မေဟာသဓာဇာတ္ အပိုင္း-၂(ထူးျခားေသာဇရပ္)
===========================
မေဟာသဓာႏွင့္ ဖြားဖက္တစ္ေထာင္သည္ အတူကစားရႊင္ေပ်ာ္လ်က္ ႀကီးျပင္းလာၾကသည္။ ၇-ႏွစ္ အရြယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ မေဟာသဓာသည္ 'မိမိတို႔ ေပ်ာ္ပါးကစားရာျဇဖစ္ေသာ ေျမတလင္းကား မသင့္။ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္လည္း ထူထပ္သည္။ မိုးရြာေသာအခါ ရႊံ႕ႏွင့္မကင္း။ ေနပူေသာအခါတြင္လည္း မိမိတို႔မွာ ေနပူဒဏ္ခံရသည္' ဟူ၍ အႀကံျဖစ္၏။ ဖြားဖက္ေတာ္တို႔အား အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပကာ "အခ်င္းတို႔၊ ငါတို႔ကစားရန္အတြက္ ဇရပ္ေဆာက္ရေသာ္ သင့္မည္။ ဇရပ္ေဆာက္လုပ္ရန္ တစ္ေယာက္လွ်င္ အသျပာတစ္က်ပ္စီ ေဆာင္ယူ စုေပါင္းၾကေလာ့" ဟူ၍ ဆို၏။
ဖြားဖက္ေတာ္တို႔လည္း မေဟာသဓာဆိုတိုင္းပင္ မိမိတို႔အိမ္မွ တစ္က်ပ္စီ ေဆာင္ယူလာၾကသည္။ စုေပါင္းလိုက္ေသာအခါ အသျပာ တစ္ေထာင္ရသည္။ မေဟာသဓာသည္ တတ္သိကြ်မ္းက်င္ေသာ လက္သမားဆရာႀကီးကို ေခၚသည္။ အသျပာတစ္ေထာင္ေပးကာ ဇရပ္ေဆာက္ေစသည္။ လက္သမားႀကီးသည္ ဇရပ္ေဆာက္ရာ၌ မေဟာသဓာစိတ္ႀကိဳက္ မေဆာက္ႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ မေဟာ္သဓာက ဦးေဆာင္စီမံရသည္။ မေဟာသဓာ စီမံသည့္အတိုင္း လက္သမားဆရာႀကီက ေဆာက္ေပးရေလသည္။
မေဟာ္သဓာ စီမံေဆာက္လုပ္ ဇရပ္မွာ သာမန္ဇရပ္ မဟုတ္။ ခိုကိုးရာမဲ့ ခရီးသြား ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိန္းမမ်ား သားဖြားရန္အခန္း၊ အာဂႏၲဳရဟန္း ပုဏၰားမ်ား တည္းခိုရန္ အခန္း၊ ခရီးသြား လူဧည့္သည္မ်ား တည္းခိုရန္အခန္း၊ ရီးသြား ကုန္သည္မ်ား ကုန္စည္ထားရန္အခန္း စသည္ျဖင့္အခန္းမ်ား ဖြဲ႔၍ေဆာက္ထားေသာ ဇရပ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ဇရပ္ထဲ၌ တရားစစ္ေဆး ဆံုးျဖတ္ရာဌာနကိုလည္း စီမံထားသည္။ ပန္းခ်ီကား အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း စိတ္တိုင္းက် ေရးဆြဲခိုင္းသည္။ ထိုဇရပ္၌ပင္ မိမိတို႔ ကစားရန္ ကစားကြင္းတစ္ခု ျပဳလုပ္ထားသည္။ ဇရပ္အနီး၌ ေထာင့္ေကြး အေကာက္တစ္ေထာင္ႏွင့္ ေရဆိပ္ေပါင္း တစ္ရာရွိေသာ အုတ္ေရကန္ႀကီးကိုလည္း တူးထားသည္။ ေရကန္ထဲ၌ ၾကာမ်ိဳးငါးပါး စိုက္၍ ကန္ေပါင္၌ ပန္းပင္သစ္ပင္မ်ားကို စိုက္ထားသည္။
