဖင့္ ႀကီးထြားမႈ ေႏွးေကြးစၿမဲ ျဖစ္ေလသည္။
ထန္းပင္၏ ပ်မ္းမွ်အျမင့္ေပမွာ ၆၀ မွ ၈၀ အထိရွိသည္။ ထုိထက္ပုိမုိ၍ ျမင့္မားေသာ ထန္းပင္မ်ားလည္း ရွိေပသည္။ သက္တမ္းအားျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀ မွ ၂၀၀ ေက်ာ္အထိ ရွိမည္ဟု ယူဆရေလ သည္။
ေပါက္ေရာက္ရာေဒသ။
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ထန္းပင္သည္ အပူပုိင္းႏွင့္ အပူေလ်ာ့ပုိင္းေဒသ၏ ဇာတိအမ်ဳိး႐ုိးျဖစ္သည္။ အာရွတုိက္၊ အာဖရိကတုိက္၊ အေမရိကတုိက္ႏွင့္ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာ အတြင္းရွိ ကၽြန္းမ်ားတြင္ ထန္းႏွင့္ ထန္းအမ်ဳိးတူ အပင္မ်ားကုိ ေတြ႕ႏုိင္ေလသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ေတြ႕ရွိႏုိင္သည့္ေဒသ။
ထန္းပင္သည္ မုိးေရခ်ိန္ လက္မ ၂၀ မွ ၄၀ အတြင္း ႐ြာသြန္း၍ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာ ရာသီဥတုမ်ဳိးကုိ ႏွစ္သက္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံကဲ့သုိ႕ေသာ ပူျပင္းသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ထန္းပင္အမ်ား အျပားေတြ႕ႏုိင္ သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေရဝပ္ရာေဒသမွလြဲ၍ ေနရာအႏွံ႕အျပား ေပါက္ေရာက္ႏုိင္၏။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေျမလတ္ေဒသႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံအထက္ပုိင္းရွိ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာ ေဒသမ်ားတြင္ အမ်ားဆုံး ေတြ႕ရေလ့ ရွိသည္။ တနသၤာရီတုိင္းႏွင့္ ဧရာဝတီတုိင္းတုိ႔တြင္ အေလ့က်ေပါက္ေသာ ထန္းပင္အနည္းအပါးကုိ ေတြ႕ရွိႏုိင္ ေလသည္။
က်မ္းကုိး
၁၉၈၆ ခုႏွစ္၊ စာေပဗိမာန္ သုတပေဒသာ – (၀ိဇၨာပညာရပ္) စာမူဆုရတဲ့ ေမာင္လင္းသူ (ေညာင္ဦး) ရဲ႕ “ထန္း”
ဝီကီျမန္မာ အြန္လုိင္း စြယ္စံုက်မ္းမွ ကူးယူေဖၚျပ ပါသည္။
0 comments:
Post a Comment