ဤအရာအားလံုးကို မေဟာ္သဓာကိုယ္တိုင္ စီမံ ျပဳလုပ္ခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။ မေဟာသဓာ၏ ဂုဏ္သတင္းမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသြားသည္။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ လူအေပါင္းသည္ တင့္တယ္လွေသာ ဇရပ္၊ ေရကန္၊ ဥယ်ာဥ္ကိုလည္း လာေရာက္ၾကည့္ၾကသည္။ စီမံသူ မေဟာသဓာကိုလည္း လာေရာက္ၾကည့္ၾက၏။
မေဟာ္သဓာသည္ ေရာက္လာေသာ သူတို႔ကို သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ စကားေျပာေဟာသည္။ အမႈကိစၥ တစ္စံုတစ္ရာ ေပၚေပါက္လာလွ်င္လည္း တရားသျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ေပးေလသည္။
ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးသည္ အိပ္မက္ထူးျမင္မက္ၿပီးေနာက္ ၇-ႏွစ္ ေက်ာ္လာေသာအခါ မိမိအိပ္မက္ ျမင္မက္ေသာ ပညာရွိကို ေတြ႔လိုေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမတ္ေလးေယာက္အား ၿမိဳ႕ျပင္ေလးရပ္သို႔ ထြက္၍ ရွာေစသည္။
အမတ္ေလးေယာက္တို႔တြင္ ေတာင္၊ ေျမာက္၊ အေနာက္ အရပ္သံုးမ်က္ႏွာသို႔ ထြက္ရွာၾကေသာ အမတ္တို႔သည္ ပညာရွိကို ရွာမေတြ႔ၾက။ အေရွ႕အရပ္သို႔ ထြက္၍ရွာေသာ အမတ္မူ အေရွ႕ယဝမဇၥ်ဂံုးရြာ အေရာက္၌ ထူးျခားဆန္းၾကယ္ေသာ ဇရပ္၊ ေရကန္တို႔ကို ျမင္ေတြ႕သြားသည္။ ထူးျခားလွသျဖင့္ စံုစမ္းေမးျမန္းရာ ဤဇရပ္ ဤေရကန္တို႔ကို လူႀကီး စီမံေဆာက္လုပ္ထားသည္ မဟုတ္။ ၇-ႏွစ္သား အရြယ္ မေဟာသဓာ ေဆာက္လုပ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ဤအခါ မင္းႀကီး အိပ္မက္ေသာ ပညာရွိ ဆိုသူမွာ ဤသူငယ္ပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟူ၍ တြက္ဆသည္။ ဘုရင့္ထံ တမန္ ေစလႊတ္၍ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေစသည္။
မင္းႀကီးလည္း အမတ္၏ စကားကို ၾကားေသာအခါ လြန္စြာဝမ္းေျမာက္သြားသည္။ သိန္းအမတ္ကို ေခၚၿပီးလွ်င္ ပညာရွိကို ေခၚေဆာင္ရန္ တိုင္ပင္သည္။ သိန္းအမတ္က မနာလို။ "အရွင္မင္းႀကီး ဇရပ္ေဆာက္၊ ေရကန္တူးတတ္ရံုမွ်ျဖင့္ ပညာရွိမဆိုႏိုင္။ မည္သူမဆို ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါသည္" ဟူ၍ ဆိုကာ တားျမစ္သည္။ ဤတြင္ မင္းႀကီးက အမတ္အား "ထိုရြာ၌ပင္ ေန၍ ထိုပညာရွိကေလး၏ အျပဳအမူတို႔ကို ဆက္လက္စံုစမ္းပါဦး" ဟူ၍ ညႊန္ၾကားလိုက္သည္။ အမတ္လည္း ထိုရြာ၌ ေန၍ မေဟာသဓာ၏ အျပဳအမူတို႔ကို စံုစမ္းရာ ေအာက္ပါတိုင္း အံ့ခ်ီးဖြယ္တို႔ကို ျမင္ေတြ႔ရသည္။
(မေဟာသဓာဇာတ္ အပိုင္း-၃ ဆက္တင္ပါမည္)
ေရြအိမ္စည္စာၾကည့္တိုက္https://www.facebook.com/shweaeimsi
0 comments:
Post a Comment